Πώς η Τουρκία, το Ισραήλ και η Ρωσία παρατάσσονται μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας…
Ο Αρμένιος πρωθυπουργός Nikol Pashinyan (Κ) με τον πρόεδρο του Artsakh Arayik Harutyunyan (τρίτος από αριστερά) με τους στρατηγούς τους. EPA, ARMENIAN PRIME MINISTER PRESS SERVICE HANDOUT
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ανάλυση του Giuseppe Gagliano στην ιστοσελίδα Startmag.it αναφέρεται, μεταξύ άλλων, αφενός στον ρόλο που διαδραματίζει η Τουρκία στη σύγκρουση μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ όπου δείχνει να δυναμιτίζει το τοπίο, και, αφετέρου, στην εν γένει πολιτική της, κάνοντας λόγο για την επιθετική πολιτική που ασκεί στην ανατολική Μεσόγειο απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο προσβλέποντας σε οφέλη στο εσωτερικό της.
Ακολουθεί το απόσπασμα που αφορά στον ρόλο της Τουρκίας:
«Στη σύγκρουση μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, το Μπακού ενθαρρύνθηκε από τον Τούρκο σύμμαχό του, ο οποίος παρέχει σημαντική στρατιωτική υποστήριξη στις επιθετικές επιχειρήσεις του.
Πράγματι, από τότε που ο Ερντογάν ανέλαβε τα καθήκοντά του (2014), η Τουρκία προσπάθησε να επανασυνδεθεί με το «χαμένο της μεγαλείο» και το οθωμανικό της παρελθόν. Ο επανεξισλαμισμός, ο εθνικισμός και ο παντουρκισμός ενθαρρύνθηκαν ευρέως από τον Ερντογάν, ο οποίος έχει αναλάβει μια πολιτική προβολής της εξουσίας του στην Συρία, τη Λιβύη και από το 2020 στην Ανατολική Μεσόγειο, κατά της Ελλάδας και της Κύπρου.
Επομένως, δεν είναι τυχαίο ότι σε ένα πλαίσιο έντονων συγκρούσεων, προς το παρόν η Τουρκία είναι το μόνο έθνος που δεν ζητά εκεχειρία μεταξύ των μαχητών, αλλά αντίθετα υπογραμμίζει την απόλυτη ανάγκη υποστήριξης του Αζερμπαϊτζάν, το οποίο ενθαρρύνει να πάρει πίσω “τα κατεχόμενα εδάφη του”. Ο ίδιος ο Yunus Kilic, μέλος του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), δήλωσε πριν από λίγες ημέρες ότι οι πρόσφατες επιθέσεις της Αρμενίας δεν στοχεύουν μόνο το Αζερμπαϊτζάν αλλά και τον τουρκικό κόσμο στο σύνολό του.
Ενεργώντας, σύμφωνα με μια γραμμή αδίστακτης επεκτατικής εξωτερικής πολιτικής, η τουρκική κυβέρνηση δεν δίστασε να κινητοποιήσει – ταυτόχρονα με την αποστολή μαχητών, στρατιωτικών συμβούλων και μελών της ιδιωτικής στρατιωτικής της εταιρείας (SADAT) – αρκετές εκατοντάδες ριζοσπαστικούς τζιχαντιστές που είχε προηγουμένως χρησιμοποιήσει ενάντια στο καθεστώς Μπασάρ Ελ-Άσαντ στη Συρία και ενάντια στις δυνάμεις του στρατάρχη Χαφτάρ, στη Λιβύη.
Έτσι, ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται και πάλι τους τζιχαντιστές προς όφελός του, μετατρέποντας την πολιτική-στρατιωτική αντιπαράθεση σε θρησκευτικό πόλεμο. Αυτοί οι ισλαμιστές μαχητές έφτασαν από τη Λιβύη, με τουρκικά αεροσκάφη, παρά τις διαψεύσεις της Άγκυρας και του Μπακού. Η μετεγκατάστασή τους ξεκίνησε πριν από τα μέσα Σεπτεμβρίου, επιβεβαιώνοντας ότι το Αρζερμπαϊτζάν προετοίμαζε στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Ναγκόρνο-Καραμπάχ για αρκετές εβδομάδες. Προς το παρόν, ο αριθμός τους εκτιμάται ότι κυμαίνεται από μερικές εκατοντάδες έως χίλιοι. Τέλος, η τουρκική χρήση drone και F-16 είναι εξαιρετικά σημαντική.
Η υποστήριξη, λοιπόν από την Τουρκία πρέπει επίσης να διαβαστεί ως μια ακόμη προσπάθεια του Ερντογάν να εδραιώσει την εγχώρια πολιτική του υποστήριξη.
Μια άλλη πτυχή που πρέπει να υπογραμμιστεί είναι η ευρεία και συστηματική χρήση του πολέμου πληροφοριών που χαρακτηρίζει όλες τις συγκρούσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πρόεδρος Ilham Aliev έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι ο στρατός του ανταποκρίνεται μόνο στην αρμενική επίθεση. Αλλά αυτός ο ισχυρισμός είναι καθαρή παραπληροφόρηση. Όπως και ο Ερντογάν, έχει από πολύ καιρό μίσος και δυσαρέσκεια εναντίον των Αρμενίων. Δεν είναι τυχαίο ότι έθεσε μόνο μία προϋπόθεση για την ολοκλήρωση των πολεμικών δραστηριοτήτων και ότι είναι η πλήρης, άνευ όρων απόσυρση των Ενόπλων Δυνάμεων της Αρμενίας.
Και δεν είναι σίγουρα τυχαίο ότι ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν ευχαρίστησε τον Τούρκο ομόλογό του για την υποστήριξη του Αζερμπαϊτζάν απέναντι στις αρμενικές «επιθέσεις»….»
ΠΗΓΗ: Startmag.it, Giuseppe Gagliano
Εν αναμονή μιας ιστορικής απόφασης για τη ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή: Στη φυλακή όλοι…