Αστυνομικοί, που επιβάλλουν την απαράδεκτη πολιτική της Κίνας, συλλαμβάνουν διαδηλωτές στο Χόνγκ Κόνγκ. EPA, JEROME FAVRE
Σπάνιες είναι οι περιπτώσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας που καθεστώτα και ηγέτες, κάθε ιδεολογικής απόχρωσης, είχαν την τόλμη και την ευθιξία να αναλάβουν την ευθύνη για εγκλήματα ή τραγικά λάθη ή έστω για γεγονότα που δεν πρόβλεψαν και δεν μπόρεσαν να τα διαχειριστούν σωστά και υπεύθυνα.
Τις περισσότερες φορές, τις συνέπειες πλήρωσαν μόνο οι δικοί τους λαοί και οι δικές τους χώρες. Κάποιες άλλες φορές, οι επιπτώσεις ήταν δραματικές είτε σε περιφερειακό είτε σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η σημερινή πανδημία αποτελεί ένα τέτοιο τρανταχτό παράδειγμα. Ηγέτες και κυβερνήσεις έχουν μικρές ή μεγάλες ευθύνες για αργοπορημένη αντίδραση και για τεράστιες αδυναμίες στα συστήματα υγείας.
Το βαρύ κόστος των όποιων ευθυνών τους δεν το πληρώνουν οι ξένοι, αλλά οι δικοί τους πολίτες. Κάθε χώρα δίνει τη δική της εσωτερική μάχη με βάση τον τρόπο που έδρασε η εξουσία της, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Ανάλογα με τη διαχείριση που έγινε και τα μέτρα που ελήφθησαν, υπήρξε το αντίστοιχο αποτέλεσμα, ενώ ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς.
Επομένως, στο πλαίσιο λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος (και βέβαια χωρίς ξένες επεμβάσεις), οι Αμερικανοί θα κρίνουν και θα αποφασίσουν στις επικείμενες προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου.
Το ίδιο θα συμβεί κάποια στιγμή στην Βρετανία, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελλάδα και σε άλλα μεγάλα και μικρά δημοκρατικά κράτη, με όσα καλά ή κακά έχουν στον τρόπο διακυβέρνησης.
Για τις όποιες όμως ευθύνες της κινεζικής ηγεσίας, δεν πληρώνουν βαρύτατο κόστος μόνο οι πολίτες της Κίνας, αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα.
Ποιος λοιπόν θα κρίνει και θα αποφασίσει αν το καθεστώς του Πεκίνου έδρασε σωστά ή λανθασμένα;
Ο κόσμος περιμένει μια απάντηση από τον πρόεδρο της Κίνας για το τι έφταιξε και δεν αντέδρασαν άμεσα οι αρχές της χώρας του ώστε να ενισχύονταν οι πιθανότητες ο ιός να περιοριζόταν σε μια περιοχή, με όσο το δυνατόν λιγότερους θανάτους.
Αυτή τη φορά δεν ευθύνεται η Βρετανία ή η Γαλλία ή η Ισπανία για μεθόδους που αποτελούν αποικιοκρατικά κατάλοιπα των «χρυσών εποχών» τους.
Αυτή τη φορά δεν ευθύνεται η Γερμανία που είχε μαυρίσει τον πλανήτη τον περασμένο αιώνα με δυο παγκόσμιους πολέμους.
Σε ποιο βαθμό και σε ποια έκταση τής αναλογεί η ευθύνη και κατά πόσο μπορεί να αιτιολογήσει τις εξελίξεις με αδιάψευστα στοιχεία, επαφίεται πλέον στην ηγεσία της εάν προχωρήσει τουλάχιστον σε ένα θαρραλέο βήμα: Να επιτρέψει να υπάρξει πλήρης διαφάνεια για την άμεση διενέργεια ανεξάρτητης διεθνούς έρευνας που θα αφορά την προέλευση του ιού και τα όσα ακολούθησαν.
Δεν είναι θέμα τιμωρίας, αλλά αλήθειας. Και τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αλήθεια.
Άλλωστε, μόνο έτσι οι επιστήμονες θα έχουν ολόκληρη την εικόνα και όλα τα δεδομένα στον αγώνα που δίνουν για εξεύρεση φαρμάκων και εμβολίων.
Μπορεί να μην το βλέπουμε και να μην το ακούμε, αλλά πρώτα απ’ όλα αυτή την έρευνα την ζητά ο λαός της Κίνας με τον υπέροχο πολιτισμό του, γιατί ήταν ο πρώτος που βίωσε τον τρόμο του θανάτου.