Σκάσε επιτέλους εθνικιστή, σκάσε και εσύ διεθνιστή! Με λες ρατσιστή επειδή δεν θέλω να σβήσει η ράτσα μου;

File Photo: Πρόσφυγες και μετανάστες στο επιβατηγό λιμάνι της Μυτιλήνης, που έχει μετατραπεί σε άτυπο καταυλισμό. ΑΠΕ-ΜΠΕ , ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ




Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ (*)

Σε εσένα, ναι, σε σένα μιλάω, εσένα που μας τρέλανες κρυμμένος πίσω από τις έννοιες:

1) Εθνικιστής
2) Διεθνιστής
3) Πατριώτης

Ο πρώτος, ούτε καν έπρεπε να υπάρχει ως σκέψη. Κανένας δεν υπερτερεί κανενός ανθρώπου. Κανένα έθνος δεν υπερτερεί του όποιου άλλου. Κανένα φτωχό παιδί δεν πεινάει λιγότερο από τα δικά μας.

Κανένας παππούς ή γιαγιά της όποιας χώρας δεν παύουν να αποτελούν ισότιμο και ζωντανό μέρος αυτής της κοινωνίας. Έλληνας, Τούρκος, Αμερικανός, Ρώσος, Χριστιανός, Μουσουλμάνος, Βουδιστής, Άθεος, όλοι, μα όλοι ανήκουν ο καθένας σε κάποιο έθνος και αξίζουν το σεβασμό όλων. ΝΑΙ στην πατρίδα, ΟΧΙ στο βάνδαλο διαχωρισμό εις βάρος ανθρώπων άλλων εθνών.

Τα εγκλήματα δεν χωράνε ΠΟΥΘΕΝΑ και για ΚΑΝΕΝΑΝ!

Ο δεύτερος, ξεχνάς που γεννήθηκες, ποια γλώσσα μιλάς, ποιο νοσοκομείο σε στέγασε, ποιος οίκος ευγηρίας ίσως στεγάζει την μάνα και τον πατέρα σου, ποιο σχολείο σε έμαθε να μιλάς, να τραγουδάς, να χορεύεις. Ξέρω, θα πεις παντού(;) θα τα μάθαινες, παντού(;) θα τα είχες. Αυτό δίνει ομορφιά στη διαφορετικότητα.

Όμως, ακόμη διερωτώμαι και πάντα θα διερωτώμαι: αφού έχεις αυτό το “παντού” στα πιστεύω σου (και το σέβομαι), γιατί δεν βρίσκεις έναν τόπο που να σε εκφράζει και να πας εκεί; Γιατί σώνει και καλά πρέπει εγώ και τόσοι άλλοι (η μεγάλη πλειοψηφία) να ανεχόμαστε την ασέβεια σου στη Δημοκρατία, την ασέβεια σου στον ύμνο (που αποτελεί ύψιστο φόρο τιμής στην ΟΠΟΙΑ πατρίδα, ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!), την ασέβεια σου ακόμη και σε ένα δεκαοκτάχρονο παιδί που περιμένει εσένα, ναι, εσένα και εμένα, να το κάνουμε να νιώσει ασφάλεια;

Ένα παιδί που (κακά τα ψέματα) τρώει τις ώρες του στις σκοπιές απλά για να λέμε πως έχουμε στράτευμα. Ένα στράτευμα, αποτέλεσμα της αρρώστιας του πρώτου που μαχαίρωσε αυτή την πατρίδα! Και βλέπω τα μάτια αυτού του παιδιού και τα χέρια αυτού που εσύ τον οδήγησες να απλώσει πάνω του. Γιατί;

  • Ακόμη κι αν ο Πρόεδρος (της Κύπρου) λανθασμένα έβαλε τα παιδιά μας εκεί, το παιδί ασκούσε το καθήκον του για την Πατρίδα. Και όπως λανθασμένα – τραγικά ο Πρόεδρος “κάρφωσε” τότε (2004) το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να πει ΟΧΙ, έτσι κι εσύ τώρα, τραγικά καρφώνεις “ευρωβουλευτικά” την Κυπριακή Δημοκρατία επειδή έκλεισε οδοφράγματα κατοχής αθωώνοντας τα χέρια αυτού που κτύπησε το στρατιώτη ΜΑΣ.
  • Καρφώνεις κι εμένα. Καρφώνεις κι εσένα. Καρφώνεις και τα παιδιά μας. Όλοι είμαστε μέρος αυτού που καρφώνεις. Μέρος της (ακόμη) Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχεις τα κότσια να καρφώσεις την Τουρκία, που ρίμαξε και ριμάζει την πατρίδα μας καθημερινά;

Μια πατρίδα που την αγαπάμε και απλά δεν θέλουμε να χαθεί. Μια πατρίδα που θέλουμε να αποτελούμε μέρος της δημοκρατίας της (Democracy) όπως την “έκτισαν” οι πρόγονοι μας για όλο τον κόσμο, όσο κι αν ο πρώτος βάζει τη σημαία σαν ζουρλομανδύα για να καλύψει τα αρρωστημένα μικρόβια που κουβαλά. Δημοκρατία ναι, ισότητα (με τις αρχές της Δημοκρατίας) ναι, αδικία ΟΧΙ!

Κι εσύ, ο δεύτερος, αντί να θυμηθείς πώς ήσουν παλιά, με σπρώχνεις που; Σε έναν συνεταιρισμό πολέμου; Σε μια συγχώνευση υποδούλωσης; Στο να ρίξω ένα οδό-φράγμα για να πάω πού; Πού να πάω, πες μου, πού; Γιατί, αν μπορώ να πάω στο σπίτι που με έδιωξαν το 1974 και δεν πάω, τότε συγχώρα με, είμαι πολύ βλάκας, λάθος σε μέτρησα. Αν όχι όμως, (τουλάχιστον) σταμάτα να με μετράς λάθος. Θες να μετράς 74 ημιτελείς πανσέληνους ως “εργαλείο” πίεσης για επαναπροσέγγιση, δικαίωμα σου, δεν θα σου χαλάσω τα μαθηματικά σου και τα “γλωσσάρια” σου.

  • Το παγκόσμιο γλωσσάριο των δικαιωμάτων και της ελευθερίας του λόγου δεν θα αλλάξει όσο υπάρχουν άνθρωποι πάνω στη γη. Άλλωστε, σημασία έχουν μόνο τα νούμερα, οι έρευνες και κυρίως τα “πιστεύω” της συντριπτικής πλειοψηφίας των εκατομμυρίων που ζουν στην Κύπρο, την Ελλάδα και την Ομογένεια! Τα υπόλοιπα είναι για κατανάλωση και λαϊκισμό (στα χαρίζω)!
  • Αν εσύ αρνείσαι να (ξανα)δεις ότι το πρόβλημα δεν είναι οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας, αν ούτε οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας δεν κατάλαβαν ακόμη ποιος είναι ο αποκλειστικός υπαίτιος του οδοφράγματος και της απειλής των συνόρων της Κύπρου (και της Ελλάδας), τότε τι να πω!

Τουλάχιστον όμως, μην λες πράγματα που ούτε κι εσύ τα πιστεύεις. Εγώ ρατσιστής; Ο παππούς που μάχεται στον Έβρο ρατσιστής; Η γιαγιά με το πλακάτ της Μακεδονίας, ρατσίστρια; Ε τότε, και ο Τραμπ είναι κομμουνιστής;

Με τον πρώτο (βλ. εθνικιστής), δεν υπάρχει καν περιθώριο συζήτησης. Εσύ, ο δεύτερος (βλ. διεθνιστής-εθνομηδενιστής), μην με προκαλείς συνέχεια (σεβάσου τη Δημοκρατία). Και κυρίως, βρες χρόνο να δεις γιατί σου γύρισαν την πλάτη τόσες χιλιάδες ψηφοφόροι.

Θυμάσαι;

Κλείνοντας, να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο:

Έχεις δυο παιδιά και βρίσκονται στο σχολείο. Έρχονται δέκα εξωσχολικοί, παραβιάζουν την αυλή του σχολείου και κατασκηνώνουν εκεί. Και αρχίζουν να πετροβολούν τα παιδιά σου και να τα κλέβουν.

Εσύ τι θα κάνεις;

  • Ναι, ακριβώς αυτό κάνω κι εγώ και η μεγάλη πλειοψηφία στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Αν δεν βλέπεις πόση αγάπη έχει αυτός ο λαός, δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό, δεν θα το δεις ποτέ (πετάει ο γάιδαρος; Ναι πετά). Αν δεν βλέπεις ότι, όσο κι αν θέλει να ξανά-βοηθήσει αυτός ο λαός, φοβάται, και πάλι δεν μπορώ να κάνω κάτι. Και ξέρεις ποιον φοβάται; Αυτόν που θέλεις να σπάσουμε το οδόφραγμα να πάμε να βρούμε: τον κατακτητή και όχι το σπίτι μας, τη γη μας. Αυτόν που θέλει να σπάσει τα σύνορα, να μπει και να δηλητηριάσει όλη την Ευρώπη με το έτσι θέλω, και κυρίως να τσακίσει την Ελλάδα μια και έξω.

Αυτός ο απλός άνθρωπος ζητά “Νέες Δυνάμεις” (εκεί στην Κύπρο θυμάσαι;) επειδή φοβάται, γιατί μέσα στο πλήθος των προσφύγων (ναι, δυστυχώς, μεταξύ τους και αθώα προσωπάκια παιδιών και λογής βασανισμένων ανθρώπων που σπαράζει η ψυχή μας να βλέπουμε – πρόσφυγες είμαστε, ξέρουμε!), ο Ερντογάν αμόλησε και τρομοκράτες. Αυτούς που ταΐζει, εκπαιδεύει και καθοδηγεί για τόσα χρόνια. Πόλεμος είναι, όχι πάρτι! Αν εσύ δεν φοβάσαι, στο είπα και πριν, “χωρίς” πατρίδα, εύκολα πας οπουδήποτε!

Εγώ έχω πατρίδα. Απουσιάζω για λίγο μιας και ο νους σας ήταν αλλού και όχι στην ευημερία της, ακόμη ο νους είναι αλλού!

Όμως είχα, έχω και θα έχω πατρίδα. Έχω ύμνο, έχω εθνικές, ΥΓΙΕΙΣ ρίζες και κυρίως, έχω γλώσσα. Ναι, αυτήν που σου μιλώ τόση ώρα: Ελληνικά! Θα με πεις ρατσιστή γι’ αυτό; Εμένα και τη συντριπτική πλειοψηφία λες ρατσιστές; Εμένα που έχω στην τάξη παιδιά από χίλιες φυλές και στα πρόσωπα ΟΛΩΝ βλέπω μόνο ένα χρώμα στο χαμόγελο τους, αυτό της ανθρώπινης αγάπης; Εμάς τολμάς να συγκρίνεις και να βάζεις στο ίδιο καλάθι με τους αρρωστημένους εθνικιστές; Εμάς που βλέπαμε τα αεροπλάνα να μας βομβαρδίζουν; Εμάς που είδαμε τους γονείς μας να γονατούν, σπαράζοντας από την προδοσία των πρώτων και τα τανκς του κατακτητή; Εμάς, που το σπίτι μας έγινε καταφύγιο φιδιών μετά τη βάρβαρη εισβολή των Τούρκων;

Άλλο ράτσα και άλλο ρατσισμός!

Σκάσε επιτέλους!

Υ.Γ. Ο πρώτος, βλέποντας το μεγάλο κενό σου… δυναμώνει καθημερινά. Το 1974, αυτός ο “πρώτος” ήταν η αιτία να μας καταστρέψει, να μας διαλύσει ο Τούρκος εισβολέας! Λυπάμαι που οι παρωπίδες δεν σε αφήνουν να δεις ότι η στάση σου του δίνει συνέχεια πάτημα για ένα δεύτερο 1974. Θα γίνεις συνυπεύθυνος; Η Πατρίδα είναι ΟΛΩΝ ΜΑΣ!

(*) Ο Νίκος Αντωνιάδης είναι Αν. Βοηθός Καθηγητής Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s της Νέας Υόρκης και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com & LA Voice

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

Ο Ερντογάν, ο Αλλάχ και τα πράγματα στη Συρία, που δεν πάνε καλά: Σε σύγκρουση με τον …Θεό του!

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: