FILE PHOTO: Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο μιλά στους δημοσιογράφους στο υπουργικό αεροπλάνο. Photo by Ronny Przysucha, State Department
Η εφημερίδα Le Monde γράφει ότι ο συναγερμός χτυπά στην Ουάσιγκτον, με Αμερικανούς αξιωματούχους να έχουν πολλαπλασιάσει τις προειδοποιήσεις τους, ως προς τον αυξανόμενο ρόλο που διαδραματίζει η Μόσχα στη Λιβύη.
«Πρόκειται για ένα σημαντικό σημείο καμπής», δήλωσε ο Frederic Wehrey, ερευνητής στο think tank Carnegie Endowment for International Peace. Από την ήττα του Haftar , οι Αμερικανοί παρακολουθούν πολύ στενά την ανάπτυξη της ρωσικής παρουσίας στην ανατολική Λιβύη, η οποία φαίνεται να αυξάνεται ως προς την ποιότητά της, σημειώνει η εφημερίδα, υπενθυμίζοντας τις δηλώσεις της Africom , το Μάϊο και τον Ιούνιο.
Επισημαίνεται η «ακινησία» των ΗΠΑ, όταν ο Haftar ξεκίνησε στις 4 Απριλίου του 2019 την επίθεση κατά της GAN στην Τρίπολη, καθώς και η επικοινωνία, λίγες ημέρες μετά, του προέδρου των ΗΠΑ με τον Haftar και όχι με τον Sarraj, για να τον επαινέσει ως προς το «σημαντικό ρόλο» του στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και στην «ασφάλεια των πετρελαϊκών πόρων της χώρας».
Για τον Frederic Wehrey, «υπήρχε στην Ουάσιγκτον συμπάθεια ή σιωπηρή κατανόηση για τους στόχους της επίθεσης του Haftar», με Αμερικανούς διπλωμάτες να δίνουν, κατά την ε/φ, εμπιστοσύνη στα όσα υποστηρίζει το Αμπού Ντάμπι, δηλαδή, ότι το βάθος του προβλήματος της Λιβύης συνοψίζεται σε τρία «τρία Μ» – (Μουσουλμανική Αδελφότητα, Χρήματα, Πολιτοφυλακές), παραβλέποντας τη στρατιωτική και αυταρχική διολίσθηση του στρατάρχη, στην οποία αρκετοί Δυτικοί κλείνουν τα μάτια.
Όμως, η άφιξη των Ρώσων μισθοφόρων στην Τρίπολη θα αλλάξει τον τόνο στην Ουάσινγκτον και παρά τη συνέχιση ορισμένων ρητορικών, ως προς τα «τρία M», «πιθανότατα για να κρατήσουν τα Εμιράτα στο πλευρό τους», σύμφωνα με τον κ. Wehrey, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι επικεντρώνονται πλέον στο ρωσικό στρατηγικό κίνδυνο στη Λιβύη.
Συγκεκριμένα, αποφεύγουν την κριτική στην τουρκική παρέμβαση, προφανώς ικανοποιημένοι που η Άγκυρα έκλεισε τον δρόμο προς την Τρίπολη στους Ρώσους, εξ ου και η δήλωση του πρέσβη των ΗΠΑ στη Λιβύη Richard Norland , ότι «η πραγματική κλιμάκωση ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2019 με την παρέμβαση των μισθοφόρων της Wagner και η τουρκική παρέμβαση ήταν μια αντίδραση σε αυτό».
Παρουσιάζοντας το παιχνίδι της Άγκυρας ως ξεκάθαρη «ανταπόδοση», η Ουάσιγκτον της δίνει βαρύτητα , μία στάση αποκλίνουσα από εκείνη του Παρισιού, το οποίο κινητοποιείται κυρίως ενάντια στην «επιθετική» συμπεριφορά της Τουρκίας, στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης, χωρίς να αναφέρεται ιδιαίτερα στους Ρώσους.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα θυμώσουν με την Τουρκία. Για αυτούς, είναι στρατηγική, είναι το καλύτερο προπύργιο ενάντια στη Ρωσία, ή ακόμη και μελλοντικά ενάντια στην Κίνα», υποστηρίζει ο Pierre Razoux, διευθυντής έρευνας στο Ινστιτούτο Στρατηγικών Ερευνών της Σχολής Πολέμου (Irsem).
Επισημαίνεται η δήλωση της Deborah Jones , πρώην πρέσβειρας των ΗΠΑ στη Λιβύη (2013-2015), ότι «εάν οι Ρώσοι δημιουργήσουν βάση στην Κυρηναϊκή, στο πλαίσιο μιας εκ των πραγμάτων διχοτόμησης της Λιβύης, νομίζω, ότι θα σκεφτούμε σοβαρά να καθιερώσουμε μια μόνιμη παρουσία στη δυτική Λιβύη».
Ωστόσο, κατά την άποψη της εφημερίδας, σε αυτό το στάδιο, το σενάριο είναι πολύ υποθετικό, καθώς η Αμερική δεν είναι ακόμη παρούσα στο ζήτημα της Λιβύης.
ΠΗΓΗ: En Libye, le réveil des Américains