Η Γεωλογική Προέκταση της Υφαλοκρηπίδας και το Ερντογανικό Θεώρημα “Επαναδιατύπωσης” του Διεθνούς Δικαίου*
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Με την επεκτατική μεγαλομανία του, ο Πρόεδρος της Τουρκίας, επιχειρεί να ξαναγράψει, όχι μόνο το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και την Γεωγραφία και την Γεωλογία! Παράλληλα, επιδιώκει να εισάξει στις διακρατικές σχέσεις, την λογική του παραλόγου!
Προκειμένου να δικαιολογήσει τις μονομερείς αυθαιρεσίες του, με βάση τις οποίες, βρίσκει συνάφεια ακόμα και με τους εξωγήινους, εφευρίσκει κατασκευασμένες αλλοιώσεις των πραγματικών δεδομένων, με Γκαιμπελική μαεστρία, “ανατρέποντας” τα δεδομένα της Γεωγραφίας και της Γεωλογίας, λες και η Επιστήμη αποτελεί ελαστικό εργαλείο στα χέρια αναθεωρητικών πολιτικών.
Σε σχέση με τα γεωλογικά δεδομένα:
- Κύριο επιχείρημά του Τούρκου Προέδρου, στην διεκδίκηση όσης Υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ παρουσιάζει ο χάρτης να ακουμπούν στις τουρκικές ακτές, και εκτείνονται, χωρίς όρια, έναντι των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων άλλων κρατών, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, είναι η δήθεν επίκληση “φυσικής προέκτασης” (“natural prolongation”) της τουρκικής ενδοχώρας (ηπειρωτικού χώρου) κάτω από την θάλασσα, μέσω του βυθού και του υπεδάφους της Υφαλοκρηπίδας.
Το ψευδοεπιχείρημά του αυτό, όπως θα τεκμηριώσουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό, με επιστημονικά στοιχεία, πιο κάτω, το αντλεί από μια διατεταγμένη παρερμηνεία της Απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου στην Υπόθεση της Οριοθέτησης της Υφαλοκρηπίδας στην Βόρειο Θάλασσα, αλλά και άλλων Αποφάσεων, όπου η ύπαρξη γεωλογικής συνέχειας, ανάμεσα στην ηπειρωτική μάζα και την διεκδικούμενη Υφαλοκρηπίδα, υπήρξε ένας σημαντικός παράγοντας που προσμετρήθηκε, κατά τον δικαστικό καταμερισμό περιοχών Υφαλοκρηπίδας σε περιπτώσεις οριοθέτησης.
Όπως αναλύω στο Βιβλίο μου με τίτλο: “Το Πρόβλημα της Υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου”, Νομικές Εκδόσεις, Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα-Κομοτηνή, σε ανύποπτο χρόνο, ήδη από το 1986, η γεωλογική συνέχεια της τουρκικής ηπειρωτικής μάζας διακόπτεται (τερματίζεται) στα νότια, σχεδόν πάνω στις ακτογραμμές της Τουρκίας, σχηματίζοντας το ονομαζόμενο από τους Γεωλόγους τουρκικό (τεκτονικό) φύλλο, στην έκταση του οποίου μπορεί να στοιχειοθετηθεί επιστημονικά γεωλογική συνέχεια. Με βάση αυτό τον γεωλογικό προσδιορισμό, η τουρκική ηπειρωτική μάζα σταματά πλησίον των νότιων ακτών της Τουρκίας. Επομένως, προς την πλευρά της Κύπρου και του Καστελλόριζου, η Τουρκία δεν διαθέτει οποιανδήποτε γεωλογική συνέχεια. Το ίδιο ισχύει και στο Αιγαίο, όπου η γεωλογική συνέχεια της τουρκικής ηπειρωτικής μάζας, σταματά μερικά χιλιόμετρα ανατολικά των τουρκικών ακτών στο Αιγαίο. Ο μεν Ελλαδικός χώρος, συμπεριλαμβανομένης της Κρήτης και της Ρόδου, ανήκει στο ελληνικό (τεκτονικό) φύλλο ή άλλως πως “Αιγαία”, ενώ η Κύπρος και ο πέριξ αυτής χώρος Υφαλοκρηπίδας, μέχρι τις παρυφές των νότιων ακτών της Ιταλίας, της Σικελίας συμπεριλαμβανομένης, και μέχρι τις βόρειες ακτές της Λιβύης, ανήκουν σε ένα ενιαίο τεκτονικό φύλλο, το αφρικανικό.
- Άρα, εάν κάποιος θα διεκδικούσε, με βάση την αρχή της γεωλογικής συνέχειας, οτιδήποτε περισσότερο από την Μέση Γραμμή, αυτή θα ήταν η Κύπρος και όχι η Τουρκία. Σε κάθε περίπτωση, η πολιτικά καθοδηγούμενη διεκδίκηση φυσικής προέκτασης των τουρκικών ακτών προς την Λιβύη, δεν ευσταθεί, με βάση τα συναφή τεκμηριωμένα γεωλογικά δεδομένα.
Δημοσιεύεται εδώ, ο σχετικός χάρτης, του 1980, ο οποίος στηρίχθηκε σε αδιάσειστα επιστημονικά (γεωλογικά) δεδομένα του Διαπρεπούς Γεωλόγου McElhinny, στο Gambridge, το 1973. Στο βιβλίο μου, δημοσιεύεται σωρεία τέτοιων γεωλογικών χαρτών, που τεκμηριώνουν απόλυτα τους πιο πάνω περιγραφόμενους γεωλογικούς σχηματισμούς, φυσικές γεωλογικές συνέχειες και προεκτάσεις. Και ασφαλώς, ένα Διεθνές Δικαστήριο πάντοτε στηρίζει τις σχετικές Αποφάσεις του σε αυτού του είδους επιστημονικά δεδομένα κοινής αποδοχής και όχι σε αυθαίρετα τεχνάσματα νοσηρής σκοπιμότητας.
Σημειώνεται διότι, στον συναφή χάρτη των Barazangi και Dorman, με τίτλο: “Present world wide platekinematic patternat the surface of the earth”, επιβεβαιώνονται με ακρίβεια τα όρια των πιο πάνω αναφερόμενων τεκτονικών φύλλων.
Ο κορυφαίος Καθηγητής του Δικαίου της Θάλασσας, E.D.Brown, τόσο στο βιβλίο του “The Legal Regime of Hyrdrospace”, όσο και στο Επιστημονικό Άρθρο του με τίτλο: “Rock all and the Limits of National Jurisdiction”, Marine Policy Magazine, October 1978, σελίδες 277-278, αναλύει αυτήν ακριβώς την απόλυτη συνάφεια των τεκτονικών φύλλων, ως αναμφισβήτητη τεκμηρίωση της γεωλογικής συνέχειας των ηπειρωτικών μαζών με τις υποθαλάσσιες εκτάσεις (Υφαλοκρηπίδα), επεξηγώντας ότι, αυτού του είδους την γεωλογική συνέχεια συνυπολογίζουν τα Διεθνή Δικαστήρια, κατά την οριοθέτηση Υφαλοκρηπίδων. [Σημειώνεται ότι, ο E.D.Brown, υπήρξε καθηγητής και Μέντορας του συγγραφέα του παρόντος άρθρου, τόσο σε επίπεδο Μάστερ, όσο και σε επίπεδο Διδακτορικού].
- Η επιφάνεια της γης, σύμφωνα με την απόλυτα αποδεκτή επιστημονική τεκμηρίωση, διαιρείται σε τεκτονικά φύλλα, όπως αυτά που περιγράψαμε πιο πάνω, για την Ανατολική Μεσόγειο, και τα οποία κινούνται σε γεωλογικό χρόνο, δημιουργώντας τις Ηπείρους και τις μετακινήσεις των Ηπείρων. Με βάση αυτό το κοινά αποδεκτό γεωλογικό αξίωμα, στην αρχή της γεωλογικής ιστορίας, όλες οι Ήπειροι ήσαν ενωμένες σε μια ενιαία υπερ-ήπειρο, την Πάνγαια, η οποία άρχισε να διασπάται πριν διακόσια εκατομμύρια χρόνια, και να κινούνται τα κομμάτια της, το ένα μακριά από το άλλο, σχηματίζοντας τις σημερινές Ηπείρους.
Η γεωλογική συνέχεια, επομένως, στηρίζεται σε επιστημονικά στοιχεία, παγκόσμιας αποδοχής και όχι σε αυθαίρετες αιτιάσεις ικανοποίησης ανορθόδοξων πολιτικών επιδιώξεων.
Όσον αφορά τα γεωγραφικά δεδομένα της περιοχής:
Το Καστελλόριζο και οι πέριξ αυτού νησίδες, ανήκαν ιστορικά στα Δωδεκάνησα, άρα στο Αιγαίο, και όλες οι συναφείς Διεθνείς Συνθήκες, (Συνθήκη Λωζάνης, Συνθήκη του Λονδίνου, Συνθήκη Παρισιού), αυτό τεκμηριώνουν. Άρα, δεν γίνεται αποδεκτό από ένα Διεθνές Δικαστήριο, ότι το Καστελλόριζο, όπως θα ευχόταν η Τουρκία, ανήκει στην Ανατολική Μεσόγειο, ως αυτοτελές σύμπλεγμα, και όχι ως τμήμα των Δωδεκανήσων.
Οι Ειδικές Συνθήκες, τις οποίες η τουρκική πλευρά, αρέσκεται να επικαλείται συστηματικά, υπάρχουν πράγματι στο Αιγαίο, όμως όχι όπως και πάλι τις παραποιεί η Άγκυρα, αλλά όπως οι πραγματικές περιστάσεις καταδεικνύουν.
- Στο Αιγαίο υπάρχουν περί τα 3.000 (τρεις χιλιάδες) νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, όλα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ελληνικά. Άρα, πρόκειται για ένα γεωγραφικό και πολιτικό δεδομένο, το οποίο θα ληφθεί υπόψη σε μια οριοθέτηση. Πέραν από το αναγνωρισμένο δικαίωμα των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες (Χωρικά Ύδατα, Συνορεύουσα Ζώνη, ΑΟΖ, Υφαλοκρηπίδα), τόσο από το Συμβατικό Δίκαιο, (άρθρο 121 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών του 1982, για το Δίκαιο της Θάλασσας), όσο και από το Εθιμικό Δίκαιο και τις Αποφάσεις των Διεθνών Δικαστηρίων, υπάρχει και η υποχρέωση του Δικαστηρίου, να προσμετρήσει το γεγονός ότι η πλειοψηφία αυτών των νησιών κατοικούνται και έχουν οικονομική ζωή, ότι αποτελούν εδαφική συνέχεια του ηπειρωτικού χώρου της Ελλάδας, ότι είναι διάσπαρτα σε όλο το εύρος του Αρχιπελάγους, και ότι, δεν ενσωματώνονται, όντας απομονωμένα, σε ιδιάζουσες κολπώσεις των απέναντι τουρκικών ακτών, όπως συνέβηκε με τα νησιά Scilly στην Θάλασσα της Μάγχης.
Η Τουρκία επίσης επικαλείται το δήθεν μεγάλο μήκος των ακτών της, ως ένα παράγοντα που θα πρέπει να της αποδώσει μεγαλύτερο μερίδιο από την Μέση Γραμμή. Η πραγματικότητα ποιά είναι; Το μήκος των εκατέρωθεν ακτών περιλαμβάνει και τις ακτές των νησιών επιπλέον των ηπειρωτικών ακτών. Όπως διεξοδικά αναλύω στο πιο πάνω αναφερόμενο βιβλίο μου, ο αναλογικός παράγοντας (proportionality factor) στο Αιγαίο έχει ως εξής: 7.739 χιλιόμετρα οι ακτές της Ελλάδας και 1.766 οι ακτές της Τουρκίας στο Αιγαίο. Άρα, ο αναλογικός παράγοντας είναι 4,3 προς 1, υπέρ της Ελλάδας.
- Το άλλο σαθρό επιχείρημα της Τουρκίας, περί δήθεν ύπαρξης νησιών στην λάθος πλευρά, δεν ισχύει για την περίπτωση του Αιγαίου. Λάθος και ορθή πλευρά, υπάρχουν όταν έχουμε ένα ή λίγα νησιά, κοντά στην ακτή μιας χώρας, ενώ ανήκουν στην απέναντι χώρα, π.χ. τα Scilly Islands, τα οποία όντας ελάχιστα, είναι πολύ κοντά στις γαλλικές ακτές, χωρίς όμως άλλα νησιά ανάμεσά τους, που να δημιουργούν ενιαίο και συμπαγή σχηματισμό, όπως συμβαίνει με τα 3.000 διάσπαρτα σε συνεχείς σχηματισμούς νησιά του Αιγαίου. Η Γεωγραφία δεν αλλάζει και ο κύριος Ερντογάν σφάλλει, εάν νομίζει ότι με παραποίηση των δεδομένων, δημιουργεί βάσιμη νομική επιχειρηματολογία.
- Άλλο ατεκμηρίωτο επιχείρημα της τουρκικής πλευράς είναι ότι, το Αιγαίο αποτελεί κλειστή θάλασσα, και επομένως δεν θα πρέπει να ισχύσουν εκεί όσα ισχύουν σε άλλες θάλασσες. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα κλειστής θάλασσας είναι η Μαύρη Θάλασσα, και δεν υπάρχει “κλειστότερη” θάλασσααπό αυτήν, σε αντίθεση με το Αιγαίο, το οποίο διαθέτει εξόδους προς πολλές κατευθύνσεις, ανοικτές για την ελεύθερη ναυσιπλοϊα!
Μια άλλη αντιφατική και αλληλοαναιρούμενη επίκληση της Τουρκίας, στην γύρω από την Κύπρο ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδα αυτή τη φορά, με επιπτώσεις και στο Αιγαίο, είναι η ακόλουθη:
Από την μια, ισχυρίζεται η Άγκυραότι, τα νησιά δεν δικαιούνται θαλάσσιες ζώνες, και από την άλλη, ισχυρίζεται ότι, παράνομα “αποσχισθέν” τμήμα νησιού, και μάλιστα, χαρακτηρισμένο από τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη, ως νομικά άκυρο καιάνευ διεθνούς αναγνώρισης, το ψευδοκράτος, έχει δικαιώματα σε θαλάσσιες περιοχές γύρω από την Κύπρο, και μάλιστα ότι την έχει εξουσιοδοτήσει να διεξάγει εκ μέρους του έρευνες και γεωτρήσεις! Δεν έχουν όρια οι αλληλοαναιρούμενες και αντιφατικές επικλήσεις της Τουρκίας, γεγονότα που λαμβάνονται υπόψη σε μια εκδίκαση μιας Διεθνούς Διαφοράς με βάση το Διεθνές Δίκαιο.
Το ίδιο ισχύει, με την διεκδίκηση 12 ν.μ. Χωρικών Υδάτων, στην Μαύρη Θάλασσα και στην Μεσόγειο, ενώ στο Αιγαίο απαιτεί 6 ν.μ., και μάλιστα, με παράνομη απειλή casus belli!
- Η Τουρκία και ο κύριος Ερντογάν, έχουν αναχθεί στους μεγαλύτερους πλαστογράφους του Διεθνούς Δικαίου, από την εποχή του Grotius, πατέρα του κλάδου αυτού του Δικαίου. Είναι και αυτό ένα επίτευγμα, όμως όχι, ίδιον χαρακτηριστικό μιας σοβαρής και ευνομούμενης χώρας. Τουλάχιστον, ας σταματήσουν να επικαλούνται τον σοβαρό αυτό κλάδο του Δικαίου, ο οποίος έχει ταχθεί από την Διεθνή Κοινότητα να ρυθμίζει ειρηνικά και με δικαιοσύνη, τις όποιες διεθνείς διαφορές.
- Αν ο Πρόεδρος της Τουρκίας, και οι περί αυτόν τυρβάζοντες, σοβαροί Διεθνολόγοι-Σύμβουλοί του, διαφωνούν μαζί με τις πιο πάνω επιστημονικές αναλύσεις, τότε, ας προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο, το οποίο αναγνωρίζεται ως ο πλέον αρμόδιος Οργανισμός να κρίνει ποιός εφαρμόζει το Διεθνές Δίκαιο και ποιός όχι.
Η φυγοδικία αποδεικνύει ποιός πράγματι παραβιάζει το Δίκαιο. Εύχομαι ο κύριος Ερντογάν να με διαψεύσει και να αποδείξει ότι η χώρα του σέβεται το Διεθνές Δίκαιο, προσφεύγοντας στο Δικαστήριο της Χάγης. Πολύ φοβούμαι όμως, ότι δεν θα τολμήσει να το πράξει, διότι γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον, ότι παρανομεί!
Τουλάχιστον, ας αναδείξουν η Ελλάδα και η Κύπρος στον Διεθνή Παράγοντα, ΟΗΕ και ΕΕ, τις πιο πάνω ασυνέπειες των καταδρομικών πολιτικών της Τουρκίας, σε κατάφορη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Ένας διεθνής ταραξίας θα πρέπει να καταδειχθεί και να συνετιστεί!
(*) Πρέσβη ε.τ. και Διεθνολόγου
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Βασικά Μαθήματα Διεθνούς Δικαίου για τον κύριο Ταγίπ Ερντογάν και τον κύριο Μεβλούτ Τσαβούσογλου *