Δραμινός υπερμαραθωνοδρόμος αψηφά τους κινδύνους και τρέχει από τον Αρκτικό Κύκλο ως το Ντουμπάι

Ο κ. Γιαννάκου θα επιχειρήσει να διανύσει μια πολύ μεγάλη απόσταση στη ζούγκλα της Ταλαμάνκα, αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά πως όποιος θέλει κάτι πολύ, μπορεί και να το πετύχει. ΑΠΕ-ΜΠΕ




Έξι μέρες, 250χλμ με τροπικές θερμοκρασίες και ποσοστά υγρασίας που κάνουν το ανθρώπινο σώμα να «λιώνει», σ’ ένα περιβάλλον που είναι πιθανότερο να συναντήσεις ελέφαντες και τζάγκουαρ (τετράποδα και όχι …τετράτροχα) απ’ ό,τι ανθρώπους, κι ένας μόνο στόχος: ο τερματισμός!

  • Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς το νέο εγχείρημα του υπερμαραθωνοδρόμου Μάριου Γιαννάκου, ο οποίος μετά τα 150χλμ στο Ροβανιέμι, στον Αρκτικό Κύκλο, και τα 270χλμ στην έρημο Αλ Μαρμούρ του Ντουμπάι θα επιχειρήσει να διανύσει την πολύ μεγάλη αυτή απόσταση στη ζούγκλα της Ταλαμάνκα, αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά πως όποιος θέλει κάτι πολύ, μπορεί και να το πετύχει.

Από το Σαν Χοσέ όπου βρίσκεται καθ’ οδόν προς τον πολύ απαιτητικό αγώνα «Coastal Challenge 2020», που θα διεξαχθεί από τις 9 έως τις 15 Φεβρουαρίου στη ζούγκλα της Κόστα Ρίκα, ο Δραμινός αθλητής μίλησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για το νέο του εγχείρημα, την προσμονή για το άγνωστο, τους κινδύνους που κρύβει αλλά και τους στόχους του, που δεν έχουν ταβάνι…

  • «Για μένα δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τον τερματισμό- κι ούτε θέλω να υπάρχει. Δεν έχει να κάνει με το τρέξιμο. Το “ταβάνι” που βάζουμε κάθε φορά οι άνθρωποι σε ό,τι αφορά τους στόχους μας δεν χρειάζεται τελικά κι αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι τα όρια υπάρχουν για να τα ξεπερνάμε και να δοκιμάζουμε τον εαυτό μας πάνω σ’ αυτά. Ένας άνθρωπος μπορεί να καταφέρει πραγματικά τα πάντα αρκεί να έχει τα ψυχικά αποθέματα, την υπομονή και την επιμονή για να προσπαθήσει γι’ αυτό που έχει ονειρευτεί», λέει ο Μάριος Γιαννάκου, λίγο προτού βάλει τα αθλητικά του παπούτσια για να ανακαλύψει τα δικά του όρια στη ζούγκλα.

«Πρόκειται για έναν αγώνα πάρα πολύ μεγάλη υψομετρική διαφορά και τροπικές συνθήκες. Μιλάμε για ζούγκλα και είναι φυσικό να υπάρχουν κάποιοι κίνδυνοι, όπως τα άγρια ζώα της περιοχής, οπότε πρέπει να προσέχουμε πού θα πατάμε, ποια μέρη θα περνάμε. Μιλάμε για έναν αγώνα περιπέτειας και επιβίωσης», λέει ο υπερμαραθωνοδρόμος, που τον Φεβρουάριο του 2018 ήταν ένας από τους 14 αθλητές (σε σύνολο 60) στον κόσμο που τερμάτισαν με επιτυχία τον αγώνα των 150 χλμ στο Ροβανιέμι και τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς έσπασε το παγκόσμιο ηλικιακό ρεκόρ στον μεγαλύτερο αγώνα ερήμου στον κόσμο (270χλμ), στην έρημο Αλ Μαρμούρ, τερματίζοντας ως ένας από τους 18 αθλητές σε σύνολο αρκετών δεκάδων.

Στην ερώτηση πώς αισθάνεται που θα τρέξει σ’ ένα περιβάλλον που φιλοξενεί τόσα άγρια ζώα, σπεύδει να τονίσει ότι «η ζούγκλα δεν φιλοξενεί ζώα, είναι το σπίτι των ζώων» και φιλοξενούμενος είναι ο άνθρωπος. «Έχω σκεφτεί ότι μπορεί να υπάρξει μια τέτοια πιθανότητα (να συναντήσω κάποιο ζώο). Τα περισσότερα άγρια ζώα όμως φοβούνται τον άνθρωπο και φεύγουν νωρίτερα από εμάς», σημειώνει και τονίζει πως αυτό που τον «προβληματίζει» είναι ο συνδυασμός της πολύ μεγάλης απόστασης των 250χλμ με την πολύ υψηλή θερμοκρασία και την υγρασία που επικρατεί στην περιοχή. «Νομίζω ότι οι συνθήκες είναι χειρότερες και σε σχέση με τους άλλους δύο αγώνες», επισημαίνει.

  • Τι είναι αυτό, όμως, που τον …σηκώνει από τον καναπέ του και τον ωθεί σε ολοένα και πιο απαιτητικά εγχειρήματα; «Έχει να κάνει περισσότερο με την εσωτερική μου ανάγκη να προσπαθώ να εξερευνώ όχι μόνο αφιλόξενα μέρη του κόσμου μας αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό. Κάθε προσπάθεια για μένα είναι μια μορφή διαλογισμού και εσωτερικής ενδοσκόπησης», απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη.

Κάθε φορά που ο Μάριος Γιαννάκου ανακοινώνει στην αγαπημένη του γιαγιά ένα από τα τολμηρά εγχειρήματά του, η αντίδρασή της γίνεται …viral μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στα social media και τα σχόλια «πέφτουν βροχή»! Μία και μοναδική είναι η αγωνία της -όπως και της υπόλοιπης οικογένειάς του- αν θα πάει μόνος του ή αν θα έχει παρέα και μία η ευχή της: να επιστρέψει με ασφάλεια!

«Η γιαγιά πάντα με ρωτάει αν θα πάω με παρέα. Όταν της λέω ότι θα έχω παρέα, λίγο ησυχάζει! Επειδή υπάρχει αγάπη για την τρέλα μου κι αυτό το οποίο κάνω, παραμερίζει την ανησυχία της όλη η οικογένεια και με στηρίζει», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Δραμινός υπερμαραθωνοδρόμος, που δεν έχει σκοπό να σταματήσει να βάζει όλο και ψηλότερα τον πήχη καθώς στα όνειρα δεν υπάρχουν όρια.

Όταν, μάλιστα, τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, τότε το σώμα παίρνει δύναμη από την ψυχή για να ανταπεξέλθει στις ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, τις οποίες καλείται κάθε φορά να αντιμετωπίσει ο Δραμινός αθλητής, ο οποίος δεν ξεχνά να ευχαριστήσει και τους χορηγούς του, εταιρείες που στέκονται αρωγοί στην προσπάθειά του.

«Φτερά» στα πόδια του δίνει και η αγάπη που εισπράττει από τον κόσμο και κυρίως από νέους ανθρώπους. Χαρακτηριστικό είναι το βίντεο που έλαβε ενόσω ήταν σε πτήση προς Κόστα Ρίκα από μια ομάδα παιδιών του Οικοδιδασκαλείου Γερμανικών, όπως αναφέρει σε σχετική ανάρτησή του στο Facebook. «Τι να του πει το Αλ Μαρμούμ, τι να του πει το Ροβανιέμι. Είναι φαινόμενο που δεν προβλέπει η ΕΜΥ. Είμαστε μαζί σου, άκου. Θα πάω στη ζούγκλα με τον Μάριο Γιαννάκου», γράφει το πανό που κρατούν τα παιδιά και ο Μάριος έχει κάθε λόγο να χαμογελάει πλατιά!

Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
Σοφία Παπαδοπούλου

Στο χειρουργείο ο Σπανούλης για ρήξη περονιαίων τενόντων: Ανακοίνωση της ΚΑΕ Ολυμπιακός

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: