Ο ευρωπαϊκός στρατός, ένα παλιό όνειρο που παραμένει ταμπού: Η αδυναμία της Ευρώπης…
File Photo: Γαλλικά στρατεύματα παρελαύνουν στους δρόμους του Παρισιού για την Ημέρα της Βαστίλλης. EPA, IAN LANGSDON
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στην ασυμφωνία των 27 ως προς την δημιουργία μιας κοινής άμυνας και την ιδέα ενός κοινού στρατού, που ήταν πολύ δημοφιλής σύμφωνα με τα βαρόμετρα, αναφέρεται ο δημοσιογράφος της Le Monde, Jean-Pierre Stroobants, διερωτώμενος για το αν οι 27 θα μπορούν να συνεργαστούν σε στρατιωτικό και βιομηχανικό επίπεδο;
Επισημαίνοντας την εγκατάλειψη της συνθήκης της Λισσαβόνας, η οποία είχε ανακοινώσει μια σταδιακή πορεία προς μια κοινή πολιτική, «που θα οδηγούσε σε μια κοινή άμυνα», σημειώνει, ότι χρειάστηκε το θάρρος του Jean-Claude Juncker ή το πολιτικό βάρος της Γερμανικής Angela Merkel για να τολμήσουν να αναφερθούν σε έναν μόνο στρατό.
Το 2015, ο πρώην Πρόεδρος της Επιτροπής θεώρησε απαραίτητη τη δημιουργία του για την αντιμετώπιση των νέων απειλών και για να φανεί η ΕΕ αξιόπιστη έναντι της Ρωσίας, ενώ το Νοέμβριο του 2018, η Καγκελάριος, σε ομιλία του στο Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο, είχε επίσης αναφερθεί σε «έναν πραγματικό στρατό, ο οποίος θα συμπληρώνει το ΝΑΤΟ χωρίς να το αμφισβητεί».
Ακόμα κι αν, στη χώρα της, ούτε ο κυβερνητικός συνασπισμός, ούτε το κόμμα της ανέφεραν ένα τέτοιο σχέδιο, η Merkel υποστήριξε την ιδέα της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας, αγαπητή στον Emmanuel Macron, ο οποίος με την δήλωσή του περί «εγκεφαλικού θανάτου» της Ατλαντικής Συμμαχίας, επρόκειτο επίσης να προκαλέσει, το 2019, την έννοια του ευρωπαϊκού στρατού, μια ιδέα «πολύ προσβλητική» για τον Donald Trump…
Ωστόσο, η στάση και οι απειλές του τελευταίου αναζωπύρωσαν τη σκέψη των κύριων ηγετών της Ένωσης και τους οδήγησαν να επιστρέψουν στην σκληρή πραγματικότητα της ισορροπίας εξουσίας.
Εάν η ΕΕ σκοπεύει να παίξει έναν γεωπολιτικό ρόλο, τη στιγμή μάλιστα που η στρατιωτική ισορροπία της ηπείρου διαταράσσεται από το Brexit, θα πρέπει να μετακινηθεί από τα λόγια στα έργα, κατευνάζοντας τις διαφωνίες μεταξύ χωρών, σημειώνει ο δημοσιογράφος, διερωτώμενος ταυτόχρονα, κατά πόσον η Ευρώπη, ελλείψει στρατού, θα μπορέσει τουλάχιστον να συνεργαστεί περισσότερο, τόσο στρατιωτικά όσο και βιομηχανικά;
Επισημαίνει, ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα μπορούσαν να αποδεσμευτούν πρόσθετοι πόροι – από 25 έως 100 δισεκατομμύρια – επιπλέον των 200 περίπου δις που ξοδεύουν οι 27 κάθε χρόνο για την άμυνα, με ειδικό από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Άμυνας να παρατηρεί, ότι η ΕΕ δεν «έχει έλλειψη ικανοτήτων, αλλά αποτελεσματικότητας».
Υπογραμμίζει την δημιουργία, τα τελευταία χρόνια, του ευρωπαϊκού ταμείου για την υποστήριξη κοινών έργων και την ενθάρρυνση της από κοινού αγοράς τεχνολογιών και εξοπλισμού, αλλά και το πρόβλημα της μείωσης του προϋπολογισμού από 13 σε 7 δις, κατά τις συζητήσεις για τον προϋπολογισμό της ΕΕ, γεγονός που, κατά την άποψη του, οδηγεί σε «μια ευρωπαϊκή πολιτική μικρών βημάτων σε έναν ταχύτατα μεταβαλλόμενο κόσμο».
ΠΗΓΗ: Le Monde Jean-Pierre Stroobants – L’armée européenne, un vieux rêve resté tabou
Η σύγκρουση Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας φέρνει αντιμέτωπους τους “φίλους” Πούτιν και Ερντογάν