Πλοία του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού στο Αιγαίο. Φωτογραφία Πολεμικό Ναυτικό, hellenicnavy.gr
Έχοντας προηγηθεί ένα πολυετές εντεινόμενο σπιράλ εξέλιξης διεκδικήσεων επί της ελληνικής κυριαρχίας, με την συνοδεία ωμών πολεμικών απειλών και με δράση καταπάτησης της κυριαρχίας της Ελλαδας (με πλέον ακραία κίνηση την εκ νέου διεξαγωγή ερευνών εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας από το ερευνητικό σκάφος Ορούτς Ρέις, με στόχο να αγγίξει η καταπάτηση της υφαλοκρηπίδας μας την αιγιαλίτιδα ζώνη στο Καστελόριζο, στα 6,5 ν.μ. από τις ακτές, αλλά και το έστω μικρό άνοιγμα της Αμμοχώστου που αποτελεί διατύπωση απειλής για τον εποικισμό της), η Τουρκία, διαψεύδοντας τις αυταπάτες κάθε καλοπροαίρετου δυτικού ότι επιθυμεί διάλογο, έχει εκπέμψει τον τελευταίο καιρό σήματα ότι θα μπορούσε να προχωρήσει ακόμη και σε περαιτέρω κλιμάκωση των δράσεών της σε βάρος της χώρας μας, με πιθανή ακραία ενέργεια που θα καταρρακώσει την κυριαρχία μας, να έχουν κυκλοφορήσει στον διεθνή τύπο (πχ, ‘σενάρια’ για ναυτικό αποκλεισμό ελληνικού νησιού).
Η Ελλάδα είναι χώρα φιλειρηνική, ευρωπαϊκή και αποδεδειγμένα υπέρ της καλής γειτονίας και συνεργασίας. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που -κακώς!- έχει εδώ και δεκαετίες έχει παραβλέψει τα άγρια εγκλήματα πολέμου που τέλεσε η Τουρκία, με την εισβολή στην Κύπρο το 1974 (με δολοφονίες αμάχων, εκδίωξη και αρπαγή των περιουσιών εκατοντάδων χιλιάδων Ελληνοκυπρίων, με το αποτρόπαιο έγκλημα της εξόντωσης των αγνοούμενων κοκ) και με τα εγκλήματα εθνοκάθαρσης που διέπραξε, με την εκδίωξη δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων της Πόλης το 1955 και την κατάσχεση και αρπαγή των περιουσιών τους.
Αναρωτιέμαι αν η Ελλάδα ανήκε σε κάποια ομοσπονδία από κοινού με την Γαλλία ή το Ισραήλ, αν θα γινόταν αποδεκτή η λήθη τέτοιου μεγέθους εγκλημάτων πολέμου και βάναυσης παραβίασης πλειάδας άρθρων της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών ή εάν εδώ και μερικές δεκαετίες η Τουρκία θα είχε αναγκαστεί να καταβάλει θηριώδεις αποζημιώσεις προς επανόρθωση των βλαβών που προκάλεσε στον ελληνισμό στην Κύπρο και την Πόλη.
Πέραν όμως της ανάγκης για αποκατάσταση των αδικιών που διέπραξε η Τουρκία στην μεταπολεμική εποχή, η Ελλάδα, η οποία, ας μην το ξεχνάμε, αποτελεί ιδρυτικό πυλώνα της Δύσης και της Ευρώπης, καθώς η δημοκρατία και η ελευθερία του λόγου θεμελιώθηκαν σε αυτά εδώ τα εδάφη και ολόκληρος ο Διαφωτισμός βασίσθηκε στο πρότυπο της δημοκρατίας στην αρχαία Ελλάδα, δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως κράτος παρίας, ως μια χώρα αδύναμη που θα υιοθετήσει την πολιτική του ‘προκειμένου να τα χάσουμε όλα, καλύτερα ας δώσουμε την μισή μας υφαλοκρηπίδα’ ή ακόμη και το αδιανόητο, την απαιτούμενη με περισσό θράσος από την Τουρκία αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας.
Διότι, αν σε έναν επίδοξο ληστή δώσεις το πορτοφόλι για να μην σε σκοτώσει και αυτός ξέρει πού μένεις, θα σου σηκώσει και το σπίτι ή και θα το καταλάβει… Φυσικά, επειδή ο καθορισμός των ζωνών αποκλειστικής οικονομικής δραστηριότητας μεταξύ όμορων κρατών προϋποθέτει σχετικές συμφωνίες, η Ελλάδα, παγίως και ορθώς, αποδέχεται ακόμη και την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας.
Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί να γίνει όταν η Τουρκία παραβιάζει διαρκώς την υφαλοκρηπίδα μας, αγγίζοντας μάλιστα την γραμμή των χωρικών μας υδάτων, υφαλοκρηπίδα που έχουμε προσδιορίσει με βάση την απλή εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Πόσο μάλλον όταν η Τουρκία απειλεί με κινήσεις προσβολής της εδαφικής μας κυριαρχίας στα Δωδεκάνησα, απαιτώντας την αποστρατιωτικοποίησή τους! Με άλλα λόγια, ζητάει να πράξουμε κάτι αντίστοιχο με εκείνο που έπραξε η προδοτική ελληνική χούντα όταν απέσυρε το 1967-68 την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα για την τουρκική εισβολή λίγα χρόνια μετά.
Η απάντηση στις τουρκικές απειλές είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι αδύναμη να υπερασπισθεί την ακεραιότητά της. Διαθέτουμε άριστα στελεχωμένες ένοπλες δυνάμεις και ικανό εξοπλισμό για να αποτρέπουμε κάθε επιβουλή κατά των εδαφών μας. Έχουμε πληρώσει οι Έλληνες πολίτες πακτωλούς φόρων για να επιτύχουμε αυτό το επίπεδο άμυνας, έχουμε υπηρετήσει και συνεχίζουμε να υπηρετούμε στον ελληνικό στρατό και αν η αποτρεπτική ισχύς μας δεν σταθεί ικανή για να αποτρέψουμε εισβολική κίνηση, τότε θα χρειαστεί να πολεμήσουμε. Και θα πολεμήσουμε, καθώς είναι αδιανόητο και προδοτικό να μην υπερασπισθούμε τις εστίες μας.
Θα χρειαστεί άραγε να φτάσουμε ως εκεί; Ας ελπίσουμε όχι, καθώς οι στενοί μας σύμμαχοι και φίλοι Γάλλοι μάς στηρίζουν ολόπλευρα, ως θα όφειλαν να κάνουν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη (αλλά, δυστυχώς δεν έχει προχωρήσει αρκούντως η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ώστε να έχει σήμερα η Ευρώπη έναν πανίσχυρο ευρωπαϊκό στρατό που θα διέθετε τρομακτική αποτρεπτική ισχύ για κάθε επίδοξο εισβολέα), η Βρετανία (δυστυχώς, χαμένη στα απόνερα του brexit) αλλά και ο στενότερος στρατηγικός μας σύμμαχος μέχρι σήμερα, οι ΗΠΑ, οι οποίες, δυστυχώς, με έναν πρόεδρο που δεν τιμά τον ρόλο του αρχηγού του ηγετικού κράτους της Δύσης, ακολουθούν τακτική ουσιαστικής απουσίας από το κρεσέντο των τουρκικών απειλών και επιβουλών, παρά τις πρόσφατες παρεμβάσεις του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, που, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, απλώς καθυστέρησε την εκδίπλωση των επιθετικών κινήσεων της Τουρκίας σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου.
Μοιάζοντας με το πάντοτε με καθυστέρηση καταφθάνον ιππικό σε παλιές ταινίες με Ινδιάνους, το State Department, μία ημέρα μετά τον εκ νέου απειλητικό απόπλου του Ορούτς Ρέις, διέσωσε την τιμή των ΗΠΑ, καλώντας σε αυστηρούς τόνους -που δεν σηκώνουν την παραμικρή αμφισβήτηση – την Τουρκία να σταματήσει αμέσως τις επιθετικές ενέργειες στην ανατολική Μεσόγειο και να αποσύρει όλα τα πλοία της.
Η επιλογή της αποτροπής αντί της σύγκρουσης με την Τουρκία εκφράζει το σύνολο του ελληνισμού. Όμως, αν η Τουρκία προβεί σε πράξη προσβολής της κυριαρχίας μας, τότε, όπως επεσήμανε σε πρόσφατη συνέντευξή της στο CNN απο το Καστελόριζο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ‘ενώ επιθυμούμε την ειρήνη, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για πόλεμο’.
Αν η Τουρκία είχε ακολουθήσει τον δρόμο οικοδόμησης κράτους δικαίου και δημοκρατίας, με εγγυημένες ελευθερίες και δικαιώματα, σήμερα, πιθανότατα θα ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν θα είχε νόημα η σημερινή επικίνδυνη και αδιανόητη επεκτατική πολιτική που ακολουθεί.
Προφανώς η Ελλάδα δεν θα επιδιώξει τον πόλεμο. Η αποφασιστικότητα όμως ότι αν χρειαστεί θα πολεμήσουμε οφείλει να εκπέμπεται από ολόκληρη την ελληνική κοινωνία: πολιτεία, πολίτες, διανοούμενους, επιστήμονες. Το ίδιο συνέβη πριν από 80 χρόνια**, το 1940: σύσσωμη η κοινωνία έδωσε την απάντηση στην εισβολή της φασιστικής Ιταλίας την οποία απέτρεψε και ακύρωσε.
Η αποφασιστικότητα της Ελλάδας είναι η ισχυρότερη αποτροπή!
* Πολιτικός επιστήμων, διεθνολόγος, ειδικευμένος σε πολιτικές αειφόρου ανάπτυξης
** Η συνεχιζόμενη κρίση του κορονοϊου, δυστυχώς, οδήγησε την κυβέρνηση στην απόφαση να ακυρώσει την φετινή στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στην ιστορική επέτειο των 80 χρόνων από το 1940. Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση θα βρει έναν τρόπο να τιμήσει τον μεγάλο αντιφασιστικό πόλεμο που έδωσε και κέρδισε η Ελλάδα, ιδίως στην σημερινή συγκυρία που η Τουρκία απειλεί να κατατροπώσει την εθνική μας κυριαρχία.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ