Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ επιθεωρεί στρατιωτικό απόσπασμα. Photo via Twitter, T.C. Millî Savunma Bakanlığı @tcsavunma
Την ίδια ώρα που η Ελλάδα απειλείται καθημερινά από την τουρκική επιβουλή, την ίδια ώρα που απειλείται έκρηξη στο μεταναστευτικό, η κυβέρνηση κατέθεσε κατεπειγόντως νόμο στην ελληνική Βουλή για να κατευνάσει τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, στο χώρο του ποδοσφαίρου, τα οποία όμως στην πραγματικότητα ελέγχουν ισχυρά ΜΜΕ και δραστηριοποιούνται σε σημαντικούς τομείς της οικονομίας.
Ένα νόμο που ψηφίστηκε με αναδρομική ισχύ και που καταργεί την προϋπάρχουσα έννομη τάξη!
Με άλλα λόγια καταργήθηκαν οι κανόνες που ίσχυαν ως τότε για να ικανοποιηθούν συμφέροντα που κρύβονται πίσω από το ποδόσφαιρο. Το κράτος εκβιάστηκε και ας έγραφε σε κύριο άρθρο της η ναυαρχίδα της ελληνικής Δεξιάς, η «Καθημερινή», ότι «η πολιτεία δεν εκβιάζεται».
Ένα κράτος όμως που τόσο εύκολα υποκύπτει στους εκβιασμούς των μεγάλων συμφερόντων και ποδοσφαιροποιεί την πολιτική ζωή της χώρας, με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να ασχολείται με αυτά τα θέματα ως πυροσβέστης και διαιτητής ανάμεσα στους «Βόρειους» και τους «Νότιους», πως θα αντισταθεί στους σοβαρούς κινδύνους που απειλούν την ίδια την εθνική κυριαρχία του;
Το τραγικό είναι πως την ίδια ώρα που εξευμενίζονταν οι ολιγάρχες με το νέο νόμο στη Βουλή, το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Oruc Reis» εισερχόταν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Και η κυβέρνηση της Αθήνας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν βρήκε τίποτε άλλο να πει ή να κάνει παρά να δικαιολογήσει την εκεί παρουσία του, επικαλούμενη την κακοκαιρία! Τον άνεμο που το έσπρωξε να παρανομήσει… Ώσπου βγήκε ο πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείο Ναυτικού και είπε ωμά πως αυτές είναι δικαιολογίες για κρετίνους!
Με άλλα λόγια οι κυβερνώντες στην Αθήνα προσπάθησαν να καλύψουν τα φοβικά τους σύνδρομα με μια αστειότητα.
Μάλιστα η ελληνική φρεγάτα που το παρακολουθούσε δεν απέκοψε καν τα απλωμένα ηχοβολιστικά καλώδια του τουρκικού σκάφους που χρησιμοποιούνται για την πραγματοποίηση σεισμικών ερευνών, όπως αυτό συνέβηκε την προηγούμενη φορά που επιχειρήθηκε κάτι παρόμοιο με το «Μπαρμπαρός», τον Οκτώβριο του 2018.
Το τουρκικό σκάφος παρέμεινε στην ελληνική υφαλοκρηπίδα δώδεκα ώρες, στέλνοντας το μήνυμα τόσο στην Αθήνα όσο και στην διεθνή κοινότητα και τις ξένες εταιρείες ότι η θαλάσσια αυτή περιοχή είναι τουρκικής δικαιοδοσίας.
Κανένας φυσικά δεν θα ήθελε να προκληθεί ένα θερμό επεισόδιο. Από το σημείο αυτό όμως μέχρι να δικαιολογείς ο ίδιος την παρουσία του τουρκικού σκάφους στην υφαλοκρηπίδα σου με την ιδιότητα του μετεωρολόγου… πάει πολύ!
Τι μήνυμα στέλνεις στην Τουρκία;
Αλλά υπήρξε και συνέχεια.
Προτάθηκαν μέτρα εμπιστοσύνης που μάλλον θα οδηγήσουν σε περαιτέρω γκριζάρισμα του Αιγαίου και ο Ερντογάν σχεδόν συνεχάρη την Αθήνα που αυτή την φορά, για την επέτειο των Ιμίων, συμπεριφέρθηκε σαν καλό παιδί! Στην Αθήνα, εν μέσω φοβικών συνδρόμων που κατατρύχουν τις ελληνικές ελίτ, προβλήθηκε ο δρόμος της Χάγης, ενώ επανέρχεται και η αμερικανικής έμπνευσης ιδέα της συνεκμετάλλευσης!
Φυσικά όσον αφορά την Κύπρο, ισχύει πάντα το αρχέγονο δόγμα ότι «κείται μακράν». Ο Κώστας Βενιζέλος μάλιστα σημείωνε σε άρθρο του, εδώ στην ίδια εφημερίδα, την ικανοποίηση κάποιων κύκλων στην Αθήνα που το τουρκικό ερευνητικό σκάφος εγκατέλειψε την ελληνική υφαλοκρηπίδα κατευθυνόμενο προς τα οικόπεδα 4 και 5 της κυπριακής ΑΟΖ.
Κοντολογίς, όπως έγραψε, «έφυγε από εμάς, γλυτώσαμε …τι και εάν πάει στην Κύπρο;»
Η Ελλάδα δεν είναι και τόσο αναλώσιμη όπως το διαχέει η τουρκική προπαγάνδα και το υποστηρίζουν δυστυχώς και κάποιοι της εγχώριας προπαγάνδας. Όπως το σημείωνα και την περασμένη εβδομάδα από αυτή εδώ την στήλη, οι ένοπλες δυνάμεις της παραμένουν αξιόμαχες παρά τις περικοπές των αμυντικών δαπανών που έγιναν τα τελευταία χρόνια. Έχουν δε σίγουρα την ποιοτική υπεροχή, λαμβανομένου υπόψη και του γεγονότος των εκκαθαρίσεων που έγιναν στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις μετά την τελευταία απόπειρα πραξικοπήματος.
Αυτό που λείπει στην Αθήνα είναι η πολιτική βούληση και ο στρατηγικός σχεδιασμός για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιβουλής. Και η θέληση για ενίσχυση της αποτρεπτικής της ισχύος. Και στο πλαίσιο ενός κοινού αμυντικού αποτρεπτικού σχεδιασμού, η συμβολή της Κύπρου είναι αναγκαία και επιβάλλεται.
Ο στόχος ασφαλώς δεν είναι ο πόλεμος αλλά να υποχρεωθεί η Τουρκία σε αναδίπλωση.
Αυτοί που εκεί στο αθηναϊκό κέντρο ετοιμάζονται να γιορτάσουν τα 200 χρόνια του ΄21, πρέπει να θυμούνται ότι ένα χρόνο μετά είναι και τα 100 χρόνια του ΄22 με την Μικρασιατική Καταστροφή! Και δύο Χρόνια μετά, το ’23, η Τουρκία θα γιορτάσει τα 100 χρόνια από την ίδρυση του κεμαλικού κράτους, το οποίο ο Ερντογάν θέλει να μεταμορφώσει σε νέο-οθωμανική αυτοκρατορία, στη Νέα Οθωμανία.
(*) Πανεπιστημιακός, διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019 – [email protected]
Αντίσταση εναντίον των Τούρκων ή συνομιλίες υπό τουρκική πίεση και απειλές και με όρους παράδοσης;