Μαχητικό F-16 Block 52 plus της 340 Μοίρας “Αλεπού”. Φωτογραφία από την Πολεμική Αεροπορία
Ένα σημαντικό επιχειρησιακό πλεονέκτημα που θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Λιβυκό Πέλαγος θα είχε σήμερα η Πολεμική Αεροπορία, εάν δεν είχαν ληφθεί πριν από πολλά χρόνια μια σειρά από λανθασμένες αποφάσεις…
Τον Απρίλιο του 1993 η Ελλάδα υπέγραψε τη σύμβαση του προγράμματος Peace Xenia II για την αγορά 40 νέων μαχητικών F-16C/D Block 50 οι παραδόσεις των οποίων ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1997.
Ένα ιδιαίτερα σημαντικό στοιχεία για τα F-16C/D Block 50 ήταν ότι στο λογισμικό του υπολογιστή του αεροσκάφος είχε ολοκληρωθεί η αξιοποίηση του αντιπλοϊκού πυραύλου AGM-84F Harpoon Block 1D αφού η Πολεμική αεροπορία είχε αποφασίσει να ακολουθήσει τις επιλογές της Αμερικανικής Αεροπορίας όσον αφορά τα οπλικά συστήματα που το νέο αεροσκάφος θα μπορούσε να φέρει.
Αν και η δυνατότητα αξιοποίησης του αντιπλοϊκού πυραύλου AGM-84D Harpoon Block 1D προσέδιδε στο μαχητικό την ικανότητα εξουδετέρωση μεγάλων σκαφών επιφανείας από απόσταση ασφαλείας λόγω της πολεμικής κεφαλής των 221 κιλών, αλλά και της μεγάλης εμβέλειας του πυραύλου που έφτανε τα 240 χλμ (κατά άλλες πηγές 278 χλμ), τελικά η Πολεμική Αεροπορία ήταν αυτή που δεν επιθυμούσε να την αποκτήσει.
Τελικά η Αεροπορία δεν ήθελε αυτό το όπλο για λόγους καθαρά… καταμερισμού αποστολών! Επειδή η αναφορά αυτή ενδεχομένως να προκαλέσει επιπλέον σύγχυση θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε ποιο ήταν το σκεπτικό της Πολεμικής Αεροπορίας πριν από 27 χρόνια.
Την ίδια περίοδο που η Πολεμική Αεροπορία παρήγγειλε τα F-16C/D Block 50 σχεδίαζε να εξοπλίσει τα Mirage 2000EGM/BGM που διέθετε με τους αεροεκτοξευόμενους αντιπλοϊκούς πυραύλους AM-39 Block II Exocet. Οι πύραυλοι αυτοί παρελήφθησαν την περίοδο 1998-2003 και το μέγιστο βεληνεκές τους κυμαίνεται μεταξύ 50-70 χιλιομέτρων η δε πολεμική κεφαλή τους φτάνει τα 165 κιλά.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της εποχής εκείνης τα Mirage 2000EGM/BGM θα αναλάμβαναν μεταξύ άλλων και τις αποστολές ναυτικής κρούσης οπότε δεν υπήρχε λόγος για τον εξοπλισμό των F-16C/D Block 50 με αντιπλοϊκό πύραυλο τον οποίο ενδεχομένως και οι ΗΠΑ την εποχή εκείνη να μην αποδέσμευαν.
Πάντως τα ελληνικά F-16C/D Block 50 είχαν το κατάλληλο λογισμικό για την αξιοποίηση των AGM-84D Harpoon Block 1D ανεξάρτητα εάν τελικά η Ελλάδα δεν τους αγόρασε. Η απόφαση αυτή ελήφθη με βάση τα δεδομένα της εποχής εκείνης. Υπήρχαν όμως δύο βασικά στοιχεία τα οποία θα έπρεπε να συμπεριληφθούν στις τότε διαβουλεύσεις των στελεχών της Πολεμικής Αεροπορίας.
Το πρώτο στοιχείο ήταν ότι με την εγκατάλειψη της δυνατότητας απόκτησης ναυτικής κρούσης από τα F-16C/D Block 50, εξουδετερωνόταν η πολιτική απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου να μοιράσει τον αεροπορικό στόλο της Ελλάδας μεταξύ των Γαλλικών και των Αμερικανικών αεροσκαφών.
Αν και η απόφαση κατακρίθηκε τότε, τελικά το μέλλον απέδειξε ότι ποτέ δεν είναι σωστό να εναποθέτεις όλες τις δυνατότητες της άμυνας της χώρας σου σε ένα μόνο προμηθευτή. Σύμφωνα με τον τότε πρωθυπουργό της χώρας η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει την βασική ικανότητα να αμυνθεί ανεξαρτήτως από τις πολιτικές αποφάσεις και γεωπολιτικές επιλογές των προμηθευτών της πολεμικού υλικού.
Εάν η Πολεμική Αεροπορία τα προηγούμενα χρόνια είχε αποφασίσει να αγοράσει ένα έστω μικρό αριθμό πυραύλων AGM-84D Harpoon Block 1D για να εξοπλίσει τα F-16C/D Block 50 η χώρα μας αυτή την στιγμή θα είχε μια εναλλακτική λύση στον τομέα της ναυτικής κρούσης και θα μπορούσε να προβάλει μια υπολογίσιμη, υπαρκτή και επιχειρησιακά άμεσα διαθέσιμη απειλή στον Τουρκικό Στόλο
Όσον αφορά εάν η πιστοποίηση του πυραύλου αυτή στα συγκεκριμένα μαχητικά είναι όντως πραγματικότητα αρκεί κανείς να επισκεφτεί την ιστοσελίδα F-16.net όπου μπορεί να δει σε φωτογραφία το ελληνικό μαχητικό με κωδικό HAF F-16C Βlock 50 #93-1045 να πραγματοποιεί στις ΗΠΑ πτητική δοκιμή του πυραύλου τον Μάιο του μακρινού 1997.
Δυστυχώς η περίοδο των παχιών αγελάδων όπου οι Ένοπλες Δυνάμεις είχαν την πολυτέλεια να αναλώνονται σε συζητήσεις για την αποκλειστική κατανομή συγκεκριμένων αποστολών σε εξειδικευμένους διαφορετικούς σχηματισμούς και μονάδες έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Σήμερα ή μάλλον τα τελευταία 10 χρόνια οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αγωνίζονται να διατηρήσουν την αποτρεπτική τους ικανότητα ελέω των βουλήσεων του εκάστοτε Υπουργού Οικονομικών που ανάθεμα και αν μπορεί να καταλάβει τι εστί το σύνθετο οικοδόμημα του αμυντικού μηχανισμού και οργανισμού μιας χώρας, αφού κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ότι η άμυνα της χώρας για να χτιστεί χρειάζεται τουλάχιστον 10 χρόνια και για να γκρεμιστεί μόλις 2-3 χρόνια.
Η περίπτωση των ελληνικών F-16C Βlock 50 και των αντιπλοϊκών πυραύλων που μπορούν αλλά τελικά δεν φέρουν, θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή στο μέλλον αφού το υπουργείο Οικονομικών δεν φαίνεται να σχεδιάζει οργανωμένα την αύξηση των αμυντικών δαπανών ενώ και η σκληρή πραγματικότητα μας οδηγεί προς την δημιουργία σχηματισμών και μονάδων περισσότερο ευέλικτων επιχειρησιακά…
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ