Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την διάρκεια συνέντευξης στους ανταποκριτές ξένου Τύπου στη Σαντορίνη, Σάββατο 13 Ιουνίου 2020. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ
Την τελευταία μέρα του Μαίου, πολύ πριν αρθούν τα μέτρα υποχρεωτικού ελέγχου και καραντίνας για τις αεροπορικές μετακινήσεις των Ευρωπαίων, η «Καθημερινή» φιλοξένησε μια σχεδόν ολοσέλιδη συνέντευξη του Γερμανού υφυπουργού τουρισμού, Τόμας Μπάραις, με τον βαρύγδουπο τίτλο: «Οι διακοπές στην Ελλάδα το καλοκαίρι θα είναι εφικτές».
Στην συνέντευξη αυτή ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Μέρκελ, αφού αποφάνθηκε ότι η «Γερμανία είναι μια ασφαλής χώρα, όπως και η Ελλάδα», προανήγγειλε την άρση των περιορισμών για τους Γερμανούς τουρίστες.
Τώρα, με ποια ακριβώς ιδιότητα μίλησε, δεν γνωρίζω. Του υγειονομικού «εξπέρ» που αποφαίνεται ότι ο ήλιος «σκοτώνει τον κορωνοιό»; Του ατζέντη των γερμανικών τουριστικών επιχειρήσεων; Του επάρχου της ελληνικής αποικίας; Θα σας γελάσω. Και δεν έχει πλέον τόση σημασία, αφού η δική του απόφαση, έγινε επίσημη πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, με ότι ρίσκο αυτή συνεπάγεται.
Το γιατί η Ελλάδα ανοίγει αύριο τα βασικά αεροδρόμια σε τουρίστες από 29 χώρες, εκτός από τον Γερμανό αξιωματούχο, το ξέρει μόνον ο πρωθυπουργός που το αποφάσισε και η υγειονομική επιτροπή «σοφών» που τον συμβουλεύει.
Υπάρχουν όμως αρκετά παράλογα στην απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, τα οποία, είναι δική μου δουλειά να επισημάνω, ώστε να ξέρουμε, σε περίπτωση ατυχούς κατάληξης του εγχειρήματος, σε ποιόν ανήκουν οι πολιτικές ευθύνες. Όπως και το ποιος «θα πληρώσει το μάρμαρο» αυτής της αθρόας και ανεξέλεγκτης ροής υποψήφιων φορέων του κορωνοιού, είτε οδηγήθούμε σε υγειονομική κρίση, είτε όχι.
Το πρώτο και κραυγαλέο «παράλογο» στην όλη υπόθεση ήταν η απόφαση να μην τεθεί ως «προπαιτούμενο» για τις αεροπορικές τουριστικές αφίξεις το διαγνωστικό τεστ στις χώρες προέλευσης ταξιδιωτών, έστω και αν αυτές εμφανίζουν «καλά» επιδημιολογικά χαρακτηριστικά. Ειδικά δε αυτό το τελευταίο είναι σχετικό:
Με κοντά στα 200 χιλιάδες κρούσματα σε πληθυσμό 83 εκατομμυρίων, η Γερμανία που συγκαταλέγεται στις «ασφαλείς» χώρες, μάλλον δεν μπορεί να συγκριθεί με την Ελλάδα, που κατέγραψε 3 χιλιάδες κρούσματα σε πληθυσμό 10,7 εκατομμυρίων. Τα γερμανικά κρούσματα, αναλογικά, είναι σχεδόν δεκαπλάσια από τα ελληνικά, βάσει μιας στοιχειώδους μαθηματικής αναγωγής.
Ταυτοχρόνως η Γαλλία των 67 εκατομμυρίων που έχει περίπου 155 χιλιάδες κρούσματα, δεν συμπεριλαμβάνεται στις χώρες, της πρώτης «ασφαλούς» ταχύτητας και περιμένει την σειρά της για αργότερα… Μυστήρια πράγματα.
Η κυβέρνηση αρχικά είχε επιδιώξει, πολύ λογικά, να γίνονται υποχρεωτικά τεστ στις χώρες προέλευσης με έξοδα που θα επιβάρυναν τους ταξιδιώτες ή τις υγειονομικές αρχές των χωρών τους. Η αυτονόητη αυτή προυπόθεση, που θα δημιουργούσε αίσθηση αυξημένης ασφάλειας και για τους ίδιους τους ταξιδιώτες, σκόνταψε για κάποιο περίεργο λόγο σε ευρωπαικό επίπεδο ως …«ατελέσφορη».
Από υγειονομικής απόψεως ήταν απόλυτα ορθή και επιβεβλημένη. Μόνο ένας ηλίθιος (ξέρω τουλάχιστον έναν στην κυβέρνηση) μπορεί να ισχυριστεί ότι επειδή τα τεστ αυτά (με τα οποία κατεγράφησαν παγκοσμίως όλα τα κρούσματα) δεν εξασφαλίζουν 100% ακριβή διάγνωση …ας τα αφήσουμε καλύτερα, γιατί μπορεί μας μπερδέψουν!
Από οικονομικής απόψεως όμως, ο λογαριασμός είναι βαρύς. Όπως είπε ο καλός μας Γερμανός «φίλος» που αποφάσισε το άνοιγμα των συνόρων στην «Καθημερινή»: «αν ένα τεστ κάνει 60-80 ευρώ, το κόστος για μια οικογένεια με δύο παιδιά θα μπορούσε να υπερβεί τα 300 ευρώ. Είναι πολλά τα λεφτά-ίσως περισσότερα από το κόστος για την πτήση».
Σωστά. Οπότε ας βρει τρόπο να πληρώσει τον λογαριασμό η υπερχρεωμένη Ελλάδα…
Στην Ελλάδα αντιθέτως, η κυβέρνηση, που σπεύδει για την πλησιέστερη τουαλέτα όταν ακούει τις λέξεις «Γερμανός τουρίστας», σκέπτεται χουβαρντάδικα. Αποφάσισε δηλαδή να μετακυλήσει όλο το κόστος του ελέγχου στον Ελληνα φορολογούμενο. Τα τεστ θα γίνονται δειγματοληπτικά με βάση την επιδημιολογική εικόνα στις χώρες προέλευσης: 1-2 έλεγχοι ανά πτήση στις «πράσινες», 5-10 έλεγχοι στις «κίτρινες», 20-30 στις «πορτοκαλί», ενώ στις κόκκινες ενδεχομένως να γίνεται δειγματοληψία και στους μισούς επιβάτες της πτήσης.
Πολύ ωραία. Μόνο που σύμφωνα με τον επιδημιολογικό χάρτη της Deloitte η Γερμανία ανήκει στην …πορτοκαλοκόκκινη κατηγορία. Σύμφωνα επίσης με άλλη έρευνα το 62% των Γερμανών δηλώνουν έτοιμοι να ταξιδέψουν άμεσα στο εξωτερικό (ποσοστό μεγαλύτερο από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαική χώρα).
Για σκεφτείτε το λοιπόν: Το 1/3 από τα 4 εκατομμύρια που έρχονται ετησίως, σε συνδυασμό με όλους τους άλλους της «πρασινο-πορτοκαλο-κόκκινης» φυλής, προυποθέτουν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες «δειγματοληπτικά» τεστ. Αυτοί δηλαδή, οι έλεγχοι «τυχαίας δειγματοληψίας» που δεν έγιναν για τους Ελληνες (η χώρα μας έχει έναν από τους μικρότερους αριθμούς τεστ κατ’ αναλογίαν πληθυσμού) θα γίνουν για τους ξένους. Και ποιος θα τους πληρώσει;
Ποιος θα πληρώσει και όλο το υγειονομικό προσωπικό που θα τους κάνει, τις καραντίνες, τα ξενοδοχεία, τυχόν έξοδα νοσηλείας, αεροδιακομιδές κλπ; Ε, ελάτε τώρα. Willkommen και …εις υγείαν των κορόιδων…
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ