Μήπως οι Ρώσοι και οι Τούρκοι συμφώνησαν να διχοτομήσουν τη Λιβύη; Ο χρόνος παίζει υπέρ της Μόσχας…

Η φρεγάρα F213 ‘Augsburg’ του γερμανικού Πολεμικού επιστρέφει από τη Μεσόγειο στο λιμάνι Wilhelmshaven, στη βόρεια Γερμανία. EPA, FOCKE STRANGMANN




«Ο πόλεμος στη Λιβύη αλλάζει σχήμα, με την αυξανόμενη συμμετοχή Τούρκων και των Ρώσων, αποτέλεσμα της οποίας θα μπορούσε να είναι η διεθνοποίηση της διχοτόμησης της χώρας μεταξύ μίας «τουρκικής» Τρίπολης (Δυτικά ) και μιας «Ρωσικής» Κυρηναϊκής (Ανατολικά)», υποστηρίζει η εφημερίδα Le Monde, με άρθρο τριών δημοσιογράφων της.

Το κείμενο υπογράφουν οι: Marie Jégo (ανταποκρίτρια στην Κων/πολη), Benoît Vitkine (ανταποκριτής στη Μόσχα) και Frédéric Bobin.

Κατά την άποψή τους, η «φαντασμαγορική» υποχώρηση των μισθοφόρων του Wagner στον Beni Oualid είναι παραπλανητική. Εάν σηματοδοτεί το τέλος των κατακτητικών φιλοδοξιών στην ίδια την Τρίπολη, αυτό δεν σημαίνει και ρωσική αποδέσμευση από τη Λιβύη, εξ ου και η προχθεσινή ανακοίνωση της Africom – η Διοίκηση του Στρατού των ΗΠΑ για την Αφρική – με την οποία καταγγέλλει την «ανάπτυξη από τη Μόσχα μαχητικών αεροπλάνων στη Λιβύη, για υποστήριξη των μαχητών ιδιωτικών εταιρειών ασφαλείας, που χρηματοδοτούνται από το ρωσικό κράτος».

Η Africom καταλήγει επίσης στο συμπέρασμα, ότι μια πιθανή μόνιμη ρωσική βάση στη Λιβύη, θα ήταν πιθανό να εμπνεύσει, σύμφωνα με τα λόγια του στρατηγού Joseph Harrington, «μια πραγματική ανησυχία για την ασφάλεια στη νότια πλευρά της Ευρώπης» Σε αυτήν την περίπτωση, η Africom αναφερόταν στην πρόσφατη άφιξη στη βάση  Al-Juffra, που ελέγχεται από τον Haftar,  στα σύνορα Τρίπολης και Κυρηναϊκής,  περίπου 8 μαχητικών Mig-29 και SU-24.

Από τώρα και στο εξής, το ρωσικό παιχνίδι φαίνεται να συνίσταται στην αποτροπή μιας αντεπίθεσης των δυνάμεων του GAN από την Τρίπολη,  με στόχο τον κλονισμό των θέσεων του Haftar στην Κυρηναϊκή ή ακόμα και στο Fezzan, στο Νότο. Επομένως, πρόκειται για  αναδιάταξη και όχι απόσυρση.

«Εάν οι Ρώσοι απεμπλέκονται από τα περίχωρα της Τρίπολης, έχουν συγκεντρωθεί στο κέντρο της χώρας, στην αεροπορική βάση του Al-Jufrah, από όπου μπορούν να ενεργήσουν, για να εμποδίσουν οποιαδήποτε τάση του Τούρκων για επέκταση εκτός Tρίπολης», τονίζει ο Jalel Harchaoui, ερευνητής στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων στο Clingendael (Ολλανδία).

Για τον ίδιον, είναι προφανές, ότι οι φιλοδοξίες της Μόσχας στη Λιβύη, είναι πέραν του Haftar. Όπως σημειώνει, «ο χρόνος παίζει υπέρ των Ρώσων. Δεν πιστεύουν στην πολεμική περιπέτεια του Haftar. Αντιθέτως, εργάζονται για να εδραιώσουν την πολιτική επιρροή τους στην Κυρηναϊκή».

Σύμφωνα με την ε/φ, η σχέση μεταξύ Haftar και Μόσχας δεν ήταν ποτέ εύκολη, ενώ ο στρατάρχης δεν αποτέλεσε ποτέ αντικείμενο πλήρους συναίνεσης στη Ρωσία. Μέρος της ελίτ της Μόσχας, κυρίως στο Υπουργείο Εξωτερικών, τασσόταν υπέρ μιας πολιτικής, που να συμφωνεί περισσότερο με την επίσημη ρωσική θέση, αυτή της στήριξης του GAN στην Τρίπολη.

Η υποστήριξη στον Haftar ήταν πρωτίστως ευθύνη του Υπουργείου Άμυνας, του οποίου η συνεργασία με τον όμιλο Wagner είναι κοινό μυστικό. Επιπλέον, δεν φαινόταν ποτέ ο στόχος να ήταν η άνοδος του Haftar στην εξουσία με οποιοδήποτε κόστος, αλλά μάλλον να τον έχουν ως μοχλό επιρροής και αντίβαρο στη Δύση.

«Η απόσυρση των μισθοφόρων της Wagners αποτελεί ένδειξη, ότι έγινε κατανοητό στη Μόσχα, πως η υποστήριξη προς τον Haftar δεν είχε προοπτικές»,  δηλώνει ο στρατιωτικός εμπειρογνώμονας Andrei Tchoupriguine, καθηγητής στο High College of Economics στη Μόσχα.

Κατά την άποψή του, η Ρωσία ζύγισε επίσης τον τρόπο με τον οποίον ο Aguila Salah Issa, ο πρόεδρος του κοινοβουλίου του Tobrouk, μέχρι τώρα υπέρ του Haftar, αποστασιοποιήθηκε πρόσφατα από τον στρατάρχη. Ο Aguila Salah Issa είναι μία από αυτές τις φιγούρες της Cyrenaica, που θα μπορούσε να προσφέρει μια εναλλακτική λύση στη Ρωσία.

Επισημαίνεται η τηλεφωνική επικοινωνία, στις 18 Μαΐου, Vladimir Poutine et Recep Tayyip Erdogan, με τον Tchoupriguine να προσθέτει, ότι «η Λιβύη είναι πιο σημαντικό ζήτημα για την Τουρκία, παρά για τη Ρωσία, γεγονός που παρέχει περιθώρια ελιγμών στη Μόσχα στο συριακό ζήτημα».

Πράγματι, όπως τονίζεται, η  Άγκυρα έχει επενδύσει πολύ στη Λιβύη και η είσοδός της στη μάχη της Τρίπολης, άλλαξε σαφώς την κατάσταση, σε μια στιγμή που ο GAN του Sarraj αντιμετώπιζε προβλήματα. Γίνεται αναφορά στους διθυράμβους του τουρκικού Τύπου για την υπεροχή των αεροσκαφών εθνικής κατασκευής, τα Anka-S και τα Bayraktar TB2, ενώ  επισημαίνεται, ότι τα τουρκικά επιθετικά αεροσκάφη κατέστρεψαν δώδεκα Pantsir, τα ρωσικά αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα, που παρασχέθηκαν στο ANL του Haftar από το Αμπού Ντάμπι.

«Εάν στη Συρία, η Ρωσία πρόβαλλε μια εικόνα δύναμης, στη Λιβύη υφίσταται απώλεια της εικόνας της, ως προς τα αεροπορικά της συστήματα άμυνας», υποστηρίζει ο Galip Dalay, ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής, ερευνητής στην Robert Academy Bosch, στο Βερολίνο. Σύμφωνα με τον ίδιον, «στόχος του GAN και της Τουρκίας είναι τελικά η αποκατάσταση του πλήρους ελέγχου στη δυτική Λιβύη» και το ενδιαφέρον τους τώρα είναι να παίξουν το χαρτί της πολιτικής λύσης, παρά να συνεχίσουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Σχετικά με το αν επομένως, αναμένεται η δημιουργία μιας ειρηνευτικής διαδικασίας τύπου Αστάνα, που είχε συσχετίσει – στην περίπτωση της Συρίας – τη Ρωσία, την Τουρκία και το Ιράν, ο  Galip Dalay υποστηρίζει, ότι «η κατάσταση στη Λιβύη είναι διαφορετική από αυτήν της Συρίας, επειδή εμπλέκονται πολλοί, ωστόσο, η τρέχουσα κρίση δημιουργεί μια δυναμική, που ενδέχεται να ασκήσει πίεση σε άλλους παράγοντες».

Οι Δυτικοί, από την πλευρά τους, είναι αποφασισμένοι να αποτρέψουν ένα τέτοιο σενάριο, αλλά, μέχρι τότε, σύμφωνα με γαλλική πηγή, «διχασμένοι, βρίσκονται στην διαδικασία επανένωσης  των προσπαθειών τους, για να αποφύγουν τη συρρίκνωση της Λιβύης».

ΠΗΓΗ: En Libye, la menace d’une suzeraineté régionale turco-russe

Οι Γερμανοί προειδοποιούν: Έρχεται ένα νέο κύμα προσφύγων από την Τουρκία προς την Ευρώπη;

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: