Οι σύγχρονοι ηρωομάρτυρες της Κύπρου: Ο αγνοούμενος ανθυπολοχαγός από τη Ζωοπηγή

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τι συμβαίνει με την επίσκεψη Ερντογάν στο Λευκό Οίκο: Οι ΗΠΑ δεν επιβεβαιώνουν – Η φιλοκυβερνητική Hurriyet λέει ότι οι προετοιμασίες συνεχίζονται κανονικά

Ο θαλάσσιος διάδρομος για την ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα προχωράει γρήγορα και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα ενημερώνει η αμερικανική USAID

Προβάδισμα με βραχεία κεφαλή του ΔΗΣΥ έναντι του ΑΚΕΛ για τις ευρωεκλογές: Δημοσκόπηση για τις εκλογές της 9ης Ιουνίου στην Κύπρο, ποιοι υποψήφιοι προηγούνται

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

Το να μιλήσει κανείς για τους σύγχρονους ηρωομάρτυρές μας είναι βαρύ φορτίο.

Οφείλει πρώτα να υποκλιθεί στην ανδρεία αλλά και στο μεγαλείο τους αναγνωρίζοντας αυτό που μας δίδαξαν με τη θυσία τους, ότι δηλαδή οι ελεύθεροι είναι αυτοί που ξέρουν να ζουν αλλά και αυτοί που ξέρουν να πεθαίνουν για την ελευθερία.

Οι δειλοί είναι αυτοί που πεθαίνουν καθημερινά, αρνούμενοι τον αγώνα για απελευθέρωση, οι εθισμένοι με τα δεδομένα της κατοχής. Οι γενναίοι όμως πεθαίνουν μόνο μία φορά και ο θάνατός τους αποτελεί γι΄ αυτούς που μένουν ελπίδα ελευθερίας.

Η απόδοση τιμής σε ήρωες των αγώνων του λαού μας δεν είναι μια τυπική εκπλήρωση χρέους, ούτε μια πράξη υπόμνησης της μαρτυρικής αγωνιστικής πορείας του ελληνισμού της Κύπρου, που διερχόμενος διά πυρός και σιδήρου συνεχίζει ακόμα τον αγώνα για τη φυσική και την εθνική του επιβίωση.

Τέτοιου ήθους είναι και ο σημερινός ήρωας του οποίου τη μνήμη τιμούμε.

Ο Αντώνης Αντωνίου του Θεοδώρου και της Άννας, ο οποίος γεννήθηκε στις 26/3/1955. Μετά την αποφοίτησή του από την Τεχνική Σχολή Λεμεσού το 1972, κατετάγη στην Εθνική Φρουρά. Λίγο μετά την κατάταξή του επελέγη ως Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός και το καλοκαίρι του 1973 τοποθετήθηκε στο 231 Τ.Π. στον Άγιο Βασίλειο πλησίον της Μόρφου. Λίγο πριν από την εισβολή μετατέθηκε στο 11ο Τακτικό Συγκρότημα παρά το αεροδρόμιο Λευκωσίας.

• Τις κρίσιμες ώρες της εκδήλωσης της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής υπηρετούσε ως ανθυπολοχαγός στο 212 Τ.Π. με αποστολή να υποστηρίξει τις δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ και να υπερασπιστεί με τους άνδρες του τα υψώματα στην περιοχή της σχολής Γρηγορίου.

Παρά την αριθμητική και οπλική υπεροχή ο εχθρός κατά τη διάρκεια των τριήμερων μαχών δεν κατόρθωσε να σημειώσει σημαντικές επιτυχίες. Οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ και της Εθνικής Φρουράς υπεράσπιζαν με σθένος την περιοχή επιφέροντας βαριές απώλειες στις τουρκικές δυνάμεις.

Λίγο πριν την έναρξη της δεύτερης φάσης της εισβολής επισκέφθηκε, κατόπιν σύντομης αδείας, την οικογένειά του στη Ζωοπηγή.

Τότε εξέφρασε και την επιθυμία του μετά το πέρας του πολέμου να συνεχίσει επαγγελματικά, ως αξιωματικός, την παραμονή του στις ένοπλες δυνάμεις, επιθυμία η οποία έμελλε, μοιραία, να είναι και η τελευταία. Όμως, νωρίς το απόγευμα της 16ης Αυγούστου λίγο πριν από την εκεχειρία, εχθρικό βλήμα όλμου έπληξε το όρυγμα το οποίο υπερασπιζόταν ο Αντώνης με άλλους τρεις συμπολεμιστές του, με αποτέλεσμα να βρουν όλοι ακαριαίο θάνατο.

Η Βρετανική χυδαιότητα και τα Γλυπτά του Παρθενώνα: Τα μουδεία, οι πινακοθήκες και τα …μπάρ!

Μετά την εκεχειρία τα νεκρά σώματα των ηρωικών παλληκαριών μεταφέρθηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και στη συνέχεια για ταφή. Από αυτό το σημείο και μετά οι πληροφορίες για την τύχη της σορού του Αντώνη είναι συγκεχυμένες. Άλλες αναφέρουν ως χώρο ταφής το στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμιας και άλλες το νέο κοιμητήριο Λευκωσίας.

• Δυστυχώς, 46 χρόνια μετά δεν έχει ακόμη εντοπισθεί το ακριβές σημείο ταφής του και δεν έχει ταυτοποιηθεί η σορός του. Μπορεί μεν «ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος», έχουν όμως δικαίωμα οι συγγενείς του να μάθουν τι απέγινε η σορός του και να τον ενταφιάσουν όπως καθορίζει η θρησκευτική μας παράδοση.

Η μόνη επαφή που είχε η αρμόδια επιτροπή αγνοουμένων με την οικογένειά του μετά το 1974 ήταν, μετά από απαίτηση, η αποστολή ενός τηλεομοιοτύπου τη δεκαετία του 1980, που επιβεβαίωνε τον θάνατό του.

Η τραγική ιστορία του ανθυπολοχαγού Αντώνη Αντωνίου αποτελεί μία από τις πολλές που βίωσαν διάφορες οικογένειες στην Κύπρο, τόσο κατά τη διάρκεια της εισβολής όσο και κατά τη διάρκεια των 46 χρόνων που ακολούθησαν.

Ένα δράμα που σήκωσαν σιωπηλώς οι συγγενείς τους, που πολλοί εξ αυτών έφυγαν από τη ζωή με τον καημό να τους καταπλακώνει και χωρίς ποτέ να ζητήσουν οτιδήποτε από την Πολιτεία. Αιωνία η μνήμη του Αντώνη Αντωνίου!

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Ακολουθήστε το Hellas Journal στο NEWS GOOGLE

Οι βασικοί πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίχθηκε η τουρκική στρατηγική: Τι πέτυχαν με την εισβολή