Ήταν ένα φιάσκο οι κρίσεις Ενόπλων Δυνάμεων: «Ξέμεινε» ο Στρατός μας από ανώτατους αξιωματικούς;
File Photo: Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νικόλαος Παναγιωτόπουλος, προσκυνάει εικόνα κατά την επίσκεψή του στην Παλαιά Πόλη των Ιεροσολύμων όπου προσκύνησε στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως, στον οποίο βρίσκεται ο Πανάγιος Τάφος, στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Προδρόμου και στο Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα στην Αγία Γεσθημανή. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΥΠΕΘΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Γράφει ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, Defence Point
Αν νομίζατε, όπως εγώ, ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα που μετά από μία οδυνηρή δεκαετία κρίσης, επιχειρεί να γίνει μία κανονική, ευρωπαϊκή χώρα, λάθος κάνετε!
Αν νομίζατε ότι οι διακηρύξεις περί «κόκκινων γραμμών» (ας θυμίσουμε ότι την περίοδο 2015-2019 η παγκόσμια αγορά κόντεψε να μείνει από μαρκαδόρους κόκκινου χρώματος) και ισχυρής αποφασιστικότητας στην αντιμετώπιση της συνεχώς αυξανόμενης τουρκικής προκλητικότητας, είχαν όντως βάση και η χώρα προετοιμάζονταν για το χειρότερο σενάριο, πάλι λάθος κάνετε! (Εγώ πάντως ούτε πριν το νόμιζα ούτε τώρα το νομίζω).
Ήρθαν οι φετινές έκτακτες κρίσεις των ανώτατων αξιωματικών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για να αποδείξουν ότι «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι». Από τους τέσσερις Αρχηγών Γενικών Επιτελείων μόνο ο αποστρατευθείς Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού συμπλήρωσε τον προβλεπόμενο χρόνο (2+1 έτη). Οι Αρχηγοί του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας και του Γενικού Επιτελείου Στρατού είχαν συμπληρώσει μόλις ένα χρόνο στις θέσεις τους.
- Παρόλα αυτά όμως η κατά δήλωση της, κυβέρνηση της «αξιοκρατίας» και της «αριστείας» τους αποστράτευσε ακολουθώντας την αγαπημένη συνταγή του παρελθόντος. Μέχρις εδώ, θα μπορούσε κάποιος να επιχειρηματολογήσει ότι οι ανωτέρω αποφάσεις μπορεί να μην ήταν και οι απολύτως ορθές αλλά αποτελούν πρακτική που έχει ακολουθηθεί και από προηγούμενες κυβερνήσεις.
Εκεί όμως, που πλέουμε σε κυριολεκτικά και μεταφορικά αχαρτογράφητα νερά είναι μετά τη σημερινή ανακοίνωση των αποφάσεων του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) για την «τοποθέτηση των Αντιστρατήγων, Αντιναυάρχου και Υποστρατήγων».
Τι λέει η περιβόητη ανακοίνωση (τα ονόματα των αξιωματικών δεν επαναλαμβάνονται γιατί το θέμα δεν αφορά τα πρόσωπα):
- «(1) Τον Αντιστράτηγο …, ως Γενικό Επιθεωρητή Στρατού – Διοικητή Δόγματος Εκπαίδευσης μη απαλλασσομένου των καθηκόντων του ως Υπαρχηγός ΓΕΣ.
(2) Τον Αντιστράτηγο …, ως Διοικητή 1ης Στρατιάς μη απαλλασσομένου των καθηκόντων του ως Διοικητής Γ΄ ΣΣ / NRDC-GR.
(3) Τον Υποστράτηγο…, ως Υπαρχηγό ΓΕΕΘΑ μη απαλλασσομένου των καθηκόντων του ως Επιτελάρχης ΓΕΕΘΑ.
(4) Τον Υποστράτηγο…, ως Διοικητής Δ΄ ΣΣ μη απαλλασσομένου των καθηκόντων του ως Διοικητής XVI Μ/Κ ΜΠ.»
Περιττό να σημειωθεί ότι ο τελευταίος θα αναγκαστεί να βιώσει τη σχιζοφρενική κατάσταση όπου θα είναι ταυτόχρονα διοικητής και άμεσος υφιστάμενος του εαυτού του σε έναν από τους πιο κρίσιμους τομείς του θεάτρου επιχειρήσεων. Ο δε δεύτερος θα βιώσει και αυτός μία εξίσου παράδοξη κατάσταση αφού στην πράξη θα «φοράει» τρία καπέλα (δύο εθνικά, Διοικητής 1ης Στρατιάς και Γ΄ Σώματος Στρατού και ένα νατοϊκό [NRDC-GR]).
Αν δεν μας απατά η μνήμη μας, τέτοιου είδους φαινόμενο σε τέτοια έκταση δεν έχει καταγραφεί ποτέ στο παρελθόν. Αλλά ακόμη και αν έχει καταγραφεί, θα έπρεπε να επαναληφθεί; Δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι δεν πρόκειται για… επίτευγμα αλλά για αστοχία;
Να συμπεράνει κανείς ότι ο Ελληνικός Στρατός «ξέμεινε» από ανώτατους αξιωματικούς ώστε τέσσερα άτομα να αναλάβουν τα καθήκοντα και τις ευθύνες οκτώ σημαντικών θέσεων; Αυτό θεωρείται «κανονικότητα»;
Και φυσικά ο ισχυρισμός περί «μεταβατικής κατάστασης» είναι γελοίος, αφού σε περίπου έξι εβδομάδες οι θέσεις θα πληρωθούν στις τακτικές κρίσεις ή όχι; Για ποιον λόγο δεν πληρώθηκαν τώρα και θα πρέπει να περιμένουν μέχρι τον Μάρτιο; Αφού οι ίδιοι αξιωματικοί που είναι επιλέξιμοι για τις θέσεις τώρα θα είναι και τον Μάρτιο. Ή τον Μάρτιο ετοιμάζεται μία πολύ… επιλεκτική επιλογή;
Αυτό θεωρείται «κανονικότητα» τη στιγμή που η Τουρκία ωθεί την κατάσταση στα άκρα ώστε να επιτύχει τους στρατηγικούς σκοπούς της; Αυτό θεωρείται «κανονικότητα» όταν ο κίνδυνος ελληνοτουρκικής κρίσης είναι σαφώς υψηλότερος από ποτέ;
- Επαναλαμβάνουμε λοιπόν το ερώτημα: «ξέμεινε» ο Ελληνικός Στρατός από ανώτατους αξιωματικούς; Η απάντηση είναι φυσικά όχι! Τι συνέβη λοιπόν; Γιατί δεν ολοκληρώθηκαν οι έκτακτες κρίσεις, ώστε να διαμορφωθεί η ανώτατη ηγεσία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σύμφωνα με τις επιθυμίες της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης;
Άραγε έχουν δίκαιο κακεντρεχείς που μιλάνε για «καταιγίδα» αφόρητων πιέσεων που οδήγησαν στη μετάθεση του… δράματος για τις τακτικές κρίσεις του Μαρτίου; Το να δημιουργούνται τέτοιου είδους στρεβλώσεις άνευ προφανούς λόγου δεν είναι απλώς παράδοξο αλλά παράλογο. Στην Τουρκία ο Ερντογάν είχε ως λόγο ή πρόσχημα το αποτυχημένο πραξικόπημα για να προβεί σε μαζικές αποστρατείες. Στην Ελλάδα του 2020 ποιος είναι ο λόγος για αυτό το «ανακάτωμα»;
Το χειρότερο όμως δεν είναι ότι στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας φαίνονται να μην ξέρουν τι κάνουν και τι συνέπειες έχει, αλλά ότι το ΚΥΣΕΑ, δηλαδή το Μέγαρο Μαξίμου έρχεται και επικυρώνει… το χάος.
- Δηλαδή ο πρωθυπουργός είναι ικανοποιημένος με την τροπή που έλαβαν οι έκτακτες κρίσεις; Θεωρεί ότι την παρούσα περίοδο κρίσιμες θέσεις θα πρέπει να παραμένουν κενές; Εκτιμά ότι αυτό επηρεάζει αρνητικά την επιχειρησιακή λειτουργία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ή όχι;
Δυστυχώς εκ του αποτελέσματος, τεκμαίρεται ότι όλα γίνονται στο… γόνατο και ότι στη Μεσογείων (πρωτίστως) και στο ΚΥΣΕΑ / κυβέρνηση… «τα παιδία παίζει». Το τρομακτικό είναι, αυτό γίνεται την εποχή που «ο εχθρός είναι προ των πυλών» (και κατά δήλωση των κυβερνώντων βεβαίως βεβαίως).
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.