Η φρεγάτα τύπου ΜΕΚΟ “ΨΑΡΑ” είναι από τις υποψήφιες να λάβουν μέρος στην επιχείρηση της ΕΕ “IRINI”, κάτι που ακόμη δεν έχει “κλειδώσει”, ωστόσο θεωρείται βέβαιο ότι αναζητείται η ΜΕΚΟ που θα βρεθεί εν πλω στη Μεσόγειο και θ’ αναλάβει δράση στην περιοχή απέναντι σε οποιαδήποτε πρόκληση με ύποπτο πλοίο που μεταφέρει όπλα στη Λιβύη. Πηγή εικόνας: Hellas Journal
Oι διαδικασίες για την επιχείρηση «IRINI» της Ευρωπαϊκής Ένωσης προχωρούν αλλά ο αριθμός των μέσων επιτήρησης της Ανατολικής Μεσογείου παραμένει λειψός.
Από την άλλη πλευρά, η Άγκυρα διατηρεί τη ναυτική αρμάδα με τις πέντε φρεγάτες και το πετρελαιοφόρο, πλοίο γενικής υποστήριξης στ’ ανοιχτά της Λιβύης.Τα δεδομένα έως στιγμής είναι ότι Ελλάδα και Ιταλία που «κονταροχτυπήθηκαν» για τον επιχειρησιακό έλεγχο εν πλω της Ευρωπαϊκής Task Force, θα τον έχουν η κάθε μια ανά 6μηνο.
Την ίδια πάντως ώρα σύμφωνα με πληροφορίες και ενώ η χώρα μας έχει αποφασίσει να βγει μπροστά, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο ότι διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη συγκεκριμένη περιοχή που την ενδιαφέρει καθώς είναι νότια της Κρήτης και ελέω του παράνομου Τουρκο-Λιβυκού μνημονίου, φαίνεται πως στο Πολεμικό Ναυτικό διατηρούν επιφυλάξεις μήπως βρεθούν μόνοι τους στα ζεστά αλλά όχι ήρεμα νερά της Μεσογείου.
Αντιθέτως πρώτη σήκωσε το γάντι αυτής της πρόκλησης στο σύγχρονο πεδίο του υβριδικού πολέμου που διεξάγει η γείτονα έως τη θαλάσσια περιοχή της Λιβύης. Από τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί έως τώρα για τις συμμετοχές το «ταμείο» είναι μείον στις μονάδες επιφανείας και μάλιστα σε μια επιχείρηση που τα έξοδα επιμερίζονται στην Ευρώπη και όχι στο κάθε Πολεμικό Ναυτικό ξεχωριστά.
Ανώτατη πηγή εξηγούσε πως δεν είναι παράλογες αυτές οι φωνές που θέλουν το Πολεμικό Ναυτικό να παίξει τον ρόλο του του αξίζει στα νερά της Αν. Μεσογείου, αλλά υπάρχει και ο κίνδυνος σε κάποιες περιπτώσεις η επιχείρηση αυτή να μην ανταποκρίνεται στην αποστολή που έχει, δηλαδή κυρίως τον έλεγχο των πλοίων που πιθανό να μεταφέρουν όπλα προς τη Λιβύη.
Τι εννοούν; Πως τα έως τώρα τρία πολεμικά πλοία παραμένει μια σημαντικά μικρή δύναμη για να ελέγξει μια τεραστίων διαστάσεων περιοχή. Πτητικά μέσα άλλων χωρών που θα λάβουν με αυτά μέρος είτε αεροσκάφη είτε Μη Επανδρωμένα, θα υπάρχουν για να ελέγχουν από αέρος.
Τι θα γίνει όμως στην περίπτωση που το αεροσκάφος δώσει το στίγμα ενός ύποπτου πλοίου σε μια ακτίνα εκ διαμέτρου αντίθετη με εκείνη που βρίσκεται το πιο κοντινό πολεμικό πλοίο της επιχείρησης «IRINI»; Πόσες ώρες θ’ απαιτηθούν ώστε να φτάσει κοντά στο «πλοίο φάντασμα και να το ελέγξει; Κι αν υπάρξει κάποιου είδους εμπλοκή πως θα γίνει μια ναυτική υποστήριξη;
Αυτά είναι ερωτήματα που έχουν τεθεί από την ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού και στους συναδέλφους τους των άλλων χωρών με τις οποίες συζητούν τις λεπτομέρειες που αφορούν την επιχείρηση που πρόκειται να ξεκινήσει.
Χαρακτηριστικό των υπερβολικά αργών αντανακλαστικών της ΕΕ είναι ότι μόλις πριν από ένα τριήμερο υπήρξε συζήτηση για την επιχείρηση «IRINI» στο Γερμανικό κοινοβούλιο και η απόφαση πως εν μέσω του θέρους το Βερολίνο θ’ αποστείλει πιθανό μια φρεγάτα στα ζεστά Μεσογειακά νερά, ενώ από αέρος θα συνεισφέρει με αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας P-3C Orion.
Άλλωστε η Ευρώπη είναι εκείνη που έχει θέσει ως συνομιλητή της τον Τούρκο πρόεδρο για το θέμα της Λιβύης και όχι την Ελλάδα που θίγεται άμεσα από το παράνομο και πέραν από κάθε λογική μνημόνιο συνεργασίας ανάμεσα στην Τουρκία και την Τρίπολη.
Γιατί λοιπόν να μην σκεφτεί κανείς ότι οι Ευρωπαίοι κάνουν πλάτη ή στρέφουν αλλού το κεφάλι απέναντι στις έκνομες ενέργειες που κάνει η Τουρκία και μένουν μονάχα στις δηλώσεις συμπαράστασης για τις παράνομες γεωτρήσεις της Άγκυρας στην Κυπριακή ΑΟΖ.
Η Ευρώπη πάλι γι’ ακόμη μια φορά αναδεικνύεται σ’ έναν παρατηρητή που μάλλον ούτε σημειώσεις κρατά για να προβεί στη συνέχεια έστω σε παρατηρήσεις…