Αποκλεισμένοι δημόσιοι χώροι στην Ιταλία, όπου τα κρούσματα του κορωναϊού ανήλθαν σε πολλές χιλιάδες. EPA, ANSA, CLAUDIO PERI
Πόσα να αντέξει η Γη μας. Κουράστηκε κι αυτή από καιρό. Χρόνια τώρα έδειχνε θυμωμένη για την ανθρώπινη βαρβαρότητα. Προειδοποίησε πολλές φορές, αλλά η οργή της δεν στάθηκε ικανή να συνετίσει την παγκόσμια κοινότητα.
Οι ειδικοί έκρουαν επανειλημμένα τον κώδωνα του κινδύνου για την κλιματική αλλαγή ότι ο χρόνος για τον πλανήτη τελειώνει. Πριν δυόμισι περίπου χρόνια, δεκαπέντε χιλιάδες επιστήμονες, μέσα από ένα γράμμα προς την ανθρωπότητα, προειδοποίησαν ότι «ούτε οι κυβερνήσεις ούτε οι πολίτες ούτε κανείς άλλος δεν κάνει αρκετά για να σταματήσει το κακό».
Η Γη έστελνε τα μηνύματά της ότι κάτι ανεξέλεγκτο και άγριο θα μπορούσε να συμβεί, αλλά η απληστία υπερτερούσε του κινδύνου. Ακόμα και οι μέλισσες είχαν αρχίσει να εξαφανίζονται.
Η διόγκωση των εισοδηματικών και κοινωνικών ανισοτήτων οδήγησε στις πιο ακραίες μορφές φτώχειας, σε μικρές και μεγάλες χώρες, σε πλούσιες, αναπτυσσόμενες και υπανάπτυκτες.
Πολλά αλλόκοτα πράγματα συνέβησαν τις τελευταίες δεκαετίες. Ούτε καν το βήμα που χώριζε τον φανατισμό από τη βαναυσότητα δεν υπήρχε πια.
Η τραγωδία της Συρίας και οι στρατιές των ξεριζωμένων μαζί με τα ανθρώπινα ποτάμια μεταναστών στη Λατινική Αμερική ήταν μόνο μερικά από τα κομμάτια που συνέθεταν το παζλ της απέραντης δυστυχίας.
Μέρα με τη μέρα, ο κορωνοϊός αλλάζει τον τρόπο ζωής μας, χωρίς ταξικές διακρίσεις. Τα χρηματιστήρια γκρεμίζονται, τα αεροπλάνα καθηλώνονται, οι χώρες νεκρώνουν.
Η Γη αναζητούσε ηρεμία και ισορροπία. Ο κορωνοϊός ίσως να είναι μια ευκαιρία για ένα reset, για την επανεκκίνηση και τη σωτηρία της.