“Η ευχή και η κατάρα της Κωνσταντινούπολης”: Η WSJ για τη διολίσθηση Ερντογάν στον αυταρχισμό
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Η ‘πουτίγκα’ της Μέσης Ανατολής χάνει το σχήμα της. Ασχημάτιστη και χαοτική, η γεωπολιτική κατάσταση προσομοιάζει εκείνης του τέλους του 20ου αιώνα’, αναφέρει ο Walter Russell Mead (καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Bard College και τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας Wall Street Journal.
Το δημοσίευμα αναφέρεται στη χαοτική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Μέση Ανατολή, τονίζοντας ότι οι ιδεολογίες που τη διαμόρφωσαν έχουν παρέλθει καθώς και ότι οι Αμερικανικές ελπίδες αναδιαμόρφωσης της περιοχής με τη δημιουργία μιας ομάδας ‘φιλειρηνικών Δημοκρατιών’, εξανεμίστηκαν με την αποτυχία της Αραβικής Άνοιξης.
Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι μπορεί να υπάρχουν πολλοί φιλελεύθεροι στον αραβικό κόσμο όμως δεν θεωρείται πιθανό να διαδραματίσουν κάποιο σημαντικό πολιτικό ρόλο στο ορατό μέλλον.
Παρομοιάζοντας την κατάσταση στην Μέση Ανατολή ως “μια πουτίγκα χωρίς σχήμα” και κάνοντας αναφορά σε μια σχετική ρήση του Winston Churchill, ο αρθρογράφος σημειώνει ότι οι κυρίαρχες ιδεολογικές αφηγήσεις που διαμόρφωσαν την περιοχή τον 20ο αιώνα, έχουν εξαφανιστεί και μεταξύ αυτών και το όνειρο μιας δημοκρατικής ισλαμικής διακυβέρνησης που εκπροσωπούσε ο τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν και το κόμμα του ΑΚΡ στην Τουρκία.
Η διολίσθηση του Erdogan προς την αυταρχική διακυβέρνηση, μαζί με άλλους παράγοντες και εξελίξεις στην περιοχή, βάζουν στο περιθώριο τους μετριοπαθείς ισλαμιστές όπως συνέβη και με τους φιλελεύθερους κοσμικούς.
Ωστόσο επισημαίνει ότι καταγράφεται και η αντίρροπη τάση στους νέους κάτω των 30 που αυτό-προσδιορίζονται ως μη θρησκευόμενοι ενώ γενικότερα φθίνει και η εμπιστοσύνη προς τους θρησκευτικούς ηγέτες.
Στο άρθρο γνώμης, σημειώνεται μεταξύ άλλων, ότι τη στιγμή που ο Erdogan επιθυμεί να καταστήσει την Κωνσταντινούπολη ως το νέο πολιτικό και πνευματικό κέντρο της Μέσης Ανατολής -σύμφωνα με το πρότυπο της Οθωμανικής και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας- η γεωγραφική θέση της Πόλης την καθιστά “ευχή και κατάρα” για ένα τέτοιο εγχείρημα.
Η κεντρική της γεωγραφική θέση την καθιστά από τη μία μεριά σημαντική δύναμη για τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο, ωστόσο από την άλλη, αφήνει την Τουρκία εκτεθειμένη σε δυνητικά εχθρικές δυνάμεις καθώς σήμερα οι σχέσεις της με την ΕΕ, τη Ρωσία, το Ιράν, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ελλάδα βρίσκονται ομοιόμορφα, σε χαμηλό σημείο.
ΠΗΓΗ: The Mideast Pudding Loses Its Theme
Τι ζήτησε ο Αναστασιάδης από τον Πούτιν; Όντως θα βοηθήσει στην εκτόνωση της έντασης με την Τουρκία;