Ο εθνικός στρατός της Λιβύης. Photo via Twitter, @LNA2019M
Με το όπλο προτεταμένο και το δάχτυλο στη σκανδάλη, τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα της Λιβύης συνεχίζουν να ανταλλάσσουν πυρά, παίζοντας «κρυφτούλι» πίσω από μια ετοιμόρροπη εκεχειρία το μέλλον της οποίας διαγράφεται αβέβαιο.
Οι Χαλίφα Χαφτάρ και Φαγιέζ αλ Σάρατζ δεν το «αντέχουν» ούτε καν να βρεθούν στο ίδιο δωμάτιο. Την περασμένη Κυριακή, 19 Ιανουαρίου, έδωσαν αμφότεροι το «παρών» στη διεθνή διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, φροντίζοντας ωστόσο να μην δουν από κοντά ο ένας τον άλλον. Ανάλογες αποστάσεις «ασφαλείας» είχαν φροντίσει να κρατήσουν και λίγες ημέρες νωρίτερα, στη Μόσχα.
Πολύ κοντά στην τελική νίκη ο Χαφτάρ αλλά…
Ο μεν Χάφταρ θα ήθελε, ιδανικά, να ολοκληρώσει με επιτυχία όσα ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2019 με την προέλαση του ορμώμενου από τα ανατολικά (Τομπρούκ, Βεγγάζη) Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) προς τη λιβυκή πρωτεύουσα. Να συνεχίσει δηλαδή να «πολιορκεί» την Τρίπολη, με την αεροπορική κάλυψη των Εμιρατιανών και τη στήριξη της Αιγύπτου, έως και την οριστική κατάληψη της εξουσίας.
Μέσα σε όλα αυτά, ο Χαλίφα Χαφτάρ εμφανίζεται όμως να έχει καταγάγει και ορισμένες σημαντικές στρατιωτικές νίκες κατά των Τούρκων, καταρρίπτοντας τουλάχιστον 17 από τα συνολικά 20 τουρκικά drones τύπου Bayraktar που έστειλε η Άγκυρα στη Λιβύη και καταστρέφοντας πλήθος τουρκικών τεθωρακισμένων ΤΟΜΑ και ΤΟΜΠ (σύμφωνα με όσα μεταφέρει ο Δρ. Σπύρος Πλακούδας, Eπίκουρος Καθηγητής στο Rabdan Academy του Αμπού Ντάμπι και Αντιπρόεδρος του Κέντρου Διεθνών Στρατηγικών Αναλύσεων, ΚΕΔΙΣΑ).
Παράλληλα, φαίνεται να έχουν πια πληθύνει και οι δυνάμεις που πολεμούν στο πλευρό του Χαφτάρ και του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA). Μεταξύ αυτών: μισθοφόροι από τη Ρωσία («ανήκοντες» στο «Wagner Group» του Γιεβγκένι Πριγκόζιν), τους οποίους ο Βλάντιμιρ Πούτιν μπορεί να αποκηρύσσει ή να επιδοκιμάζει κατά το δοκούν διατηρώντας έτσι πάτημα στη Λιβύη και ικανή διαπραγματευτική ισχύ, αλλά και από το Σουδάν, πράγμα ιδιαίτερα ενδιαφέρον δεδομένου ότι τόσο η Μόσχα όσο και το Χαρτούμ φέρονται να διατηρούν στενούς δεσμούς με την Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Φυλές και «κανταφικοί» στο πλευρό του στρατάρχη
Στο πλευρό του Χαφτάρ έχουν σπεύσει, ωστόσο, εσχάτως να πάρουν θέση και άλλοι: κάποιες από τις – παραδοσιακά ισχυρές επί του εδάφους – φυλές της Λιβύης (που έχουν την τάση στους πολέμους να «πηγαίνουν» τελικώς με την πλευρά του νικητή), φυλές περίπου 1.000 μέλη των οποίων συγκεντρώθηκαν στις αρχές του Ιανουαρίου στη Βεγγάζη υποσχόμενα στήριξη στον Χαφτάρ.
Δεδομένων των παραπάνω, διερωτάται πλέον κανείς για ποιον λόγο να κάνει ο στρατάρχης Χαφτάρ πίσω τώρα… ενώ έχει φτάσει τόσο κοντά σε μια τελική νίκη.
Κάποιοι, βέβαια, στον αντίποδα υποστηρίζουν ότι ο 76χρονος Χαφτάρ στην πραγματικότητα δεν διαθέτει αρκετές χερσαίες δυνάμεις ώστε να «αλώσει» την Τρίπολη, μια πόλη «βαθιά οχυρωμένη» ήδη από την εποχή του Μουαμάρ Καντάφι, και ότι εάν μπορούσε εκείνος όντως να μπει νικητής στη λιβυκή πρωτεύουσα θα το είχε ήδη πράξει. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που τείνουν να αντιμετωπίζουν τον 76χρονο στρατάρχη με καχυποψία, ως «αναξιόπιστο ακόμη και απέναντι στους συμμάχους του».
«Όμηρος» της Τουρκίας ο Φαγιέζ αλ Σάρατζ
Ο Φαγιέζ αλ Σάρατζ από την άλλη, αναζητά πια καταφύγιο πίσω από μια έξωθεν επιβεβλημένη εκεχειρία, που θα του επιτρέψει να κερδίσει τον χρόνο που χρειάζεται ώστε να ανασυνταχθεί υπό την «προστασία» δυνάμεων όπως είναι εκείνες της Τουρκίας, της «τουρκοκρατούμενης» Συρίας (Σύριοι μισθοφόροι πληρωμένοι από την Άγκυρα), του Κατάρ και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Ο 60χρονος αρχιτέκτονας με τις τουρκικές οικογενειακές ρίζες μπορεί να απολαμβάνει την επίσημη αναγνώριση των Ηνωμένων Εθνών, στην πράξη ωστόσο δείχνει αδύναμος και ηττημένος.
Εμφανείς οι τουρκικές αδυναμίες
Η απόσταση που χωρίζει την Τουρκία από τη Λιβύη καθιστά απαγορευτικές τις τουρκικές αεροπορικές επιχειρήσεις (παρά τη δυνατότητα ανεφοδιασμού καυσίμων από αέρος) και εξαιρετικά δύσκολη τη συντήρηση γραμμών τροφοδοσίας/ανεφοδιασμού. Οι Τούρκοι προφανώς και το γνωρίζουν καλά.
Κι όμως…
Ο παράγοντας «Ηνωμένες Πολιτείες» (είτε ως δάκτυλος είτε ως διαπραγματευτικό χαρτί) ενδεχομένως να μπορεί να συσχετιστεί και με την κίνηση του Χαλίφα Χαφτάρ να αποχωρήσει ξαφνικά από τη Μόσχα στις 14 Ιανουαρίου, αφήνοντας πίσω ανυπόγραφη τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που του είχαν προηγουμένως παρουσιάσει Ρώσοι και Τούρκοι.
Ο «πόλεμος» των λόμπι στις ΗΠΑ
Η «μάχη» ανάμεσα στον Χαλίφα Χαφτάρ και τον Φαγιέζ αλ Σάρατζ έχει όμως πλέον μεταφερθεί και σε… αμερικανικό έδαφος, με αμφότερα τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα της Λιβύης να «στρατολογούν» αμερικανικές εταιρείες για να κάνουν λόμπινγκ υπέρ τους στην Ουάσιγκτον. Προφανώς και δεν θα το έκαναν εάν η Ουάσιγκτον δεν εξακολουθούσε να αποτελεί μια δύναμη με υπολογίσιμο και δυνητικά καθοριστικό ρόλο στις λιβυκές εξελίξεις.
Αλλά και στα μάτια των ιδίων των Αμερικανών από την άλλη πλευρά, η πλούσια σε πετρέλαιο Λιβύη (η χώρα με τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά αποθέματα στην Αφρική και μια από τις πέντε αφρικανικές χώρες με τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου) θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ακόμη ένα «λιθαράκι» στον δρόμο προς την ενεργειακή διαφοροποίηση και απεξάρτηση της ΕΕ από τη «μονοπωλιακή» ρωσική ενέργεια.
Αξίζει ίσως να σημειωθεί ότι η «Linden Government Solutions» σχετίζεται και μια άλλη εταιρεία που δραστηριοποιείται στον χώρο της ενέργειας, την «Worldwide Strategic Energy» (WSE), που εμφανίζεται να δραστηριοποιείται στη Λιβύη ήδη από το 2005. Κεντρική θέση στις εταιρείες Linden και WSE κατέχει ο Αμερικανός λομπίστας και πάλαι ποτέ συνεργάτης του Τζορτζ Μπους του νεώτερου, Στίβεν Πέιν, ένας άνθρωπος ο οποίος είχε στο παρελθόν αναπτύξει έντονη δράση υπέρ δυτικών συμφερόντων στις χώρες της Βαλτικής (κυρίως στη Λετονία) αλλά και στη Λιβύη.
Σημειώνεται ότι ο Χαφτάρ έχει περάσει περί τα 20 χρόνια της ζωής του, από το 1990 έως και το 2010-11, στις ΗΠΑ. Κι όχι γενικώς στις ΗΠΑ… αλλά ειδικώς στο Λάνγκλεϊ της Βιρτζίνια, όπου «τυχαίνει» να βρίσκονται και τα κεντρικά των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών (CIA). Ο ίδιος λέγεται μάλιστα πως είχε εξυφάνει, υπό την ομπρέλα της CIA, και σχέδια για την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι.
Σημειώνεται, επίσης, ότι οι δυνάμεις που συνεχίζουν να στηρίζουν δυναμικά τον Χαλίφα Χαφτάρ και τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό (LNA) ενάντια στην καλούμενη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του τουρκόφιλου Φαγιέζ αλ Σάρατζ, δυνάμεις δηλαδή όπως είναι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος, παραμένουν στενά προσδεμένες στο συμμαχικό άρμα των Ηνωμένων Πολιτειών, αν και ήταν ο Μπαράκ Ομπάμα εκείνος που είχε αποκηρύξει ως «το μεγαλύτερο λάθος της προεδρικής του θητείας» το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν προετοιμαστεί εγκαίρως για όσα θα επακολουθούσαν στη Λιβύη έπειτα από τον θάνατο του Μουαμάρ Καντάφι εκείνον τον ταραχώδη Οκτώβριο του 2011.
Τουρκόφιλα αμερικανικά λόμπι στο πλευρό του Φαγιέζ αλ Σάρατζ
Αλλά και η πλευρά του Φαγιέζ αλ Σάρατζ έχει φροντίσει να ρίξει γέφυρες επιρροής προς την Ουάσιγκτον, προσλαμβάνοντας (έναντι 2 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως) την εταιρεία «Mercury Public Affairs» για να κάνει λόμπινγκ υπέρ της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) στο αμερικανικό Κογκρέσο.
Η «Mercury», ωστόσο, δεν είναι μια τυχαία εταιρεία.
Το ενδιαφέρον βέβαια με το εν λόγω γραφείο είναι ότι εκείνο προσφέρει τις υπηρεσίες του τα τελευταία χρόνια και… στο ψευδοκράτος των κετεχομένων της Κύπρου τα συμφέροντα του οποίου προωθεί στην Ουάσιγκτον, προφανώς με την άμεση εμπλοκή και τις «ευλογίες» της Άγκυρας…
ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
Οι παρανομίες και οι εκβιασμοί του Ερντογάν παράγουν τετελεσμένα; Πως εισέβαλε η Τουρκία στη Λιβύη