Πρόεδρε, σώσε το χαρτί της Δημοκρατίας: Δώσε μας το δικαίωμα να φυλάμε και να σχίζουμε έντυπες ειδήσεις…
File Photo: Πρωτοσέλιδα κυπριακών εφημερίδων. Φωτογραφία ΚΥΠΕ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ* – Νέα Υόρκη
Ρε μάνα, να χαρείς, πήγαινε στο συρτάρι του δωματίου μου, κάτω από το ερμάρι και βγάλε μου μια φωτογραφία το εξώφυλλο της εφημερίδας του 1987, που φύλαγα τόσα χρόνια.
Εκείνο που φαίνομαι να κρατώ την τουτούκα, δεκαοκτώ χρονών μαθητής και να φωνάζω “ΟΧΙ στην ανακήρυξη του ψευδοκράτους”.
Βγάλε μου φωτογραφία και τη σελίδα της άλλης εφημερίδας. Κύπελλο, κύπελλο, ωέ ωέ ωέ. Στείλε μου τα στο κινητό.
Γιε μου τι έπαθες;
- Και άντε τώρα να εξηγήσω ότι ξύπνησα πρωί να πιω ένα καφέ και να συνεχίσω τη διαδικτυακή διαδρομή με τους φοιτητές μου αλλά ο Άριστος Μιχαηλίδης του Φιλελεύθερου με τσάκισε.
Ρε μάνα, οι έντυπες εφημερίδες μπήκαν σε καραντίνα. Δυστυχώς, και αυτή η ευπαθής ομάδα κινδυνεύει να χαθεί.
Μα τι λες γιε μου, σάλεψες;
Ρε μάνα, έχει χρόνια που το διαδίκτυο κτυπά αυτή την ομάδα. Την κρατάνε με νύχια και με δόντια πέντε ρομαντικοί άνθρωποι. Ναι, αυτοί που έβαλαν αγγελία όταν παντρεύτηκες τον πατέρα μου, αυτοί που διαβάζαμε όταν χάσαμε τον πατέρα μου στον πόλεμο του 1974, αυτοί που βγάλανε τις φωτογραφίες όταν κατέρρεαν οι δίδυμοι πύργοι, που τώρα είναι η νέα μου γειτονιά.
Αυτοί ρε μάνα. Ναι, ακόμη και αυτοί που μας “έσπασαν τα νεύρα” επειδή έλεγαν ναι στο δημοψήφισμα και θέλαμε να σχίσουμε την εφημερίδα, όχι το λόγο τους, θέλαμε να κάψουμε το χαρτί, όχι την επιθυμία τους, που είναι η ίδια με τη δικιά μας.
- Κι εγώ, να συνεχίζω τη διαδικτυακή περιπλάνηση με τους φοιτητές και να στριφογυρίζει στο μυαλό μου μια άσκηση που συχνά τους βάζω στο επικοινωνιακό μάρκετινγκ:
Κτίστε το στρατηγικό πλάνο σας και προβάλετε το προϊόν/υπηρεσία σας, καλύπτοντας όλες τις ηλικίες.
Μα κύριε, η γιαγιά μου δεν έχει internet να βάλω τη διαφήμιση μου στο Instagram.
Ακριβώς Μαίρη! Εκτός από τα social media διδαχθήκαμε και τις έντυπες εφημερίδες και τα έντυπα περιοδικά, μην ξεχνάτε αυτούς τους ανθρώπους, αυτό το κοινό (target audience).
Με την ερώτηση του Μπραντ να με τσακίζει: Κύριε, πόσα χρόνια θα αντέξουν οι έντυπες εφημερίδες και τα περιοδικά;
Μπραντ, 40-50 χρόνια, ώσπου να φύγει η δική μου γενιά, η X (γενιά 70-80-90).
Πρόεδρε, τουλάχιστον για αυτά τα 40-50 χρόνια, κάνε κάτι. Σώσε το δικαίωμα μου να σχίζω το χαρτί ή να το φυλάω. Θέλω να αφήσω κάτι στο παιδί μου να με θυμάται.
Υ.Γ. 1: Η πιο πάνω συνομιλία με τη μάνα είναι υποθετική, το συρτάρι με τις εφημερίδες υπάρχει. Οι συνομιλίες στην τάξη είναι αληθινές. Ναι, αυτή είναι μια άλλη μεγάλη διαφορά στον έντυπο τύπο. Το ψέμα πολύ δύσκολα κρύβεται. Κι αν κρυφτεί, σε λίγο το βρίσκουν. Η αλήθεια φωνάζει, δεν χάνεται ΠΟΤΕ.
*Ο Νίκος Αντωνιάδης είναι Αν. Βοηθός Καθηγητής Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s της Νέας Υόρκης και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com & LA Voice
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.