Οι σχέσεις των ΗΠΑ και της Κύπρου και η ζυγαριά της αμοιβαιότητας: ‘Οχι όλα δικά τους…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ανάλυση CNN: Ισραήλ και Ιράν απέφυγαν – προς το παρόν – έναν ολοκληρωτικό πόλεμο * Πιο πολλά όσα έχουν να χάσουν από όσα θα κέρδιζαν

Πέτυχε το σχέδιο του Προεδρικού: Η Λευκωσία πιστεύει και υπογραμμίζει ότι υλοποιήθηκε ο στόχος διασύνδεσης των ευρωτουρκικών με την πρόοδο στο Κυπριακό

Tο «Προσκλητήριο Αγνοουμένων» προβλήθηκε ενώπιον Πρέσβεων, στη Λευκωσία, από τον Κώστα Μαυρίδη: Ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ των Πατσαλίδη και Αβραάμ

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ

Η ανάπτυξη των σχέσεων με τις ΗΠΑ, όπως και με κάθε άλλο Κράτος είναι επιβαλλόμενη ανάγκη για την Κύπρο.

Ιδιαίτερα όμως με χώρες ισχύος όπως οι ΗΠΑ.

Την μικρή μας Πατρίδα η οποία βρίσκεται υπό κατοχή από τον μαύρο Ιούλη του 1974, εξελίσσεται σε όμηρο της κατοχικής Τουρκίας, εντός των επεκτατικών σχέσεων της «Γαλάζιας Πατρίδας» και «των συνόρων της καρδιάς» του νεοσουλτάνου Ερτογάν.

Φυσικά τα σχέδια Ερτογάν ενάντια στην Κύπρο, Ελλάδα, Αίγυπτο, Συρία, Ιράκ, Λιβύη και άλλα ανεξάρτητα και κυρίαρχα κράτη, υλοποιούνται με την ανοχή, και ενίοτε σύμπραξη και στήριξη, αυτών που θα έπρεπε να τον σταματήσουν και διαθέτουν και την ισχύ να τον σταματήσουν.

Ως εκ τούτου για την Κύπρο έχει σημασία να έχει την στήριξη όσων περισσότερων Κρατών μπορεί να εξασφαλίσει αλλά ιδιαίτερα όσων έχουν την αναγκαία ισχύ ώστε να παρέμβουν, υπό μία προϋπόθεση. Την αμοιβαιότητα. Δηλαδή οι σχέσεις να αναπτύσσονται αμοιβαία για το καλό και των δύο συμβαλλομένων.

Μιλώντας ειδικά για τις σχέσεις με τις ΗΠΑ διερωτούμαι ειλικρινά που βρίσκεται μέχρι στιγμής αυτή η αμοιβαιότητα. Σε ποια φάση της ιστορικής πικρής και αιματηρής πορείας της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορεί κάποιος να την ανακαλύψει. Δεν θα σταθώ στον καταστροφικό ρόλο της αμερικανικής υπερδύναμης πριν και κατά τα τραγικά γεγονότα του 1974. Ρόλος ο οποίος καταδεικνύεται από τους «Φακέλους της Κύπρου», της Κυπριακής και Ελληνικής Βουλής.

Δεν θα σταθώ στον επαίσχυντο ρόλο του τότε δερβέναγα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, δηλαδή του διαβόητου Χένρι Κίσινγκερ και τη κυνική δήλωση του, το 1974, ότι «τι είναι μισό εκατομμύριο κύπριοι μπροστά στα συμφέροντα των ΗΠΑ». Θα σταθώ μόνο στην περίοδο μετά την τραγωδία του 1974, και θα διερωτηθώ πως λειτούργησε η αμοιβαιότητα. Πως;

• Η Κυπριακή Δημοκρατία ουδέποτε αρνήθηκε την εμβάθυνση των σχέσεων με τις ΗΠΑ. Το αντίθετο. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με παραδοχές των ιδίων των Αμερικανών οι σχέσεις αναπτύσσονται συνεχώς και σε βάθος και σε πλάτος και έφθασαν στο σημείο να χαρακτηρίζουν την μικρή Κυπριακή Δημοκρατία «στρατηγικό εταίρο» και «χώρα κλειδί στα θέματα ενέργειας και ασφάλειας στην περιοχή».

Άρα η Κυπριακή Δημοκρατία στάθηκε αποδεδειγμένα αξιόπιστος συνομιλητής και εταίρος των ΗΠΑ. Το αντίθετο ερώτημα όμως, πως απαντάται; Η απάντηση αποδεικνύει την αμοιβαιότητα ή όχι; Πριν ασχοληθούμε με το ερώτημα να παραδεχτούμε ορισμένα πράγματα. Η ανάπτυξη αυτών των σχέσεων οφείλεται στο ενδιαφέρον των ΗΠΑ λόγω των δικών τους συμφερόντων αλλά και των εκάστοτε κυπριακών κυβερνήσεων και ιδιαίτερα της παρούσης.

Από πλευράς ΗΠΑ οφείλεται και στις ενέργειες της κυπριακής και ελληνικής ομογένειας αλλά και του Εβραϊκού λόμπι στις ΗΠΑ.

Προϊόν ενεργειών τόσον των ομογενών, όσον και της κυβέρνησης, αλλά και της έντονης ανάπτυξης των σχέσεων με το Κράτος του Ισραήλ, με θετικές στον τομέα αυτό και άλλους <π.χ. τουρισμός και αλλού> επενέργειες για την Κύπρο αλλά και ορισμένες αρνητικές. Εκείνο όμως το οποίο πραγματικά μετρά είναι το εξής απλό μεν αλλά ζωτικό δε για την Κύπρο.

Το αποτέλεσμα στο κυρίως ζητούμενο στις σχέσεις της Κύπρου με κάθε κράτος. Το κατά πόσον δηλαδή οι σχέσεις με οποιοδήποτε Κράτος προάγουν τον κύριο μας στόχο. Τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής και την επανένωση της Κύπρου αλλά και την απαλλαγή μας από την όποια μελλοντική επικυριαρχία της Τουρκίας στην Πατρίδα μας.

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δυστυχώς δεν είναι θετική για μας. Και ενώ αυτή είναι η πραγματικότητα οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια όλο και ζητούν περισσότερα από την μικρή Κύπρο χωρίς να δίνουν. Τα τελευταία δύο χρόνια μανιωδώς ζητούν από την Κυπριακή Δημοκρατία να στραφεί εναντίον δύο συγκεκριμένων χωρών. Της Ρωσίας και της Κίνας, αλλά όχι της «συμμάχου» Τουρκίας βέβαια, χωρίς μάλιστα οποιοδήποτε συγκεκριμένο πολιτικό ή οικονομικό αντάλλαγμα για την Κύπρο.

• Ας μας πει η Αμερικανίδα Πρέσβειρα αν π.χ. θυσιάσουμε αρχές του διεθνούς δικαίου και στρατευτούμε, κατά δυο ανερχόμενων πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών υπερδυνάμεων μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, τι προσφέρουν προς την Κύπρο;
•  Ας μας πει γιατί δεν τις ενοχλεί η ολοένα εντεινόμενη ανάπτυξη των σχέσεων φιλικών τους χωρών στην περιοχή με Ρωσία και Κίνα, όπως είναι το Ισραήλ και η Αίγυπτος, αλλά τους ενοχλεί η μικρή Κύπρος, που προσπαθεί να απαλλαγεί από τα νύχια του επεκτατικού τουρκικού γκρίζου λύκου.
• Ας μας πει γιατί ανέχονται την φοβερή ανάπτυξη των σχέσεων Τουρκίας – Ρωσίας, τις επιθέσεις της Τουρκίας στη Γαλλία, χώρα πυλώνα της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης και του ΝΑΤΟ αλλά και σειρά άλλων χωρών, των οποίων μάλιστα τα δεινά προήλθαν από την αμερικανοκίνητη περίφημη «Αραβική ΄Άνοιξη».

Αυτά και άλλα πολλά πρέπει να απαντηθούν αλλά κύρια να τεθούν στη ζυγαριά της αμοιβαιότητας των σχέσεων ΗΠΑ και Κυπριακής Δημοκρατίας, έστω και αν γνωρίζουμε ότι αυτές θα είναι πάντα ετεροβαρείς λόγω ανισοζυγίου δύναμης. Τουλάχιστον όμως να εξυπηρετούν το ζήτημα ζωής και θανάτου για μας. Τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής!

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ

Ακολουθήστε το Hellas Journal στο NEWS GOOGLE

Προέχει η τουρκική επιδρομή και η ΑΟΖ με την Ελλάδα είναι απαραίτητη για την Κύπρο