ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Τα γεγονότα είναι πασίγνωστα στο θέμα μας. Ένας αξιωματούχος του κράτους, Πρόεδρος της Βουλής, ο Δημήτρης Συλλούρης, με άλλους, μεταξύ των οποίων και τον βουλευτή του ΑΚΕΛ Τζιοβάνη, αναμίχθηκαν σε υποθέσεις διάθεσης διαβατηρίων.
Τις καταγραφές από τον Al Jazeera τις είδαμε όλοι. Οι δύο χωρίς να έχει διαπιστωθεί ποινική ευθύνη για τις πράξεις τους, υπέβαλαν παραίτηση, αλλά συνεχίζουν να διατηρούν τα ίδια οικονομικά και άλλα ευεργετήματα, π.χ. μισθό, εφάπαξ, αστυνομική φρουρά.
Διερωτήθηκαν διάφοροι έντιμοι πολίτες, πώς εξηγείται αυτή η αντίφαση, να δέχομαι ευθύνη και εξού, και παραιτούμαι για πράξεις ασυμβίβαστες με το αξίωμα μου και εις βάρος του κράτους και συγχρόνως, να πληρώνομαι μισθούς και άλλα πλεονεκτήματα, δικαιώματα τα οποία δίνουν σε αξιωματούχους που δεν παραιτήθηκαν για πράξεις διαφθοράς.
Ο λόγος που παραιτήθηκαν δεν είναι γιατί παραδέχτηκαν ή τους αποδόθηκε ποινικό αδίκημα (ακόμη). Η ποινική ευθύνη δεν καλύπτει κάθε διεφθαρμένη ή αηδιασμένη πράξη των αξιωματούχων. Όμως μεταξύ ποινικής ευθύνης και απαράδεχτης ενέργειας που είναι ασυμβίβαστη με το αξίωμα, υπάρχει ένας χώρος ο οποίος είναι γνωστός παγκοσμίως που δεν χρειάζεται διαπίστωση από Ποινικό Δικαστήριο.
Προσωπικότητες που παραιτήθηκαν για διεφθαρμένες πράξεις χωρίς να εξεταστεί η ποινική τους ευθύνη (π.χ. Ρίτσαρντ Νίξον), πρόεδροι κρατών, υπουργοί και άλλοι, τα παράτησαν εξευτελιζόμενοι όχι για την ποινική ευθύνη αλλά για τη συμπεριφορά τους που προκαλούσε το αίσθημα δικαίου.
Ήταν βρώμικη πράξη και αντίθετη σε κάθε εντιμότητα. Είναι αυτές οι πράξεις που ανήκουν στον χώρο που ανάφερα προηγουμένως, που δεν απαιτεί ποινικά μέτρα για την παραίτηση κάποιου, λόγω της σκανδαλώδους ενέργειας και συμπεριφοράς του.
Αρκετοί από αυτούς, παραιτούνται από τον φόβο της επερχόμενης ποινικής διαδικασίας και βεβαίως από τον εξευτελισμό που συνεπάγεται η πράξη τους. Στην περίπτωση μας, υπάρχουν αναμφισβήτητα γεγονότα, όπως αυτά που είδαμε στο βίντεο του Αl Jazeera, που προκαλούν αηδία, είτε απέχθεια.
Η ποινική ευθύνη δεν ενδιαφέρει τόσο σε αυτές τις περιπτώσεις. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι αν, οι ενέργειες τους είναι έκδηλα αντίθετες με τη θέση τους και τις απαιτήσεις του κράτους δικαίου. Σε έναν από αυτούς τους λόγους κατατάσσονται και οι ενέργειες των δύο αυτών, Συλλούρη και Τζιοβάνη…
Δεν φτάνει που παραιτήθηκαν από τα αξιώματα τους, συνέχισαν να βρίσκονται στο ίδιο νομικό καθεστώς που ήταν προηγουμένως. Αθώοι, δικαιούχοι μισθού, αστυνομικής ασφάλειας(!) και άλλα πλεονεκτήματα που είχαν στη θέση που κατείχαν προηγουμένως. Αν περιμένουμε και δικαστική διαδικασία ποινικού δικαίου εναντίον τους, θα περιμένουμε πολλά χρόνια. Εδώ είναι πιο εύκολο να καταδικάσεις έναν αθώο παρά να καταδικάσεις έναν ένοχο.
Πρόσφατα, απαλλάχθηκαν κατηγορούμενοι διότι υπήρξαν τρεις υποθέσεις που άγγιζαν το ίδιο θέμα της κατηγορίας εναντίον τους. Και τριάντα τρεις να υπήρχαν, εφόσον διέφερε ο πυρήνας της κάθε υπόθεσης από τις άλλες όφειλαν οι δικαστές να καταδικάσουν. Αυτό όμως το θέμα ανοίγει άλλο κεφάλαιο.
Το γεγονός παραμένει ότι, οι αξιωματούχοι με τα εκατομμύρια των διαβατηρίων, τώρα τρώνε, πίνουν και μας κοροϊδεύουν και εκείνοι και όσος κόσμος στο εξωτερικό γνωρίζει το θέμα.