Οι γκριμάτσες και το παιχνίδισμα με τους μυς είναι μικρά θαύματα, λέει η μητέρα του μικρού Αντώνη…
Το ταξίδι της ελπίδας, ξεκινούσε, τόσο για τον μικρό Αντώνη όσο και για τους γονείς του. Φωτογραφία από το αρχείο της οικογένειας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι «τροχονόμοι» της χούντας που πούλησαν την Κύπρο: Δεν δικάστηκαν ποτέ για την προδοσία κατά της Μεγαλονήσου, ο Καραμανλής δεν ήθελε να εκθέσει τους Δυτικούς συμμάχους
«Ήρεμα νερά» και τουρκικό πιστόλι στις διαπραγματεύσεις: Ξυπνήστε στην Αθήνα, «η Τουρκία διαδοχικά κάνει μαξιμαλισμό για να σας υποχρεώσει σε αυτοπεριορισμό»…
Ο μικρός Αντώνης, είναι το δύο ετών αγοράκι που κατάφερε να ενώσει πολιτικούς και πολίτες. Είναι τα δύο, αυτά εκφραστικά μάτια, που μας κοίταξαν με πείσμα και θέληση, για ένα ταξίδι στη Βοστώνη, όπου εκεί θα λάμβανε τη γονιδιακή θεραπεία, τη μοναδική θεραπεία για μία καλύτερη ζωή, για τη νόσο, την οποία έχει διαγνωσθεί, μυϊκή ατροφία τύπου 1.
Η ιστορία του μικρού Αντώνη έγινε γνωστή, τόσο στο παγκύπριο όσο και στο πανελλήνιο, κι έτσι με ένα δικό του τρόπο, ο Αντώνης κατάφερε σε αυτό το ταξίδι να συναντήσει και τον φίλο του, Παναγιώτη Ραφαήλ, που γι αυτόν ο δρόμος ήταν πιο δύσκολος.
- Δε θα ξεχάσω, όταν ο Αντώνης βρισκόταν με τους γονείς του, στη Βοστώνη για τη γονιδιακή θεραπεία, η μητέρα του Χαρά, δεν αρνήθηκε να μιλήσει, για τη ζωή τους στη Βοστώνη, για το πόσο σημαντική είναι η συγκεκριμένη θεραπεία, και για την έκκληση της για βοήθεια τόσο προς τον κόσμο όσο και προς την ελληνική κυβέρνηση, με σκοπό να λάβει και το άλλο παιδί την ίσως και ακριβότερη θεραπεία στον κόσμο.
- Σήμερα, η κυρία Χαρά Θωμά, αφού επέστρεψαν με την οικογένεια της στην Κύπρο, περιγράφει στην ιστοσελίδα μας, τη διαδρομή Λάρνακα – Βοστώνη, Βοστώνη – Λάρνακα, για τις μέχρι τώρα θετικές βελτιώσεις στην υγεία του παιδιού της, για το ακατόρθωτο που έγινε κατορθωτό αλλά και για το ότι μπορεί κι ονειρεύεται και πάλι…
« Το ταξίδι στη Βοστώνη, ήταν ένα ταξίδι ζωής, γιατί από αυτό το ταξίδι ξαναγεννηθήκαμε κι αυτό το ταξίδι ήταν η αρχή μιας καινούριας ζωής για εμάς και τον μονάκριβο γιο μας», εξομολογείται η κυρία Χαρά Θωμά.
Και συνεχίζει:
« Ήταν γεμάτο από εμπειρίες, γνωριμίες, γνώσεις και αναδυόταν από παντού η ελπίδα, το φως και η ζωή. Αν και πολύ νωρίς, έχουμε παρατηρήσει από τις πρώτες κιόλας ημέρες σημάδια βελτίωσης. Έλεγχος κεφαλής, καθιστή θέση, έντονη κινητικότητα στα χέρια και σημάδια κίνησης στα ποδαράκια. Ακόμα και τα πιο απλά, για εμάς είναι μεγάλα. Οι γκριμάτσες που κάνει στο πρόσωπο και το παιχνίδισμα με τους μυς του είναι για εμάς μικρά θαύματα! Σύμφωνα πάντα με τους θεράποντες ιατρούς, η ουσιαστική βελτίωση αρχίζει μετά τον τρίτο μήνα και ολοκληρώνεται στα επόμενα 1-2 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί να συνεχίσουμε ασταμάτητα τον αγώνα μας μέχρι ο Αντώνης μας να ανακάμψει. Η δύναμη της ψυχής του και η θέληση του για ζωή. Για εμάς που τον ζούμε καθημερινά είναι Ήρωας και αγωνιστής της ζωής που παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες δε σταματάει να χαμογελά και να είναι πειραχτήρι!».
Προσθέτει:
- « Η καθημερινότητα μας παραμένει η ίδια όσον αφορά τις καθημερινές του ανάγκες: εντατική φυσιοθεραπεία, λογοθεραπεία, εργοθεραπεία και συστηματική φροντίδα με βάση τις οδηγίες των ιατρών. Χρήση του αναγκαίου εξοπλισμού (ορθοστάτη, νάρθηκα κλπ) και ατέλειωτες ώρες εξάσκησης μέσα από το παιχνίδι είναι ενδεικτικά παραδείγματα της καθημερινότητας μας».
Η κουβέντα μας, συνεχίζεται για τον αγώνα της για την οικογένεια Γλωσσιώτη αλλά και τη συνάνητηση τους στη Βοστώνη, η οποία γνωστοποιήθηκε κι από τις αναρτήσεις στα προσωπικά τους μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
- « Είμαι μάνα και μπορώ να νοιώσω 100% την κάθε μάνα που αγωνιά για το παιδί της. Έχω γνωρίσει μαμάδες που έχασαν τα παιδιά τους από την ίδια νόσο και δεν μπορώ να συμβιβαστώ με το να χάνονται παιδιά από αυτήν όταν εν έτη 2019 υπάρχουν θεραπείες που μπορούν να τα σώσουν. Έχουμε γνωρίσει και από κοντά την υπέροχη οικογένεια Γλωσσιώτη και τον μικρό τους άγγελο – διότι είναι πραγματικά ένας άγγελος- και οφείλω να ομολογήσω ότι δε χρειάστηκε να πούμε πολλά. Η λεβέντικη αγκαλιά των πατεράδων και η τόσο δυνατή αγκαλιά των μαμάδων ήταν αρκετά για να δείξουν την αμοιβαία αγάπη και αλληλοκατανόηση..»
Συμπληρώνει:
- « Ποτέ δεν σταμάτησα να ονειρεύομαι, όσο κι αν ακούγεται περίεργο. Απλά πλέον ονειρεύομαι πιο δυνατά και πιο ζωηρά και νοιώθω γεμάτη που μαζί με το σύζυγο μου μπορούμε να δίνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό στο παιδί μας. Κρατάω τα θετικά στη ζωή και φιλτράρω πολλά από όσα ακούω για το καλό του παιδιού μου. Ονειρεύομαι λοιπόν, να καταφέρουμε με τη βοήθεια του Θεού να μεγαλώσουμε το παιδί μας και να του προσφέρουμε αγάπη, ευτυχία και σοφία ώστε να γίνει ένας χρήσιμος πολίτης, Άνθρωπος και καλός Χριστιανός. . Η λέξη «γιατί», ηχεί στα αυτιά μου σαν να ήταν χτες. Είναι η λέξη την οποία επαναλάμβανα σπαράζοντας στο κλάμα τις πρώτες 50 μέρες της διάγνωσης. Χάρη στη δύναμη του Θεού, αυτή η λέξη αντικαταστάθηκε πολύ γρήγορα με τη λέξη «πως» και στη συνέχεια με το «για να».
Νοιώθω ευλογημένη και τυχερή για τον γιό που απέκτησα με το σύζυγο μου και πιστεύω ακράδαντα ότι για να τον στείλει σε εμάς ο Θεός σίγουρα είχε το λόγο του. Σήμερα λέω ευχαριστώ στον Πνευματικό μας, που στάθηκε δίπλα μας από την πρώτη στιγμή της διάγνωσης, λέω ευχαριστώ στο Θεό που φώτισε το δρόμο των επιστημόνων ώστε να βρουν θεραπεία για τη συγκεκριμένη πάθηση. Λέω ευχαριστώ στην Πολιτεία που ήταν συνεχώς δίπλα μας. Λέω ευχαριστώ σε όλο τον κόσμο που αγκάλιασε τον Αντώνη μας και που τον έβαλε στις προσευχές του. Ένα ευχαριστώ στο σύζυγο μου που στάθηκε βράχος για να σώσουμε το παιδί μας αλλά και στον Αντώνη όλων μας που μας δίδαξε τί σημαίνει ΑΓΑΠΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΝΘΡΩΠΙΑ»
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
«Λάμψη με λάμψη ενδιαφέρει»: Εορτή Φωτός η σημερινή! Όπου φως Θεός, και ὅπου Θεός Φως!