Πρόεδρε, για τον κορωναιό αποφάσισες και σου αξίζουν συγχαρητήρια: Για τον Τουρκο-ιό, ποιος αποφασίζει; Ελπίζω ακόμη, εσύ!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ενοχλείται η Άγκυρα επειδή δεν θέλει να δίνει ούτε από τα κλεμμένα: Η αναφορά για την Κύπρο από την αναξιόπιστη Ε.Ε. έβγαλε από τα …ρούχα της την Τουρκία!

Γιατί κλιμακώνει η Τουρκία πριν την επίσκεψη του Πρωθυπουργού; Ομιλεί για δήθεν «μονομερή ενέργεια» με αφορμή την κήρυξη των θαλασσίων πάρκων από την Ελλάδα

Η Τεχεράνη, από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών, απειλεί το Εβραϊκό Κράτος: Το Ιράν διαμηνύει πως θα κάνει το Ισραήλ «να μετανιώσει» οποιαδήποτε αντεπίθεση

Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ (*) – ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να αναφερθεί είναι η σωστή διαχείριση της πανδημίας από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη.

Τόσο σε σχέση με τους καθυστερημένους και μη επαρκείς χειρισμούς της Αμερικανικής κυβέρνησης, όσο και σε σχέση με τους ελλιπείς χειρισμούς άλλων χωρών (όπως το Ηνωμένο Βασίλειο), η μικρή μας πατρίδα τους έβαλε γυαλιά και αξίζουν συγχαρητήρια στον Πρόεδρο και τους συνεργάτες του.

Η Κύπρος εισέρχεται σιγά-σιγά στην ομαλότητα και ευχή όλων μας είναι να δούμε την πατρίδα μας να προοδεύει και να λύνει τα μεγάλα προβλήματα που την μαστίζουν, όπως η οικονομία και φυσικά το Κυπριακό. Για το θέμα της οικονομίας, ευχή μας είναι όπως τα επιπλέον μέτρα-εξαγγελίες που εισήχθησαν πρόσφατα από τον ΠτΔ, να δώσουν ανάσα στην υγιή επαναλειτουργία της.

• Τι γίνεται με το Κυπριακό και με μια Τουρκία, που δεν ησυχάζει ούτε λεπτό; Το θεμα είναι τεράστιο, γι’ αυτό και οι πιο κάτω στήλες θα επικεντρωθούν στο ζήτημα των οδοφραγμάτων και του τι κρύβεται πίσω από αυτά.

Σε παλαιότερη αρθρογραφία μου από αυτήν εδώ τη στήλη είχα αναφερθεί επανειλημμένα στην μακροχρόνια στρατηγική Ντενκτάς και Τουρκίας: το Κυπριακό θα “λυθεί” με τα χρόνια. Η λύση θα επέλθει όταν φύγουν οι γενιές που επηρεάστηκαν από το πρόβλημα, όταν θα σβήσει ο πόθος της επιστροφής, όταν οι νέες γενιές δεν θα έχουν κάτι πια να μοιράζονται και να θυμούνται.

Δυστυχώς για εμάς, το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, το 2003, εξυπηρετούσε αυτό το σκοπό. Μια έξυπνη στρατηγική από την Τουρκία (μέσω Ντενκτάς) αλλά καταστροφική για εμάς.

Τα οδοφράγματα αυξήθηκαν, ως μέρος μιας εικονικής επαναπροσέγγισης και κυρίως, το πρόβλημα της παράνομης κατοχής και εισβολής της πατρίδας μας από την Τουρκία μετατράπηκε σε πρόβλημα δυο κοινοτήτων, με την Τουρκία να απολαμβάνει ανενόχλητη, όχι μόνο τα κατεχόμενα εδάφη μας, όχι μόνο τις κατασκηνώσεις στη Μεσόγειο αλλά και την ελευθερία του “καλού εγγυητή”, με τις ευλογίες της διεθνούς “συμμορίας” και κυρίως με την κάλυψη και προκλητική σιωπή των Ηνωμένων Εθνών.

Όσο κι αν πιέσουμε τον Γ.Γ. για μια δήλωση στήριξης (ακόμη και τώρα, που η Τουρκία κάνει πάρτυ στις θάλασσες μας, ως μέρος ολοκλήρωσης του σχεδίου του 1974), καμιά απάντηση δεν παίρνουμε, πέραν του “να τα βρουν μεταξύ τους οι δυο κοινότητες”. Και γιατί να πάρουμε άλλωστε;

• Δεν είναι εμείς, που ανοίξαμε την πόρτα στον Ακιντζί για να σεριανίζει “ισότιμα” στο κτίριο του ΟΗΕ; Δεν είναι εμείς, που μετά το ΟΧΙ του 2004 (δημοψήφισμα), εμείς, τα καλά παιδιά, μόνο ναι λέγαμε; Αν αρχίσουμε να γράφουμε τα “ναι” που είπαμε, θα ξημερωθούμε. Και άντε τώρα να βγούμε από πάνω, να βρούμε, έστω μέρος του δίκιου μας.

Σε μια άκρως σχετική διάσταση, πριν λίγες μέρες παρακολουθήσαμε το ρεπορτάζ στη Χλώρακα, από την αγαπητή φίλη, δημοσιογράφο του Σίγμα, Πέτρα Αργυρού.

Ένα ρεπορτάζ, φωνή αγωνίας των κατοίκων και ειδικά του κοινοτάρχη, οι οποίοι στέλνουν SOS στην κυβέρνηση να δράσει μιας και η κατάσταση με την γκετοποίηση της περιοχής από Σύρους πολιτικούς πρόσφυγες έχει ξεφύγει.

Πέραν την βίας και των ναρκωτικών που μαστίζουν τη φιλήσυχη (μέχρι πρότινος) Χλώρακα, το εξίσου πολύ σοβαρό στοιχείο που όλοι οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψιν (εμείς εδώ κάτω το φωνάζουμε εδώ και χρόνια) είναι η σχέση και οι δεσμοί αυτών των προσφύγων με τους τρομοκράτες του ΙΚ (ISIS). Και όλα αυτά να επιβεβαιώνονται με τον πλέον επίσημο τρόπο, από τον ΥΠΕΣ της Κύπρου και την αναφορά του στη σχέση 17 μεταναστών με το ΙΚ, οι οποίοι βρίσκονται στην Μενόγεια.

Πώς τα κάναμε έτσι; Τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα;

Στο εταιρικό και πολιτικό μάρκετινγκ, ένα από τα βασικότερα μοντέλα ανάλυσης που διδάσκουμε, ονομάζεται SWOT: Strengths, Weaknesses, Opportunities και Threats (Δυνατότητες, Αδυναμίες, Ευκαιρίες και Απειλές/Κίνδυνοι). Οι φοιτητές (τόσο στο πτυχιακό όσο και σε μεταπτυχιακό επίπεδο), αφού “ερευνήσουν”, όχι μόνο εκπαιδεύονται να καταγράψουν το “περιβάλλον” της εταιρίας/οργανισμού που εργάζονται αλλά παράλληλα εκπαιδεύονται στο να γνωρίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό και να κτίσουν πλάνο-στρατηγική για να στηρίξουν το ίδιο το μέλλον τους (αλλά και της εταιρίας/οργανισμού τους).

• Στόχος είναι ένας και μοναδικός: Πώς να αξιοποιηθούν οι “δυνατότητες” και οι “ευκαιρίες” και πώς να μετατραπούν οι “αδυναμίες” και “απειλές/κίνδυνοι” σε δυνατότητες και ευκαιρίες. Με απώτερο σκοπό την απόκτηση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος έναντι των ανταγωνιστών/αντιπάλων.

Πρόεδρε, εδώ σε χρειαζόμαστε (ξανά). Η ενδελεχής ανάγνωση των “θέλω” της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, μέσα από έρευνες όπως αυτήν εδώ δείχνουν ξεκάθαρα τις απειλές (Τουρκία, έποικοι και ΙΚ). Ποιους θα ικανοποιήσεις; Την συντριπτική πλειοψηφία ή την συντριπτική μειοψηφία του λαού; Αν θα ικανοποιηθεί τελικά η συντριπτική μειοψηφία, τότε ας μην παραπονιόμαστε που έξω μας συμπεριφέρονται ως σκουπίδια (ούτε εισαγωγικά δεν μπορούμε να βάλουμε) και όχι ως πρόσφυγες που χάσαμε τη γη μας με τη βία των όπλων.

Πρόεδρε, εύχομαι να μετατρέψεις την “απειλή” και “αδυναμία” σε “ευκαιρία”, με επαναφορά στρατηγικής, βασισμένης σε μια κίνηση-άξονα: “Τα οδοφράγματα θα ανοίξουν όταν υπάρξει λύση και αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων. Τα οδοφράγματα είναι κατασκευάσματα της κατοχικής Τουρκίας και όχι περάσματα ελευθερίας, στην ίδια μας τη χώρα”. Πέραν της εισβολής και κατοχής, ο κίνδυνος του ΙΚ δίνει ένα ακόμη ισχυρότατο λόγο να δικαιολογηθεί η απόφαση προς τα αρπακτικά γύρω μας (παρ’ όλο που δεν οφείλουμε εξηγήσεις, η επαναλαμβανόμενη στήριξη σταθερών πολιτικών θέσεων βοηθά στη “χόνευση”).

Ο Τραμπ μίλησε για τείχος με Μεξικό και κέρδισε εκλογές! Εμείς, ως ημικατεχόμενη χώρα και ακόμη περισσότερο τώρα με την απειλή του ΙΚ, θα αφήσουμε και το υπόλοιπο αμπέλι (όσο μας άφησαν τα όπλα) χωρίς φραγή; Αρκετά “φάγαμε” και χονέψαμε τόσα χρόνια. Δεν είναι καιρός να αρχίσουν και οι “άλλοι” να μας ακούνε και λίγο; Δικά μας είναι!

• Πρόεδρε, για την Κυπριακή Δημοκρατία ακόμη αποφασίζεις εσύ. Εύχομαι να κάνεις έξοδο-είσοδο με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια στα μάτια του λαού. Η απόφαση ανήκει σε σένα και η ασφάλεια και το μέλλον ανήκουν στα παιδιά του λαού που σε εμπιστεύτηκε.

Καλή δύναμη, Πατρίδα. Καλή συνέχεια, Πρόεδρε!

Υ.Γ. 1: Τα πιο πάνω αφορούν την αμυντική αντιμετώπιση της κατάστασης. Ο Τουρκο-ιός μπορεί να χτυπηθεί (μόνο) οικονομικά (απευθείας) από εμάς. Η εισήγηση μου για το θέμα αυτό έχει ειπωθεί από τη στήλη αυτή, επανειλημμένα: δικαστικά, με αγωγές από τον κάθε πρόσφυγα ξεχωριστά και το συντονισμό αυτών των υποθέσεων από την κυβέρνηση, με πολλαπλά οφέλη!

Υ.Γ.2: Η προσπάθεια όλων μας (θα πρέπει να) επικεντρώνεται στο καλό της πατρίδας μας και της βοήθειας που θα μπορούσε ο καθένας μας να προσφέρει από το πόστο του μακριά από πολιτικά και ιδεολογικά στερεότυπα και με βάση τεκμηριωμένες, επιστημονικές επισημάνσεις. Πάντα με σεβασμό στην αντίθετη (αλλά τεκμηριωμένη) άποψη.

(*) Ο Νίκος Αντωνιάδης είναι Αν. Βοηθός Καθηγητής Επικοινωνίας, Στρατηγικής και Πολιτικού Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s της Νέας Υόρκης και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com & LA Voice

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

Πώς αγαπάτε αυτά τα παιδιά; Αν μια φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις, τα χιλιάδες παιδιά μας πόσο αξίζουν; Παιδεία, ώρα μηδέν!