Με δανεισμένα δανεικά η “αλληλεγγύη” στην Ευρώπη! Δεν υπάρχει συναίσθημα, λίγοι έχουν λόγο τιμής στην Ε.Ε.

Ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο στη Λισαβώνα της Πορτογαλίας. Copyright: European Union




Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΥ (*)

Η απόφαση του Eurogroup της Μεγάλης Πέμπτης, για την “κινητοποίηση” 540 δισεκατομμυρίων ευρώ δεν ήταν “απόφαση εποχής”… παρά απόφαση της εποχής μας.

Δεν περιέχει τίποτε το ‘επικό’ -όπως ίσως περίμεναν πολλοί. Είναι μια εργαλειοθήκη για καλά μαστόρια που θα μπορούσαν -αν έχουν μεράκι και αδρανή υλικά- να την χρησιμοποιήσουν για να ξαναχτίσουν τις καλύβες τους. Αποκλειστικά, εκείνες που έπεσαν από τα ‘κορωνο-σταγονίδια’ και να αναστήσουν δια της πίστης, μέρες που είναι, όσους χάθηκαν από αυτή τη λαίλαπα!

Το δράμα είναι πως η τραγωδία της απώλειας ανθρώπινων ζωών ακούγεται μονάχα στα μοιρολόγια του Νότου και στα ‘φάδο’ της Ιβηρικής. Στο Βορρά κυριαρχούν τα ‘δεδομένα’ και οι στατιστικές.

Φιλιά, φιλία… τέλος

  • Αλλά στην ‘εποχή μας’ έτσι λειτουργούν όλα. Δεν υπάρχει συναίσθημα. Οι ‘γυναίκες’ δεν ξέρουν ν’ αγαπούν και τα ‘αντράκια’ δεν ξέρουν από φιλίες. Λίγοι έχουν λόγο τιμής.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων (ακόμη και των δήθεν κολλητών μας) αναπτύσσει και εκφράζεται με χρησιμοθηρικές σχέσεις. Μεγαλοποιούν τα φθηνά ‘δάνεια’ και αχρηστεύουν τα ανεκτίμητα ‘δώρα. Όπως αυτά της αγάπης, της αλληλεγγύης, της ανυπόκριτης προσφοράς.

Έτσι και οι ‘πιστωτικές γραμμές’ του Eurogroup, που αντί για… δόσεις, αυτή τη φορά, έγινε το ίδιο… με δόσεις, αφού χρειάστηκε τρεις ημέρες έντονου παρασκηνίου για να συμφωνήσει στην ‘κινητοποίηση πόρων’. Δηλαδή … στην παροχή δανεισμένων δανεικών!

Πρόκειται για την ενωσιακή κολοσσιαία ‘πατέντα μεγαθυμίας’, η οποία βασίζεται στη ‘μόχλευση’ χρημάτων ‘άλλων’. Χωρίς ουσιαστικές εγγυήσεις των κρατών μελών για τα χρέη που δημιουργούνται, παρά με αυστηρούς ελέγχους από γραφειοκράτες που κερδίζουν από τις υπερωρίες. Έτσι, ακριβώς!

Αντί φακής… δάνεια με τη σέσουλα!

Τα φθηνά δάνεια ως ‘μοχλός’ ή ‘εφαλτήριο’ ανάπτυξης είναι καλοδεχούμενα σε εποχές μεγάλης κρίσης, αλλά δεν είναι η συνταγή επαναφοράς της κοινωνίας στην κανονικότητα, μετά από πόλεμο!

Εκτός κι αν, τελικώς, οι αναφορές σε ‘πόλεμο με αόρατο εχθρό’ είναι μια ποιητική αδεία και όχι μια ρεαλιστική ρητορική, αφού ήδη χάνει έδαφος από τη γοητευτικότερη … ‘υγειονομική κρίση’!

Στην πραγματική πραγματικότητα, λοιπόν, τα € 25 δισ. ‘λάδι’ της Κομισιόν και τα €25 δισ. ‘ξίδι’ της ΕΤεΠ, μαζί με τα € 240 δισ. αλατοπίπερο από ομόλογα παρκαρισμένου χρήματος απολύτως αγνώστου προέλευσης (sic) στον ΕΜΣ παράγουν ‘λαδόξιδο’, αξίας 540.000.000 ευρώ. Οι πληθωρικές ευρωανακοινώσεις το εκφράζουν, μάλιστα, σε τρις, για περισσότερη έμφαση.

Επί το λαϊκότερον…

Αυτό στο εξής θα το λέμε (‘δημιουργικά’) ‘δύναμη πυρός’, χωρίς να λέμε ποιος θα κάψει ποιον στο τέλος της ‘κρίσης’. Όταν αποδειχτεί ότι ο ‘πόλεμος’ αντιμετωπίστηκε αντί με φάρμακα, με … αλοιφές!

Για όσους δεν κατάλαβαν, και θέλουν λίγο από στιχουργική Καζαντζίδη για να καταλάβουν περισσότερα… “Όχι πόλεμοι ειρήνην / Και ‘ς σην γήν απάν’ μανίτσα μ’ / Και ‘ς σην γήν απάν’’ είπαν οι Βόρειοι… και οι Νότιοι τραγουδούν με ασύγιστο πάθος … “Έρχονται χρόνια δύσκολα, γεμάτα καταιγίδες κι εμείς του κόσμου θύματα, μ’ ατέλειωτα προβλήματα και λιγοστές ελπίδες…”!

Το επιχείρημα, που χρεώνεται στην Ολλανδία, αλλά διατυπώθηκε από όλες τις ευημερούσες ‘Βόρειες’ χώρες είναι ότι: ‘δεν μπορεί ο κορωνοϊός να γίνει ευκαιρία να πλουτίσει ο Νότος’!

Έτσι, θα περιοριστεί η ‘δύναμη πυρός’ στην κατάκαυση του ιού άνευ όρων. Αλλά… αν εκεί παραδίπλα υπάρχουν τίποτε άλλα καμένα η αναζωογόνηση θα γίνει με αλλαγές στο χωράφι και νέα σπορά με είδη επιλογής των κατασκευαστών των … ‘εργαλείων’. Βλέπε… μεταρρυθμίσεις’!

Είναι ο Καλβινισμός ανόητε!

Παραφράζοντας, λιγάκι, τη φράση του Κλίντον και έχοντας κατά νου τη μελέτη του κοινωνιολόγου-στοχαστή Μάξ Βέμπερ, σχετικά με την ‘προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού’, θα μπορούσε να πει κανείς πως… από τους ‘ιδεότυπους’ του Βέμπερ ως την νοηματοδότηση της ‘αλληλεγγύης’ από τον Βόλπε η σύγχρονη ορθολογική εκδοχή του καπιταλισμού στη δυτική Ευρώπη έχει τον ίδιο παρονομαστή: το ‘έλλογο’ δίκαιο. Όρο που επικαλέστηκε πολλές φορές ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών, Βόλπε Χόκστρα.

Βλέποντας, λοιπόν, με τα γυαλιά του Βέμπερ, οι ‘νέοι καπιταλιστές’ ως ‘εγκόσμιοι ασκητές’ έχουν και ένα ιδεαλιστικό περιτύλιγμα στις αποφάσεις τους.

Όταν προτάσσουν τη συνεχή επιχειρηματική δραστηριότητα θεωρούν ότι αρκεί για τη σωτηρία της ψυχής να εφοδιάζουν την ανθρωπότητα με υλικά αγαθά και να προσφέρουν θέσεις εργασίας. Συναισθηματικός πυλώνας, απλά, δεν υπάρχει!

Έτσι, όταν οι Καθολικοί του Νότου μοιρολογούν… οι Προτεστάντες μετράνε νότες.

(*) Ο Γιώργος Συριόπουλος είναι δημοσιογράφος-ανταποκριτής για την ΕΡΤ στις Βρυξέλλες. Μετά τη Δημοσιογραφία, σπούδασε Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και είναι κάτοχος MSc στη Γενική Διοίκηση.

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

Μεσοπέλαγα με χάρτη… ενυδρείου η Ε.Ε.! Ο κορωναϊός είναι μια πρωτοφανής πρόκληση για την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: