Financial Times για Πούτιν, Ερντογάν και Σαλμάν: Αρχιμαφιόζοι, παίρνουν ρίσκα, χρησιμοποιούν τη βία
File Photo: Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ (Α) και ο πρίγκηπας της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ Σαλμάν. EPA, MICHAEL REYNOLDS
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
“Οι ηγέτες της Ρωσίας, της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας έχουν εμπλακεί σε έναν αγώνα ισχύος και επιρροής”, σημειώνεται στον υπότιτλο άρθρου γνώμης για τον ανταγωνισμό των τριών χωρών στη Μέση Ανατολή, γράφει στην εφημερίδα Financial Times, ο Gideon Rachman:
Όπως αναφέρεται, οι Βλαντιμίρ Πούτιν, Ταγκίπ Ερντογάν και Μοχάμνετ μπιν Σαλμάν έχουν πολλά κοινά. Είναι όλοι εθνικιστές με περιφερειακές φιλοδοξίες. Είναι αυταρχικοί ηγέτες με συγκέντρωση εξουσίας και αμείλικτη στάση έναντι της πολιτικής αντιπολίτευσης στο εσωτερικό των χωρών τους. Και είναι άνθρωποι που παίρνουν ρίσκα και είναι πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν τον στρατό. Και οι τρεις ισχυροί άνδρες πιστεύουν επίσης στη διπλωματία των προσωπικών σχέσεων.
“Σαν αρχιμαφιόζοι μπορούν να είναι τη μια μέρα καλύτεροι φίλοι και την άλλη άσπονδοι εχθροί”. Αυτό έχει σημασία διότι τα συγκρουόμενα συμφέροντά τους υποδαυλίζουν τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή, τη βόρεια Αφρική και τον Καύκασο. Αν οι αντιπαραθέσεις τους ξεφύγουν από τον έλεγχο, τότε άμαχοι θα υποφέρουν, σημειώνει ο αρθρογράφος.
Η σχέση μεταξύ Putin και Erdogan είναι ιδιαίτερα περίεργη. Έχουν στηρίξει αντιμαχόμενες πλευρές στη Συρία, τη Λιβύη και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και κατά καιρούς έχουν συγκρουστεί απευθείας. Παρόλα αυτά διατηρούν μια “επιφυλακτική φιλία”. Η Τουρκία αγόρασε το αντιπυραυλικό σύστημα S400 προκαλώντας την οργή του ΝΑΤΟ. Ενώ, όταν ο Erdogan κινδύνευσε να ανατραπεί το 2016, ο Putin του πρόσφερε άμεσα υποστήριξη, ενώ οι ΗΠΑ έμειναν σιωπηλές.
Ο λόγος που οι δυο ηγέτες καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο είναι ότι και οι δυο είναι κατά των ΗΠΑ και επιδιώκουν να επεκτείνουν την επιρροή τους στη Μέση Ανατολή, στο κενό που έχει αφήσει ο μειωμένος ρόλος των ΗΠΑ.
Ωστόσο στην περιοχή υπάρχει και ένας τρίτος παίκτης με πιο στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ, ο σαουδάραβας πρίγκιπας Mohammed bin Salman. Η προθυμία για χρήση βίας – στο εσωτερικό και το εξωτερικό- συνδέει τους τρεις ηγέτες. Στο σημείο αυτό το άρθρο αναφέρεται σε πρόσφατα παραδείγματα, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι ο Erdogan έχει στείλει στρατό στη Συρία και τη Λιβύη και ρισκάρει μια στρατιωτική αναμέτρηση με την Ελλάδα στην ανατολική Μεσόγειο, ενώ παρέχει στρατιωτική υποστήριξη στο Αζερμπαϊτζάν.
Στο εσωτερικό της χώρας ο Erdogan φυλακίζει όλο και περισσότερους πολιτικούς του αντιπάλους, δημοσιογράφους και ακτιβιστές. Και οι τρεις ηγέτες είναι αναγκασμένοι να βρουν μια λεπτή ισορροπία μεταξύ των εξωτερικών παρεμβάσεών τους και της σταθερότητας στο εσωτερικό των χωρών τους.
Στην περίπτωση της Τουρκίας, οι στρατιωτικές περιπέτειες του Erdogan αυξάνουν τη δημοτικότητά του σε μια περίοδο εξασθένησης της οικονομίας. Αλλά μικροί πόλεμοι στο εξωτερικό μπορεί να θεωρηθούν σπατάλη πόρων, ιδίως αν αρχίσουν να πηγαίνουν στραβά.
Καταλήγοντας, ο αρθρογράφος εκτιμά ότι καθώς οι τρεις ηγέτες βρίσκονται αντιμέτωποι με οικονομικά προβλήματα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ να επιδείξουν δύναμη στο εξωτερικό. Για τον λόγο αυτό ο κίνδυνος να συγκρουστούν αυξάνεται.
ΠΗΓΗ: Financial Times, Gideon Rachman, Three strongmen and their battle for the Middle East
Δραματικό μήνυμα από το Ισραήλ για τον μεγαλομανή Ερντογάν: Η Τουρκία είναι το επόμενο Ιράν…