Το ερευνητικό σκάφος Oruc Reis. Φωτογραφία υπουργείο Ενέργειας
Η προσοχή επικεντρώνεται στην επόμενη κίνηση του καθεστώτος Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η NAVTEX για τις σεισμικές έρευνες του «Ορούτς Ρέις», στη θαλάσσια περιοχή της Ελλάδος, λήγει την ερχόμενη Κυριακή, 23 Αυγούστου. Οι εκτιμήσεις, που εκκινούν από τα όσα φαίνεται να διαδραματίζονται στο διπλωματικό παρασκήνιο, αναφέρουν πως μετά την 23η Αυγούστου θα αρχίσουν διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
Με γερμανική διαμεσολάβηση, ενδεχομένως και αμερικάνικη, η προσπάθεια είναι να αρχίσει διάλογος, όπως συμφωνήθηκε, πριν από τη νέα κρίση, στις μυστικές συναντήσεις Γερμανίας- Ελλάδος και Τουρκίας.
Με την αναφορά πως για την Άγκυρα δεν υπήρξε ελληνική αντίδραση, που θα απέτρεπε τις έρευνες, δεν σημαίνει κατά ανάγκη πως λύση ήταν να βυθίσει το τουρκικό σκάφος η Ελλάδα. Αυτό που προδήλως αξιολογείται σήμερα είναι ένα δεδομένο -για τους Τούρκους τετελεσμένο- το οποίο θα το βρούμε μπροστά μας την επόμενη περίοδο, ίσως και νωρίτερα.
Εάν αρχίσει ο διάλογος Ελλάδος και Τουρκίας, λογικά οι όποιες παράνομες ενέργειες της Άγκυρας θα σταματήσουν. Αυτό, όμως, δεν μπορεί -με βάση την τουρκική λογική- να θεωρείται δεδομένο. Την ίδια ώρα, οφείλουμε να αναφέρουμε πως οι παραβιάσεις θα συνεχίζονται στην Ανατολική Μεσόγειο και πιο συγκεκριμένα στην κυπριακή ΑΟΖ. Τούτο, το τελευταίο, υποδεικνύεται καθώς έχει σημασία να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα. Την ίδια εικόνα που βλέπει και η κατοχική Τουρκία.
Την ίδια ώρα, με βάση πάντα τις μεθοδεύσεις της Τουρκίας, τις οποίες βίωσε και βιώνει η Κυπριακή Δημοκρατία, μετά τις σεισμικές έρευνες, την αξιολόγηση των στοιχείων, ακολουθεί γεώτρηση.
Δηλαδή, όταν φύγει το «Ορούτς Ρέις», όταν γίνει η «κατ’ οίκον» εργασία από την ΤΡΑΟ, θα σταλεί στην ίδια περιοχή γεωτρύπανο. Τότε η πρόκληση θα αναβαθμιστεί, θα προχωρήσει ένα ακόμη βήμα και το τετελεσμένο θα εδραιωθεί. Πρόκειται για ένα σχεδιασμό από πλευράς της Άγκυρας που ισχύει για όλες τις περιπτώσεις: Έρευνα και γεώτρηση. Πρώτα στέλνεται το ερευνητικό σκάφος και στη συνέχεια γεωτρύπανο. Αυτή η μόλα εφαρμόζεται αναλόγως και των αντιδράσεων που καταγράφονται.
Στην περίπτωση της Ελλάδος, υποτίθεται πως τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Όπως είχε δηλώσει και ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, η Ελλάδα δεν είναι όπως την Κύπρο, εννοώντας πως δεν έχει αποτρεπτική δύναμη το νησί. Και αυτό είναι αλήθεια. Όλα, βέβαια, κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Είναι σαφές πως για την Τουρκία ο σχεδιασμός στρατηγικού ελέγχου της περιοχής προχωρά κανονικά. Μέχρι στιγμής η υλοποίηση γίνεται διά της επιβολής και χωρίς να ρίξει μια σφαίρα η κατοχική Τουρκία. Επιστρατεύει τη λογική της στρατιωτικής ισχύος. Είναι, όμως, η κατοχική δύναμη άτρωτη, ανίκητη;
Η Τουρκία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα εσωτερικά (οικονομία κ.λπ.), ενώ το γεγονός ότι έχει ανοίξει πολλά ταυτόχρονα μέτωπα παραπέμπει σε μια τακτική υψηλού ρίσκου. Το ζητούμενο είναι να αξιοποιηθούν οι αδυναμίες της Άγκυρας και ταυτόχρονα να επιχειρηθεί να διαμορφωθεί ένα αντιτουρκικό μέτωπο στην ευρύτερη περιοχή.
Όχι από εκείνα τα μέτωπα που δεν έχουν στόχους, βάθος, συνέχεια και σχεδιασμό! Τα συμφέροντα πολλών χωρών επηρεάζονται από την επιθετική, επεκτατική δράση της Τουρκίας. Υπάρχει «κοινός τόπος» για κοινή δράση. Να γίνει αυτό που παλιά έλεγε ο Βάσος Λυσσαρίδης, αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ