Οι ηγέτες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης γύρω από ένα τραπέζι… Copyright: European Union
Η Ευρώπη βρίσκεται εν μέσω ενός παιχνιδιού εξουσίας μεταξύ των τριών μεγαλύτερων παικτών παγκοσμίως: των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας, οι οποίοι προσπαθούν να αγνοήσουν, να διαιρέσουν ή να εκφοβίσουν την Ευρώπη, ο καθένας για τους δικούς τους σκοπούς.
Τα παραπάνω γράφει ο Robert Malley στο Politico. Σημειώνει:
Τέτοιου είδους πιέσεις, προερχόμενες από τη Μόσχα ή το Πεκίνο, δεν προκαλούν έκπληξη, ούτε είναι καινούριες. Ο παίκτης που αλλάζει το παιχνίδι είναι οι ΗΠΑ.
Αρκετές φορές τον περασμένο χρόνο, η αμερικανική διοίκηση του Προέδρου Trump, έλαβε αποφάσεις και υιοθέτησε πολιτικές που επηρέασαν την Ευρώπη, χωρίς να υπολογίζουν τις απόψεις της.
Στο στρατιωτικό μέτωπο, μια σειρά αποφάσεων του Αμερικανού Προέδρου, υπογράμμισαν το πόσο ευάλωτη είναι η Ευρώπη στις διακυμάνσεις των αμερικανικών διαθέσεων. Η μερική αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη ΒΑ Συρία, η δολοφονία Soleimani και τα αμερικανικά σχέδια για τη μείωση ή ακόμη εκμηδένιση της παρουσίας των ΗΠΑ στη Δυτική Αφρική –μια περιοχή που φαίνεται να αποτελεί την πύλη για την τρομοκρατία και τις μεταναστευτικές ροές στην Ευρώπη, είναι αποφάσεις που θα μπορούσαν να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή ασφάλεια.
Ο Malley προτείνει μια καλύτερη ισορροπία στρατιωτικών επιχειρήσεων και πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών για την αποκλιμάκωση ενδοκοινοτικών διαιρέσεων που ενισχύουν τη βία και, ει δυνατόν, την καθιέρωση του διαλόγου με ορισμένους στρατιωτικούς ηγέτες. Και προσθέτει, όσο περισσότερο αυξάνει η Ευρώπη τη δυνατότητά της να αναπτύσσει τις δυνάμεις της, τόσο περισσότερο αυξάνει την ικανότητά της να προστατεύει καλύτερα τα συμφέροντά της. Υπάρχει επίσης περιθώριο και στο διπλωματικό πεδίο. Η Ε.Ε. χρειάζεται να σταθεί απέναντι στην αμερικανική ανεπάρκεια ή στην κακή πρακτική. Στην περίπτωση του Παλαιστινιακού για παράδειγμα, μια ευρωπαϊκή φωνή θα λειτουργούσε αντισταθμιστικά προς την αμερικανική.
Ο αρθρογράφος κλείνει προτείνοντας η Ευρώπη να ασχοληθεί με την επίλυση συγκρούσεων που παρουσιάζουν λιγότερο γεωπολιτικό ενδιαφέρον -όπως αυτές στην Μπουρκίνα Φάσο ή τη Βολιβία- και να αναζητήσει έναν περισσότερο αυτάρκη ρόλο στο διπλωματικό, το στρατιωτικό και το οικονομικό πεδίο. Έτσι, -αν και δε θα έλυνε το πρόβλημα ταυτότητας που αντιμετωπίζει- θα βοηθούσε να γίνει ο κόσμος ένα ασφαλέστερο μέρος.
*O Robert Malley που υπογράφει το άρθρο γνώμης είναι Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος του International Crisis Group.
Παλαιστινιακό κράτος, εποικισμοί, Ιερουσαλήμ: Τα κύρια σημεία του σχεδίου Τραμπ για Μέση Ανατολή