Γιατί οι Δημοκρατικοί έχασαν την μπάλα; Γιατί ο Τραμπ «παίζει» μόνος του, και μπορεί να κερδίσει ξανά;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

H κακοκαιρία πέρασε, τα προβλήματα παραμένουν στο Ντουμπάι: Τουλάχιστος 4 οι νεκροί της ιστορικής βροχόπτωσης στα ΗΑΕ [video]

Άνδρας αυτοπυρπολήθηκε έξω από το δικαστήριο που δικάζει τον Τραμπ στη Νέα Υόρκη: Νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση [σκληρά videos]

Περιοδεία του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στον Καναδά και τις ΗΠΑ: Μεγάλη ομιλία σε φίλους του κόμματος στη Νέα Υόρκη

Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ (*)

“Φρόντισε, έτσι ώστε τα προϊόντα και οι υπηρεσίες σου να είναι πιο εύκολο για τους πελάτες σου να τα αγοράσουν από σένα (παρά από τους ανταγωνιστές), αλλιώς θα τα αγοράσουν από αυτούς”.
Mark Cuban

Έτσι ακριβώς γίνεται και στην πολιτική, ο κόσμος «αγοράζει» προτάσεις που τις καταλαβαίνει καλύτερα, που θεωρεί ότι θα του προσφέρουν κάτι περισσότερο από τους άλλους (πολιτικούς).

Τόσο στο Μάρκετινγκ, όσο και στο Πολιτικό Μάρκετινγκ, ένα από τα πλέον σημαντικά κεφάλαια που αναλύονται επανειλημμένα μέσα και έξω από τις πανεπιστημιακές τάξεις και τις αίθουσες συνεδρίων, αφορά την ανταγωνιστικότητα (competitive advantage), δηλαδή τις συνθήκες που θέτουν μια εταιρεία, έναν οργανισμό, ένα κόμμα, μια κυβέρνηση, ή έναν πολιτικό σε ευνοϊκή ή ανώτερη «επιχειρηματική» θέση σε σχέση με τους ανταγωνιστές – πολιτικούς αντιπάλους.

Πέραν αυτού, ο τρόπος επικοινωνίας, ειδικά στην νέα διαδικτυακή εποχή, έχουν αλλάξει όλη την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ροή.

• Φαίνεται όμως, ότι, πολλοί πολιτικοί, εντός και εκτός ΗΠΑ, δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί τη σημασία του. Γι’ αυτό και πολλοί διερωτώνται «μα πώς» και «γιατί» κατάφερε ο Πρόεδρος Τραμπ να εκλεγεί, και κυρίως, με ποιο τρόπο καταφέρνει να επιβιώνει πολιτικά, να διατηρεί αλλά και να αυξάνει τη δημοτικότητα του, με αποτέλεσμα να φαίνεται πως θα πάει σε δεύτερη θητεία χωρίς να αντιμετωπίσει ιδιαίτερο πρόβλημα.

Πρόσφατα, ακαδημαϊκή μελέτη (Αντωνιάδης, Ν., 2019, Πανεπιστήμιο Πόλης της Νέας Υόρκης) εξέτασε μείζονα εργαλεία πολιτικής επικοινωνίας, όπως Δημόσιες Σχέσεις (PR), μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ), διαφήμιση και κοινωνικά μέσα ενημέρωσης. Εκλεγμένοι πολιτικοί από όλες τις ΗΠΑ αποτέλεσαν το δείγμα της έρευνας. Μεταξύ άλλων ευρημάτων, σε αντίθεση με την πολιτική διαφήμιση και τα κύρια μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Twitter, Instagram, LinkedIn, κ.λπ.) παρουσίασαν σημαντική θετική επίδραση στην τελική απόφαση ψήφου των πολιτών.

Περαιτέρω ανάλυση έδειξε ότι, αντίθετα με τους πολιτικούς που προέρχονται από “άλλες συμμαχίες”, η στρατηγική Δημοσίων Σχέσεων, τόσο των Δημοκρατικών, όσο και των Ρεπουμπλικάνων έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην αντίληψη των πολιτών απέναντι ​​τους, ενώ οι στρατηγικές των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης των Δημοκρατικών (αλλά όχι των Ρεπουμπλικάνων) έχουν επίσης αρνητική επίδραση στην συνολική αντίληψη των πολιτών.

Με βάση την υπό αναφορά μελέτη, φαίνεται καθαρά ότι τα δύο μεγάλα κόμματα των ΗΠΑ πρέπει να αναδιαρθρώσουν τις στρατηγικές PR τους. Δεδομένου του μεγάλου αριθμού αποχής, τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν ότι οι Αμερικανοί και όχι μόνον, έχουν κουραστεί από τη σημερινή πολιτική νοοτροπία και τον παλιομοδίτικο τρόπο των δημοσίων σχέσεων όπως την αντιλαμβάνονται τα παραδοσιακά κόμματα.

• Πολλές πρόσφατες μελέτες τονίζουν ότι η προσοχή των πολιτών σε διάφορα πολιτικά ζητήματα είναι πολύ περιορισμένη. Στη νέα εποχή της τεχνολογίας, οι πολίτες χρειάζονται να διαδραματίσουν έναν ρόλο. Οι Δημόσιες Σχέσεις και ειδικά τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης παρέχουν στους πολίτες αυτή την ευκαιρία, βάζοντας τους στο κέντρο του ενδιαφέροντος και της προσοχής. Αυτό κάνει ο Τραμπ μέσω Twitter τα τελευταία χρόνια. Με τον Τραμπ να καταγράφει 123 εκατομμύρια ακόλουθους (followers) το 2016!

Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι τα ευρήματα της υπό αναφορά μελέτης έδειξαν ότι οι Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί (και οι πολιτικοί που προέρχονται από άλλες πολιτικές συμμαχίες) έχουν συνειδητοποιήσει την θετική επίδραση των στρατηγικών που βασίζονται στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης και δίνουν ρόλο στον πολίτη. Αντίθετα, οι Δημοκρατικοί έχουν πολύ δρόμο να καλύψουν, αγνοούν την σημαντικότητα κάτι τέτοιου.

• Οι Δημοκρατικοί χρειάζεται να αναπτύξουν στρατηγικές βασισμένες στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης με επίκεντρο τον Άνθρωπο (τον Πολίτη) και να στείλουν στους ψηφοφόρους το “σωστό” μήνυμα (το σωστό “προϊόν” / πρόταση). Αντί αυτού, έχουν αναλωθεί σε έναν πόλεμο εξόντωσης του Τραμπ, όμως ο κόσμος (ψηφοφόρος) δεν κόπτεται τι έκανε ή τι δεν έκανε ο κάθε πολιτικός (όπως συνέβαινε στο παρελθόν).

Ο κόσμος κόπτεται για το πόση ασφάλεια θα νιώσει, για το πόσο θα ανακουφιστεί οικονομικά, για το ποιες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ασφάλισης επικρατούν, για το ποιο θα είναι το μέλλον του και των παιδιών του. Ο Τραμπ αυτό (καταφέρνει να) κάνει. Έχει αναγάγει την «πελατειακή σχέση» σε μέγα μέλημα του και πάνω σε αυτό εργάζεται.

Καθημερινά ρωτά (διαδικτυακά) αυτό τον κόσμο και επιστρέφει, απαντώντας του:

Τραμπ:

– Κτίζω τοίχος για να «σε» προστατεύσω από καταστάσεις βίας και τρομοκρατίας που έρχονται μέσω Μεξικού
– Αποτρέπω τους παράνομους μετανάστες από το να εισέρχονται στις ΗΠΑ με κίνδυνο την ασφάλεια «σου» και την εργασία «σου»
– Σκότωσα τον νούμερο ένα τρομοκράτη για να “σε” προστατεύσω
– Φέρνω πίσω τους στρατιώτες “μας”
– Κ.λπ.., κ.λπ..

Δημοκρατικοί:

– Πρέπει να φύγει ο Τραμπ
– Κατεβαίνω στις εκλογές για να αντιμετωπίσω τον Τραμπ
– Ο Τραμπ μας καταστρέφει
– Κ.λπ., κ.λπ.

Κλείνω (όπως ξεκίνησα) με βάση την φιλοσοφία του «ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος»:

«Φρόντισε, έτσι ώστε οι ιδέες / προτάσεις σου να είναι πιο εύκολο για τους πολίτες να τις υιοθετήσουν από σένα (παρά από τους πολιτικούς σου αντιπάλους). Ο Τραμπ αυτό φροντίζει να κάνει καθημερινά, το έκανε «εύκολο» για τον μέσο Αμερικανό πολίτη. Ενώ οι Δημοκρατικοί χάθηκαν, “ψάχνοντας”.

• Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε, είτε μας αρέσει, είτε όχι, σημασία έχει τι, πώς και γιατί η πλειοψηφία του μέσου Αμερικανού πολίτη επιλέγει να εμπιστευτεί τον Τραμπ. Οι Δημοκρατικοί αναλώθηκαν στο «πώς» να κτυπήσουν, «πώς» να καθαιρέσουν, «πώς» να διασύρουν τον Πρόεδρο. Και όσο δίκιο κι αν έχουν, δεν υπάρχουν αποδείξεις. Ψάχνοντας για αποδείξεις, έχασαν απίστευτο χρόνο. Με απλά λόγια, «έχασαν την μπάλα» ποντάροντας σε «κτυπήματα» και όχι στο «πώς» οι ίδιοι μπορούν να ωφελήσουν τον Αμερικανό πολίτη. Και ο πολίτης τιμωρεί, πάντα!

Γι’ αυτό κέρδισε την μπάλα ο Τραμπ και τώρα «παίζει» μόνος του!

Υ.Γ. Τα πιο πάνω θα ήταν καλό να αποτελέσουν τροφή για προβληματισμό και στην Κύπρο.

(*) Ο Νίκος Αντωνιάδης είναι Αν. Βοηθός Καθηγητής Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s της Νέας Υόρκης και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com & LA Voice

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Πριν είναι πάρα πολύ αργά: Ήρθε η ώρα οριοθέτησης των ΑΟΖ της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου