FILE PHOTO: Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουήλ Μακρόν (Ρ) μιλά με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη καθώς φθάνουν στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. EPA, FRANCISCO SECO / POOL
Παρακολουθούμε τις τελευταίες εξελίξεις που συμβαίνουν στη περιοχή μας και αυτές που εξελίχθηκαν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Η πατρίδα μας έχει βιώσει την προσφυγιά κατά κόρον.Την ζήσαμε και ζούμε μέχρι σήμερα το αποτύπωμα της Μικρασιατικής καταστροφής με χιλιάδες νεκρούς και πρόσφυγες,την ζήσαμε το 1955 με τον διωγμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης ,την ζήσαμε το 1974 στη Κύπρο.
Συνεχείς ήττες,συνεχείς ταπεινώσεις που υπέστει ο Ελληνισμός, που οφείλονται αποκλειστικά στις δικές μας αδυναμίες να προλάβουμε τα γεγονότα και να αντιδράσουμε ανάλογα.Ωστόσο,τίποτα δεν διδαχθήκαμε,αφού η διχόνοια που εκτρέφεται από λανθασμένες νοοτροπίες και λογικές στη πολιτική σκηνή της χώρας καλά κρατή.
Τώρα, βιώνουμε ως χώρα αντίστοιχες καταστάσεις με τον ίδιο παίκτη.
Όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο σχεδιασμός και οι προθέσεις του Ερντογάν.Εκτιμώ ότι είναι θετικό να τις θυμηθούμε:
Όλα τα γνωρίζουμε! Το ερώτημα είναι εμείς τι κάνουμε, γιατί αυτή η ιστορία δεν τελειώνει εδώ.Θα έχει συνέχεια και θα την κουβαλάμε στη πλάτη μας εμείς,και,οι επόμενες γενιές για πολλά χρόνια. Όμως, τώρα είναι ο σπόρος που οφείλουμε να σπείρουμε διπλωματικά και ιδιαίτερα αμυντικά, για να μην βρεθούμε σε καταστάσεις πολύ δυσάρεστες. Οι ανούσιες δικαιολογίες,τα ευχολόγια, τα παχιά λόγια πατριωτισμού και όλα τα συναφή, έχουν στόχο να αποπροσανατολίζουν κάθε φορά τη κοινή γνώμη από την πραγματικότητα.
Θα ήταν ευτυχές το ενδεχόμενο να μπορούσαμε να συνεννοηθούμε με τους γείτονες και να ζήσουν οι δύο λαοί μας ειρηνικά.Όμως αυτό είναι μία πλάνη,που δεν οφείλεται αποκλειστικά λόγω του Ερντογάν.
Ο λόγος είναι ότι η λογική”της γαλάζιας πατρίδας”, είναι βαθιά χαραγμένη στην ψυχοσύνθεση της Τουρκικής Ισλαμικής κουλτούρας και όχι μόνο,αισθανόμενοι κακώς,ότι τα νησιά μας τους πνίγουν και,πάνω σ’ αυτό χτίζουν ζητώντας”οξυγόνο”.
Ο κύριος αυτός που λέγεται Ερντογάν μπορεί να είναι παρανοϊκός, ωστόσο είναι μεθοδικός, αφού έχει τη δυνατότητα και την ικανότητα να μας δουλεύει κανονικά.Όποτε θέλει μας επιβάλει τη θηλιά στο λαιμό, όπως συμβαίνει τώρα που το Oruc Reis έχει υπερβεί ακόμη και τα 12 νμ από το Καστελόριζο και, όποτε θέλει αφήνει τα λουριά χαλαρά,όπως θα συμβεί παραμονές της συνόδου κορυφής της Ε.Ε.
Άλλωστε αυτό το έργο το έχουμε δει κατ’ επανάληψη.Εμείς βέβαια δεν είμαστε κουτοί,έχουμε καταλάβει την ταινία.Ωστόσο,αυτό που δεν γνωρίζω είναι γιατί παριστάνουμε τους “χαζούς” και ακολουθούμε τα βήματά του. Γιατί τα λέω αυτά;
Τις προσεχείς ημέρες, την 11η Δεκεμβρίου, θα έχουμε τη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η κοινότητα λόγω της Γερμανίας, έχει δείξει μέχρι σήμερα την αρνητική της διάθεση για την επιβολή ενισχυμένων οικονομικών μέτρων στη Τουρκία. Βεβαίως, αυτή η αρνητική διάθεση ενισχύθηκε από την ασθενή συμπεριφορά του Πρωθυπουργού και του Υπουργού των Εξωτερικών στις προηγούμενες συνόδους κορυφής και κορυφώθηκε στην τελευταία.
Όταν η Ελλάδα και η Κύπρος δεν έθεσαν veto για το θέμα της Λευκορωσίας, ενώ υπήρχαν οι ομοιότητες μεταξύ Ερντογάν και Λουκασένκο,ως προς τα τεκταινόμενα στην αντιμετώπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν παραβιαστεί στη Τουρκία και στη Λευκορωσία.
Ειδικά ο κ. Αναστασιάδης παρότι μέχρι τις παραμονές της συνόδου δήλωνε ότι θα επιμείνει σε veto,τελικά υποχώρησε στις πιέσεις που δέχτηκε.Απλά έγινε αυτό που ήθελε η Γερμανία,όπου η Ελλάδα και η Κύπρος πέταξαν για ακόμη μία φορά την ευκαιρία στο καλάθι των αχρήστων.
Ο Ερντογάν έστειλε τον Ιμπραήμ Καλίν για συνομιλίες στις Βρυξέλλες, προφανώς για να λειάνει το έδαφος εν όψει της επερχόμενης συνόδου κορυφής της ΕΕ και παράλληλα, επιδεινώνει με την τελευταία NAVTEX την ατμόσφαιρα στη περιοχή μας, όπου το Oruc Reis έχει υπερβεί τον πήχη των 12 νμ από το σύμπλεγμα της Μεγίστης.
Οι αλληλοκατηγορίες που ανταλλάχθηκαν μεταξύ της Γερμανίας και Τουρκίας σχετικά με την πρόσφατη νηοψία που πραγματοποίησαν οι Γερμανοί στρατιώτες σε Τουρκικό πλοίο, που δεν ολοκληρώθηκε,δεν θα διαταράξουν τις καλές διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών,γιατί αυτή η ιστορία που την βάφτισαν “ειρήνη”είναι για το θεαθήναι,αφού ουσιαστικά δεν εκπληρώνει το σκοπό της.
Το παραθυράκι που άφησε ανοιχτό συνειδητά για κυρώσεις η Γερμανία για να κλείσει κάποια στόματα,πιθανό να κλείσει ορμητικά,αν ο Πρωθυπουργός δεν επιδείξει έστω την ύστατη χρονική στιγμή την κατάλληλη πυγμή και αποφασιστικότητα.
Το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει ισχυριστεί πολλάκις ότι οι κυρώσεις στη Τουρκία δεν αποτελούν”αυτοσκοπό”,γνωρίζοντας το χαρακτήρα και τη λογική του Ερντογάν, σε συνδυασμό με τις τελευταίες δηλώσεις της Άνγκελας Μέρκελ “για εκμετάλλευση κοιτασμάτων φυσικού αερίου σε αμφισβητούμενα ύδατα”, ενισχύουν την πιθανότητα,να επιστρέψει ο Πρωθυπουργός στην Αθήνα με άδεια χέρια. Ωστόσο,ως συνήθως, θα έχουμε πετύχει “μία ακόμη διπλωματική νίκη”.
Μέχρι την 20η Ιανουαρίου, που είναι η αντικατάσταση του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ από τον Τζο Μπάιντεν, δεν θα δούμε λογικά από τις ΗΠΑ κάποια αξιόλογη κίνηση, που θα μαζέψει το Oruc Reis από την υφαλοκρηπίδα μας, που την αφήσαμε εκτός οριοθέτησης.
Συνεπώς, η όποια απόφαση της επικείμενης συνόδου κορυφή θα μας επηρεάσει άμεσα θετικά ή αρνητικά τους επόμενους δύο μήνες.
(*) Ο Γιώργος Τσιτσιλιάνος είναι Μαθηματικός και ήταν υποψήφιος Βουλευτής με το Κίνημα Αλλαγής