Ο εμφύλιος στη Λιβύη υπενθυμίζει την ανικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο παγκόσμιο γίγνεσθαι
File Photo: Η Καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ στις Βρυξέλλες. EPA, OLIVIER HOSLET
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή τρόμαξε τους επενδυτές: Σε χαμηλό ενός μηνός ο δείκτης STOXX, άνοιγμα με πτώση στα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, «βουτιά» και στην Ασία
Ταξιδιωτική οδηγία από την Αυστραλία υπό το φόβο γενικευμένης σύρραξης στη Μέση Ανατολή: Καλεί τους πολίτες της να φύγουν άμεσα από Ισραήλ και Παλαιστινιακά εδάφη
Άρθρο γνώμης στην εφημερίδα The Telegraph για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης σημειώνει ότι τόσο το θέμα της Μ. Βρετανίας όσο και η ιστορία παρεμβάσεων της Ευρώπης στη Λιβύη έχουν αποτελέσει αποτυχίες της ΕΕ.
Η παρέμβαση του 2011 που οδήγησε στην πτώση του Muammar Gaddafi οδήγησε σε μια δεκαετία αστάθειας, σε προσφυγική κρίση και στην τζιχαντιστική απειλή για την Ευρώπη. Το άρθρο επισημαίνει ότι όταν τον περασμένο Απρίλιο ο στρατάρχης Χαφτάρ ξεκίνησε την προσπάθεια κατάληψης της Τρίπολης, οι Ευρωπαίοι – έχοντας συναίσθηση των ευθυνών τους και με άξονα την ασφάλειά τους- αισθάνθηκαν την ανάγκη να δράσουν.
- Ωστόσο -με αφορμή και το χθεσινό ανακοινωθέν της Διάσκεψης του Βερολίνου- ο αρθρογράφος διερωτάται αν η Δύση επιθυμεί να αναλάβει και πάλι το ρόλο του τροχονόμου δεδομένου ότι με τις προσπάθειές της -από τη μια να αποκαταστήσει την τάξη στην περιοχή του Σαχέλ και από την άλλη να ελέγξει το Ιράν στη Μέση Ανατολή- κινείται πέραν των δυνατοτήτων της.
Η ΕΕ δεν έχει πείσει για το διεθνή της ρόλο αφού πάντα εμφανίζεται διχασμένη ενώ δεν διαθέτει στρατιωτική ισχύ, σχολιάζει. Η παρέμβασή της στο θέμα της συμφωνίας του Ιράν αποκαλύπτει με “ντροπιαστικές λεπτομέρειες” τους περιορισμούς της.
Σε επίπεδο κρατών-μελών όμως, αρκετά μέλη της επιθυμούν να συνεισφέρουν στη διαχείριση της κρίσης. Μεταξύ αυτών και το απερχόμενο ΗΒ το οποίο έκανε σαφές ότι θα προσφέρει τη στήριξή του.
ΕΠΙΣΗΣ: Οι Tobias Buck και Heba Saleh στην εφημερίδα Financial Times σημειώνουν ότι η Ρωσία, η Τουρκία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και άλλες ξένες δυνάμεις υποσχέθηκαν να τερματίσουν όλες τις παρεμβάσεις στην ένοπλη σύγκρουση στη Λιβύη, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας διαμεσολάβησης της Γερμανίας να σταματήσει την κλιμάκωση της βίας και του χάους στη βορειοαφρικανική χώρα και να προετοιμάσει το έδαφος για την ειρηνευτική των Η.Ε.
Η εν λόγω υπόσχεση εμπεριέχεται στο σχετικό κείμενο επί του οποίου συμφώνησαν οι παγκόσμιοι ηγέτες στη διάσκεψη του Βερολίνου χθες.
Αναλυτές έχουν εκφράσει τις αμφιβολίες τους σχετικά με το αν θα κρατήσουν την υπόσχεσή τους όλες οι ξένες δυνάμεις για μη παρέμβαση και για τερματισμό της ροής των όπλων. Σύμφωνα με τον Jalel Harchaoui (ολλανδική δεξαμενή σκέψης Clingendael Institute), τα αποτελέσματα της Διάσκεψης του Βερολίνου χαρακτηρίζονται ως ‘’μέτρια’’ και ο ίδιος προειδοποιεί ότι τα αντιμαχόμενα μέρη θα πρέπει να συμφωνήσουν σε μια επίσημη εκεχειρία, ενώ δεν υπάρχει κάποιος μηχανισμός για την επιβολή του εμπάργκο των όπλων.
- Ειδικότερα, η Ρωσία, η Τουρκία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη Λιβύη, προσφέροντας στρατιωτική και πολιτική υποστήριξη στις δύο κύριες ομάδες που αγωνίζονται για τον έλεγχο της χώρας η οποία είναι πλούσια σε πετρέλαιο.
- Η διάσκεψη του Βερολίνου θεωρήθηκε ευρέως ως μια προσπάθεια ανάκτησης της διπλωματικής πρωτοβουλίας από την Άγκυρα και τη Μόσχα που στηρίζουν τις αντιμαχόμενες πλευρές στη Λιβύη και προσπαθούν να επεκτείνουν την επιρροή τους σε μια χώρα με καθοριστική στρατηγική σημασία.
Η απόφαση του Βερολίνου να αναλάβει ηγετικό ρόλο στο συγκεκριμένο ζήτημα αντανακλά εν μέρει τα βαθιά πολιτικά συμφέροντα και κυρίως την επιθυμία να ελέγχει τη ροή Αφρικανών μεταναστών που χρησιμοποιούν τη Λιβύη ως αφετηρία για το ταξίδι τους στην Ευρώπη.
Οι διπλωμάτες ανησυχούν επίσης έντονα για τον αποσταθεροποιητικό αντίκτυπο που είχε η σύγκρουση στην ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Τυνησίας και του Μάλι. Παράλληλα, η Γερμανία επιθυμεί επίσης να στείλει ένα ευρύτερο μήνυμα δείχνοντας ότι μια πολυμερής ειρηνευτική προσπάθεια μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα, παρά την αυξανόμενη αποσύνδεση των ΗΠΑ και της Ευρώπης και την επιρροή αυταρχικών ηγετών όπως ο Putin και ο Erdogan.