Το μνημείο τιμής για την Αρμενική Γενοκτονία στο Ερεβάν της Αρμενίας. EPA, VAHRAM BAGHDASARYAN
Η φράση του Χίτλερ «Ποιος θυμάται τους Αρμένιους;» είναι η επιβεβαίωση ότι το έγκλημα των Νεότουρκων και των Κεμαλικών εναντίον των Αρμενίων και των άλλων λαών, ανάμεσά τους και ο Ελληνικός, δεν τιμωρήθηκε, άρα μπορεί να επαναληφθεί.
Και όντως έτσι έγινε με το Ολοκαύτωμα, με τα Ναζιστικά εγκλήματα από το Δίστομο μέχρι τα Καλάβρυτα.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων, μαζί με αυτή εναντίον των Ελλήνων είναι τα πρώτα μαζικά εγκλήματα του 20ου αιώνα. Ατιμώρητα, χωρίς κάθαρση, χωρίς Νέμεση. Αυτό όμως που δεν έπραξε η διεθνής κοινότητα, το πράττουν οι λαοί, όπως ο Αρμενικός ο οποίος έχει αντιληφθεί εδώ και δεκαετίες το χρέος του. Μεγάλο, ιστορικό, ανθρώπινο, ηθικό, πολιτικό.
Είναι βέβαιο ότι χωρίς αυτούς τους ανθρώπους στην Αρμενία και τη Διασπορά, οι περιοχές της Αρμενίας, της Μικράς Ασίας, του Καυκάσου, του Πόντου, της Θράκης, του Κουρδιστάν, που γνώρισαν και γνωρίζουν μέχρι σήμερα, πολλά και συνεχή εγκλήματα, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος, θα μάθαινε τη συρρικνωμένη εκδοχή της Αρμενικής ιστορίας. Και το χειρότερο: θα γνώριζε την Νεοτουρκική και τη Κεμαλική της εκδοχή.
Προσωπικώς θα πρέπει να ευχαριστήσω την Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας η οποία μου έχει δώσει τη δυνατότητα, πολλές φορές και σε πολλές χώρες, να είμαι μαζί τους στο δίκαιο αγώνα. Είναι τιμή αλλά και μεγάλο χρέος για έναν Έλληνα να βρίσκεται και να μιλά στο Γερεβάν, στην πρωτεύουσα της Αρμενίας, στο Μουσείο και το Ινστιτούτο της Γενοκτονίας, να φυτεύει ένα δέντρο και να ακουμπά ένα άνθος στο μνημείο της Γενοκτονίας, να κάνει την ίδια πορεία μαζί με εκατοντάδες άλλες Αρμένιους. Με ανάλογες πράξεις μπορεί ένας Έλληνας, ένας άνθρωπος να νιώσει πολλά.
Οφείλω να ευχαριστήσω το Κοινοβούλιο της Αρμενίας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων για την οποία σε μετάφραση της Τεχμινέ Μαρτογιάν του Μουσείου της Γενοκτονίας, έγραψα το βιβλίο στην Αρμενική γλώσσα. Η αναγνώριση ήταν μία σημαντική και αναγκαία κίνηση.
Το ζήτημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων- είμαι ένας απόγονος των διασωθέντων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος του 1922- μας αφορά πλέον όλους. Αρμένιους, Ασσύριους, Έλληνες, όλη την Οικουμένη. Και επειδή είναι ένα πανανθρώπινο αίτημα, θα λάβει σύντομα τη θέση που του αξίζει στην ανθρώπινη και πολιτική ιστορία. Αναγνώρισης, δικαίωσης, αποκατάστασης, επανόρθωσης. Μετά τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση, μετά το σκοτάδι το φως, μετά τη δολοφονία, η αναγέννηση.
Εκατόν πέντε χρόνια μετά την κορύφωση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ο Αρμενικός λαός και οι συμπαραστάτες του, ως αποτέλεσμα της προσπάθειας που κάνουν, θα δουν και άλλους καρπούς της αγωνιστικότητάς τους.
Παρά το έγκλημα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, από το ίδιο καθεστώς που συνεχίζει να δολοφονεί τους λαούς, από το Χραντ Ντινκ, μέχρι το Κουρδιστάν και τη Συρία, η δικαιοσύνη και η αλήθεια θα νικήσει!.
(*) Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών – Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Μελετητών των Γενοκτονιών η οποία το 2007 αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων.