ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Σαφώς και ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα προτιμούσε να επανεκλεγόταν ο Ντόναλντ Τραμπ. Μπορεί να μην συμπαθεί τον Τζο Μπάιντεν, αλλά προφανώς και θα αναζητήσει τρόπους επικοινωνίας με τον νέο Πρόεδρο.
Η κατοχική Τουρκία θα προσπαθήσει να βρει σύντομα κανάλια επικοινωνίας με τη νέα διακυβέρνηση των ΗΠΑ. Τα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ Ουάσινγκτον και Άγκυρας διατηρούνται, δεν διακόπτονται, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν και τα προβλήματα και τις εντάσεις, οι οποίες καταγράφηκαν ακόμη και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Τραμπ.
Είναι ξεκάθαρο πως η κατοχική Τουρκία δεν έχει επιλογή παρά να επανακαθορίσει την πολιτική της έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν πρόκειται να τινάξει τις σχέσεις στον αέρα. Δεν έχει αυτή την πολυτέλεια, όπως δεν την έχει ούτε η Ουάσινγκτον.
Όντας Αντιπρόεδρος, ο Τζο Μπάιντεν, είχε επισκεφθεί την Τουρκία τον Αύγουστο του 2016. Προσπάθησε με προσεγγίσεις κατευνασμού να διασκεδάσει τη «δυσφορία» της Άγκυρας απέναντι στην στάση των ΗΠΑ.
Υπογράμμισε σε δηλώσεις του πως η Ουάσινγκτον είναι «ο καλύτερος φίλος που έχει η Τουρκία» και διαβεβαιώνοντας για την υποστήριξή της τόσο μετά το πραξικόπημα όσο και στο ζήτημα της Συρίας και ειδικά στην ενότητά της -δηλαδή την τουρκική επιδίωξη να αποφευχθεί δημιουργία κουρδικού θύλακα.
Έστω κι αν απέφυγε να θρέψει τις προσδοκίες για έκδοση του Γκιουλέν, ο Μπάιντεν καταδίκασε το «τρομοκρατικό πραξικόπημα» και εξέφρασε το «θαυμασμό» του για την αντίδραση απέναντί του( Το Βήμα, 24 Αυγούστου 2016).
«Στεκόμαστε με δέος απέναντι στο πώς αντέδρασε η Τουρκία και ο πρόεδρος Ερντογάν κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος» είπε. Στρεφόμενος στον Τούρκο πρόεδρο, ο Μπάιντεν ανέφερε πως αν είχε φύγει 15 λεπτά αργότερα από το ξενοδοχείο που βρισκόταν τη νύχτα του πραξικοπήματος, τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί πολύ διαφορετικά: «Αυτά δεν τα διαβάζεις στα βιβλία Ιστορίας, αυτά τα ζεις» είπε χαρακτηριστικά.
Θα είναι καλύτερος από τον προκάτοχό του (οποιοσδήποτε θα ήταν) και για τους Αμερικανούς και για τις υπόλοιπους λαούς. Την ίδια ώρα, θα πρέπει να το επαναλάβουμε πως υπερδυνάμεις, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, καθορίζουν πολιτικές με βάση στρατηγικά συμφέροντα και τις διαχρονικές γεωστρατηγικές τους επιδιώξεις. Ελλάδα και Κύπρος πάντα έχουν προσδοκίες.
Είναι η αισιόδοξη προσέγγιση και όχι η μίζερη. Το θέμα είναι να μην περνούν κάτω από τον πήχη.