FILE PHOTO: Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης, ο Έλληνας Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αιγύπτιος Πρόεδρος κ. Abdel Fattah Al-Sisi προβαίνουν σε δηλώσεις προς τα ΜΜΕ, στη Λευκωσία 21 Οκτωβρίου 2020. ΓΤΠ, Σ. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΚΥΠΕ
Για να έχουν αποτέλεσμα οι τριμερείς συνεργασίες, με οποιοδήποτε σχήμα, θα πρέπει να περάσουν σε ένα άλλο επίπεδο, αυτό της μετατροπής σε στρατηγικές συμμαχίες.
Στη χθεσινή τριμερή συνάντηση κορυφής Ελλάδος, Κύπρου και Αιγύπτου, που φιλοξενήθηκε στη Λευκωσία, έγινε προφανώς το αυτονόητο. Καταδικάστηκε ως αναμενόταν η τουρκική επιθετική συμπεριφορά. Και οι τρεις αυτές χώρες, όπως κι άλλες της περιοχής, επηρεάζονται από την επεκτατική πολιτική της Άγκυρας και αναζητούν τρόπους αντίδρασης.
Το ζήτημα της συλλογικής αντίδρασης προφανώς δεν είναι ένα εύκολο εγχείρημα. Οι διακηρυκτικού χαρακτήρα καταδίκες δεν λαμβάνονται ποσώς υπόψη από την κατοχική Τουρκία. Συνεπώς εκείνο, που χρειάζεται είναι να διαμορφωθεί ένας μηχανισμός αντίδρασης όλων των κρατών, τα οποία συμμετέχουν στα διάφορα σχήματα των τριμερών. Να μετατραπούν αυτές οι συνεργασίες σε συμμαχίες. Αυτό, όμως, πρέπει να γίνει τώρα, το έδαφος έχει προετοιμασθεί και έχουν ωριμάσει οι συνθήκες.
Αρκούντως, σημαντική και προς αυτή την κατεύθυνση, θεωρείται η αναφορά στην κοινή διακήρυξη στο θέμα της συγκρότησης της Μόνιμης Γραμματείας, θέτοντας χρονοδιάγραμμα. Σύμφωνα με την κοινή διακήρυξη:
Οι τριμερείς, όπως πολλές φορές έχει αναφερθεί είναι σημαντικές καθώς διαμορφώνουν ένα τόξο συνεργασιών για τη σταθερότητα στην περιοχή αλλά και ανάσχεσης στην τουρκική επιθετική πολιτική.
Οι πρωτοβουλίες αυτές οφείλονται κατά κύριο λόγο σε τρεις υπουργούς Εξωτερικών, δυο πρώην, Νίκο Κοτζιά και Ιωάννη Κασουλίδη και ένας νυν, τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Οικοδόμησαν σταδιακά αυτό τον περιφερειακό σχεδιασμό και επένδυσαν σε αυτό το πεδίο.
Δεν μπορώ να γνωρίζω με βεβαιότητα κατά πόσο η σημερινή κυβέρνηση των Αθηνών επενδύει σε αυτά τα σχήματα. Τούτο δεν επιβεβαιώνεται από τον τρόπο που χειρίστηκε τη συμφωνία μερικής οριοθέτησης θαλάσσιων συνόρων με την Αίγυπτο. Εκτιμάται πως διαφορετικά θα ήταν τα αποτελέσματα εάν επένδυε σε αυτές τις σχέσεις και πρωτοβουλίες.
Η έντονη προκλητικότητα της Άγκυρας, οι πιέσεις που ασκεί διά της ισχύος, δυνατόν να αναπροσαρμόσουν πολλές προσεγγίσεις. Πρωτίστως εάν υπάρξουν κινήσεις προς την κατεύθυνση διαμόρφωσης μηχανισμών συλλογικής αντίδρασης στην επιθετικότητα και επεκτατικότητα της κατοχικής Τουρκίας.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ