Οι πολιτικές φιλοδοξίες του Μακρόν ξεπερνούν τη Γαλλία: Τα μαχητικά στην Ελλάδα και την Κύπρο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η ανάρμοστη συμφωνία με τη Βαγδάτη: Ο ισλαμιστής Ερντογάν ισχυρίστηκε ότι το Ιράκ αποδέχθηκε να κινηθεί από κοινού με την Τουρκία εναντίον των ανταρτών του PKK

Κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, εθνικά επικίνδυνη είναι η κοντόφθαλμη ανάγνωση των παιγνίων που διαδραματίζονται στην ταραγμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου

Μία έρευνα διαψεύδει τους …μελλοντολόγους: Το 79.9% των ενηλίκων Ελλήνων δηλώνουν ότι πιστεύουν στον Θεό… Οι παραδοσιακές αξίες είναι το μέλλον του Ελληνισμού…

Ανάλυση που δημοσιεύεται στη σημερινή έντυπη έκδοση του The Economist (26 Σεπτεμβρίου) ασχολείται με τις πολιτικές φιλοδοξίες του Γάλλου προέδρου Εμάνουελ Μακρόν.

Κάνει λόγο στον υπέρτιτλο για «προσπάθεια τετραγωνισμού του κύκλου».

Πιο συγκεκριμένα, σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους ομολόγους του που παραμένουν στις χώρες τους λόγω πανδημίας, ο Γάλλος πρόεδρος εμφανίζεται υπερδραστήριος στον τομέα της διπλωματίας. Έχει επισκεφθεί το Λίβανο δύο φορές και μια φορά το Ιράν κατά την επιστροφή του από το Λίβανο.

Έχει στείλει μια φρεγάτα και δύο μαχητικά αεροσκάφη για να βοηθήσουν την Ελλάδα και την Κύπρο να υπερασπιστούν τα νερά τους από τις τουρκικές επιδρομές, ενώ φιλοξένησε στην Κορσική την Ευρωμεσογειακή Διάσκεψη με στόχο να πείσει τις χώρες της Μεσογείου να τηρήσουν σκληρότερη στάση έναντι της Τουρκίας. Στα τέλη του μήνα, πρόκειται να επισκεφτεί Γάλλους νατοϊκούς στρατιώτες στη Λετονία και στη Λιθουανία.

• Τι σχεδιάζει ο Macron; Αν ανατρέξει κανείς στο πολιτικό του μανιφέστο για αναβίωση της ΕΕ το οποίο περιέγραψε προ τριετίας στη Σορβόννη, θα διακρίνει δύο βασικές αρχές: περισσότερη «αλληλεγγύη» μεταξύ κρατών μελών και ισχυρότερη διεκδίκηση της ευρωπαϊκής «κυριαρχίας» με φόντο τη διαμάχη των μεγάλων δυνάμεων.

Όσον αφορά την αρχή της αλληλεγγύης, ο Γάλλος πρόεδρος φαίνεται να σημείωσε κάποια πρόοδο με τη συμφωνία για αμοιβαιοποίηση χρέους με τη δημιουργία του ταμείου ανάκαμψης. Όσον αφορά, ωστόσο, την ευρωπαϊκή κυριαρχία, η Γαλλία προσπαθεί ακόμα να συμφιλιώσει τη δική της εκδοχή για το τι σημαίνει συλλογικό ευρωπαϊκό συμφέρον με την εκδοχή των άλλων, ιδίως έναντι «περιφερειακών ταραχοποιών» όπως η Τουρκία, η Ρωσία, η Λιβύη και άλλοι.

Όπως αναφέρει στον The Economist (22/09) ο Γάλλος Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Clément Beaune, «οι νοοτροπίες αλλάζουν». Σχολιάζοντας πως ενώ πριν από 70 χρόνια η ΕΕ επέλεξε, επί της ουσίας, να εστιάσει στη συμφιλίωση και όχι στη «σκληρή δύναμη», συμπληρώνει πως τώρα «μαθαίνει να μιλά τη γλώσσα της ισχύος».

Η φράση «ευρωπαϊκή κυριαρχία» η οποία είχε απορριφθεί παλαιότερα ως μια «γαλλική αφηρημένη έννοια» αρθρώνεται πλέον και από το Γερμανό Υπουργό Εξωτερικών Heiko Maas. Επιπλέον, και η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen έχει εκφραστεί υπέρ μιας «γεωπολιτικής» Επιτροπής.

Ωστόσο, η προσέγγιση των εννοιών αυτών δεν είναι για όλους ίδια, σημειώνεται. Για παράδειγμα, η ισχυρή στήριξη του ελληνικού και κυπριακού πολεμικού ναυτικού έναντι της Τουρκίας μετά την τηλεφωνική επικοινωνία του Γάλλου προέδρου με τον Έλληνα πρωθυπουργό ήταν πολύ ξεκάθαρη για τη Γαλλία: προσέφερε στήριξη σε μια ευρωπαϊκή χώρα που απειλείται, υπερασπιζόμενη το διεθνές δίκαιο και τα κυρίαρχα σύνορα. Η στάση αυτή της Γαλλίας, ωστόσο, δεν έγινε καθολικά αποδεκτή.

• Ο Χριστιανοδημοκράτης πρόεδρος του γερμανικού κοινοβουλίου επιχειρηματολόγησε ότι η ΕΕ «δεν πρέπει να διαλέξει πλευρά» καθώς κάτι τέτοιο «θα οδηγήσει μόνο σε κλιμάκωση». Άλλοι σημείωσαν ότι η στάση της Γαλλίας υποσκάπτει τις παράλληλες διαμεσολαβητικές προσπάθειες της Τουρκίας.

Εν τέλει, η Τουρκία συμφώνησε να επανεκκινήσει τις επαφές της με την Ελλάδα, απόφαση η οποία χαιρετίστηκε από το Γάλλο πρόεδρο, σε τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Τούρκο ηγέτη. Οι Γάλλοι υποστηρίζουν ότι η πρόοδος αυτή επετεύχθη τόσο χάρη στον «πολεμιστή» Macron όσο και χάρη στη «διαμεσολαβήτρια» Merkel.

Σύμφωνα με τη Γαλλία, η διεκδίκηση της ευρωπαϊκής κυριαρχίας πρέπει να συνδυάζει και τα δύο, και η Ευρώπη πρέπει να το συνηθίσει.

Στη συνέχεια, η ανάλυση αναφέρεται στην προσπάθεια του Γάλλου προέδρου να προσεγγίσει τον Putin, χωρίς επιτυχία. Αν και η Γαλλία δεν έχει εγκαταλείψει τη μακροπρόθεσμη ελπίδα της για ουσιαστικό διάλογο με τη Ρωσία, επί του παρόντος, βρίσκεται υπό πίεση λόγω του ευρωπαϊκού σχεδίου επιβολής κυρώσεων σε Λευκορώσους πολιτικούς.

Ο Γάλλος Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων κάλεσε μάλιστα την Κύπρο να μην ασκήσει βέτο.

ΠΗΓΗ: The Economist, France, as ever, wants to be both European and French

Έκανε άρον-άρον πίσω η Αθήνα: Κατάλαβε το λάθος και τώρα ζητά κυρώσεις, όπως προτείνει η Κύπρος