Είναι ο Ερντογάν πέντε βήματα μπροστά; Τι θα (μας) συμβεί αν κάποια στιγμή τα βρει ο Χαφτάρ για τη Λιβύη;

File photo: Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ο Σεργκέι Λαβρόφ επικεφαλής των αντιπροσωπειών της Τουρκίας και της Ρωσίας σε παλαιότερες συνομιλίες στη Μόσχα για την Λιβύη. Φωτογραφία υπουργείο Εξωτερικών Ρωσίας




Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

Σε εφιάλτη για την ελληνική κυβέρνηση εξελίσσεται το διπλωματικό κυνηγητό του προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, καθώς ο ηγέτης της γειτονικής χώρας, φαίνεται να ελίσσεται με απίστευτη άνεση και να βρίσκεται μονίμως πέντε βήματα πιο μπρος από τους σχεδιασμούς της Αθήνας.

Το βασικό πρόβλημα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ότι σε αντίθεση με τον Τούρκο πρόεδρο δεν διαθέτει σοβαρά ερείσματα στην διεθνή πολιτική σκηνή. Πρωτίστως επειδή δεν πείθει κανέναν ότι μπορεί να καταφύγει στα άκρα για να προασπίσει την εθνική κυριαρχία της χώρας. Ο ίδιος άλλωστε κάνει το λάθος να δηλώνει παντού «προβλέψιμος», ως ένας αρχηγός κράτους που πορεύεται πάντα με τους κανόνες και ψάχνει το δίκιο του σε πρωτοβουλίες τρίτων, διαιτησίες και δικαστήρια.

  • Ενας άχρωμος πολιτικός διαχειριστής δηλαδή, που τρέχει πίσω από τις εξελίξεις και δεν θα δημιουργήσει ποτέ προβλήματα γιατί σέβεται το καταστατικό της ατλαντικής πολυκατοικίας και το περιορισμένο εμβαδόν στο διαμέρισμα που του αναλογεί.

Η υπόθεση του τουρκο-λιβυκού μνημονίου οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών εξελίσσεται δυστυχώς πολύ άσχημα για την ελληνική πλευρά, καθώς φαίνεται να δημιουργεί αρνητικά τετελεσμένα εις βάρος της χώρας μας, που θα είναι εξαιρετικά να ανατραπούν στο μέλλον.

Η ελληνική διπλωματία κοιμήθηκε για τα καλά τον περασμένο Νοέμβριο και βρέθηκε να τρέχει και να μην φτάνει, αναγκαζόμενη εκ των υστέρων να κάνει απελπισμένες κινήσεις προσέγγισης προς την πλευρά του στρατάρχη Χαφτάρ, που αν είχαν γίνει ασφαλώς νωρίτερα θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικές και πειστικές για τις ειλικρινείς τους προθέσεις.

  • Η πρόσκαιρη αισιοδοξία για μία γρήγορη επικράτηση της πλευράς Χαφτάρ στον λιβυκό εμφύλιο αποδείχτηκε αβάσιμη για μία σειρά λόγων. Η πτώση της Τρίπολης «από ώρα σε ώρα» που διαφήμιζαν κάποια μέσα ενημέρωσης δεν ήταν και τόσο ώριμη από την στιγμή που η Τουρκία πρόλαβε να οργανώσει με καλά εκπαιδευμένους ισλαμιστές μισθοφόρους την άμυνα της λιβυκής πρωτεύουσας και απείλησε ότι αν χρειαστεί θα επέμβει και η ίδια στρατιωτικά.
  • Την ίδια ώρα αναδείχτηκε και ο βρώμικος ρόλος της κυβέρνησης Κόντε στην Ιταλία που αν και παρίστανε ότι βρίσκεται κοντά στις ελληνικές θέσεις, έκανε τα πάντα για να κρατήσει όρθιο τον τουρκόφιλο Αλ Σαράτζ, ώστε η τελική διευθέτηση να περάσει από μια διαπραγμάτευση με εγγυητή την Ρώμη.

Στην ίδια διαπραγμάτευση για την μελλοντική τύχη της Λιβύης επιθυμεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο η Μόσχα(η μόνη που μπορεί και βάζει φρένο στον Ερντογάν), ενώ στην διαδικασία τρέχει να μπει σφήνα και η Γερμανία της Μέρκελ, οργανώνοντας διεθνή διάσκεψη από την οποία έχει ήδη αποκλειστεί η…προβλέψιμη και «ήσυχη» Ελλάδα!

Οι ΗΠΑ από την άλλη πλευρά παρακολουθούν προσεκτικά τις εξελίξεις, έχοντας σε πρώτη έγνοια τον πολύ μεγαλύτερο πονοκέφαλο του Ιράν και αποφεύγουν να τοποθετηθούν για την τουρκολιβυκή μοιρασιά που αφήνει χωρίς θαλάσσια ζώνη την Κρήτη.

  • Ακόμη και αυτή η σιγανοπαπαδιά, ο …φιλέλλην πρέσβης Πάιατ, βασικός υπαίτιος για την καλλιέργεια αβάσιμων προσδοκιών της επίσκεψης Κυριάκου στην Ουάσιγκτον, αναγκάστηκε χθές να διευκρινίσει ότι οι ΗΠΑ δεν θεωρούν το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, σώνει και καλά παράνομο.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; .Oτι τα διεθνή συστήματα εξουσίας δεν βιάζονται καθόλου να δουν αλλαγή σελίδας στην Λιβύη και θα προσπαθήσουν να επιβάλλουν μία συμβιβαστική λύση, στα μέτρα των γεωστρατηγικών τους επιδιώξεων. Και μέχρι να γίνει αυτό, δεν θα υπάρξει καμία διεθνώς νομιμοποιημένη κυβέρνηση στην Λιβύη με την οποία η Ελλάδα θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα διαπραγματευτεί.

Πολύ δε περισσότερο ότι θα…ακυρώσει τα τετελεσμένα που επέβαλε με το «δίκιο του νταβατζή» η Αγκυρα…

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Η ανάδειξη της Τουρκίας σε “υπερδύναμη” οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ταγίπ δεν θεωρείται «δεδομένος»

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: