Καταρρέει η εύθραυστη εικόνα της Τουρκίας και του Ερντογάν: Άρθρο καταπέλτης του πρακτορείου Bloomberg
File photo: Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν. EPA, PAVEL GOLOVKIN
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Σε άρθρο γνώμης του πρακτορείου Bloomberg από τον Marc Champion αναφέρεται ότι η σκληρή προσπάθεια της Τουρκίας να γινει μια παγκόσμια δύναμη καταρρέει ύστερα από την αποξένωση της από τους Νατοϊκούς συμμάχους και την εύθραυστη εικόνα που δείχνει προς τη Ρωσία.
Σημειώνει:
Όταν ο Erdogan εξελέγη το 2018 Πρόεδρος της Τουρκίας με ενισχυμένες εξουσίες, ο ομόλογος του από τη Βενεζουέλα Νικολά Μαδούροo τον είχε χαρακτηρίσει “ηγέτη ενός νέου πολύ-πολικού κόσμου”. Πράγματι, η Τουρκία προσπάθησε να ανακτήσει την επιρροή της σε έθνη της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ωστόσο παρόλο που εξασφάλισε κατάπαυση του πυρός στο Idlib, τα ρωσικά αεροσκάφη ανέδειξαν τις αδυναμίες των τουρκικών στρατευμάτων στη Συρία.
“Αυτό που είδαμε στη Συρία είναι το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η αυτοκρατορία του Erdogan. Το όραμά του για μια αυτοδύναμη Τουρκία αποδείχτηκε τελείως λάθος”, δήλωσε ο Soner Cagaptay, Διευθυντής του Τουρκικού Ερευνητικού Προγράμματος για την πολιτική στην Εγγύς Ανατολή στο Washington Institute.
Στη συνέχεια του δημοσιεύματος αναφέρεται ότι ο Erdogan έχει σημειώσει κάποιες επιτυχίες στο εξωτερικό: Η Turkish Airlines, εξυπηρετεί 120 χώρες, τις περισσότερες από οποιαδήποτε αεροπορική εταιρεία στον κόσμο, ανοίγοντας το δρόμο για άσκηση τουρκικής επιρροής, εμπόριο και επενδύσεις σε όλο τον κόσμο, ενώ και οι τουρκικές τηλεοπτικές σειρές προβάλλονται σε περισσότερες από 100 χώρες.
Παράλληλα, στην Ανατολική Μεσόγειο ο Erdogan διεκδικεί θαλάσσιες ζώνες για τις οποίες εγείρει αξιώσεις και η Ελλάδα, υπογράφοντας μια συμφωνία με τη Λιβύη που θα έχει σημαντικές ενεργειακές επιπτώσεις.
Ο αρθρογράφος διατυπώνει την άποψη ότι η δημιουργία μιας τουρκικής ζώνης επιρροής που θα εκτεινόταν από τη Βόρεια Αφρική ως την κεντρική Ασία φαινόταν ως κάτι εφικτό για κάποιο διάστημα, ειδικά μετά την Αραβική Άνοιξη του 2011, οπότε μια νέα γενιά ηγετών έστρεψε το βλέμμα προς την Τουρκία σε αναζήτηση ενός μοντέλου ισλαμικής διακυβέρνησης που θα ήταν ταυτόχρονα δημοκρατικά εκλεγμένο και οικονομικά επιτυχημένο.
Ωστόσο, τώρα που η διπλωματία απέτυχε, ο Erdogan αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει στρατιωτική ισχύ τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη, αλλά και στις δύο χώρες βρίσκει εμπόδια από άλλες μεγάλες δυνάμεις.
Ταυτόχρονα, έχει απομονωθεί από τους παραδοσιακούς δυτικούς συμμάχους του και έχει κάνει εχθρούς μεταξύ Αράβων ηγετών οι οποίοι είναι επιφυλακτικοί απέναντί του λόγω της στήριξης που παρέχει στη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Τίτλος: Erdogan’s Ottoman Dreams Lie Broken in Syria