Η Καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, ο πρόεδρος Εμάνουελ Μακρόν, ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, ο υπουργός Εξωτερικών Νάας και ο Ταγίπ Ερντογάν ατενίζει το …άπειρο. EPA, OMER MESSINGER
Είδατε τον Ταγίπ Ερντογάν με τι φασιστικό ύφος απειλεί τον στρατάρχη Χαφτάρ ότι αν δεν υπακούσει θα του δώσει «το μάθημα που του αξίζει»; Πρόκειται για μια ακόμη περίπτωση που αναδεικνύει τις απροκάλυπτες νεοσουλτανικές κατακτητικές επιδιώξεις του.
Για παράδειγμα, εάν ένας Τουρκοκύπριος ή Ελληνοκύπριος του «συνεταιρικού ομόσπονδου κράτους» έθετε ως προτεραιότητα τα συμφέροντα του Κυπριακού λαού και δεν θα υπάκουε σε κάποια εντολή της Άγκυρας, ο ισλαμοφασίστας Ερντογάν θα φρόντιζε να του έδινε «το μάθημα που του αξίζει».
Η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει στην ουσία όμηρος στους εκβιασμούς του Ερντογάν, ο οποίος χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες και τον ανθρώπινο πόνο για να μπορεί ανενόχλητος να παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.
Την ίδια στιγμή, τα Ηνωμένα Έθνη τον καλύπτουν με την απαράδεκτη τακτική των ίσων αποστάσεων, εξισώνοντας το αναφαίρετο δικαίωμα των κρατών να υπερασπίζονται τα κυριαρχικά δικαιώματά τους με τις παράνομες ενέργειες και τη ξένη στρατιωτική κατοχή.
Η διάσκεψη του Βερολίνου (όπως και πολλές πανομοιότυπες διασκέψεις για την επίλυση τέτοιων μορφών κρίσεων και συρράξεων) στην πραγματικότητα δεν γίνεται για την Ειρήνη, αλλά για συγκεκριμένα συμφέροντα, κυρίως των δήθεν μεσολαβητών. Τους ενδιαφέρει ο πλούτος της Λιβύης και όχι ο λαός της.
«Αν ο Χαφτάρ συνεχίσει να επιτίθεται στη νόμιμη κυβέρνηση και στα αδέλφια μας στη Λιβύη, δεν θα διστάσουμε να του δώσουμε το μάθημα που του αξίζει» είπε απειλητικά ο Τούρκος πρόεδρος.
Εν τω μεταξύ, η αίσθηση που αποκομίζεται από εκτιμήσεις διπλωματικών κύκλων και αναλύσεις σε αμερικανικά ΜΜΕ είναι ότι για πρώτη φορά, μετά την κρίση στα Ίμια, διαφαίνεται να υπάρχει πραγματική ανησυχία για τις τεταμένες σχέσεις της Αθήνας με την Άγκυρα εξαιτίας της τουρκικής προκλητικότητας.
Η δήλωση Ερντογάν ότι η χώρα του θα εκδώσει νέες άδειες διεξαγωγής ερευνών στην Ανατολική Μεσόγειο, στη βάση του λεγόμενου μνημονίου κατανόησης Τουρκίας-Λιβύης, θεωρείται προπομπός σοβαρής κρίσης. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ χαρακτήρισε αυτό το μνημόνιο προκλητικό.
Την ίδια στιγμή, είναι πασιφανές ότι η Ρωσία κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να ελέγχει τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Ο ηγέτης της τουρκικής αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιντσάρογλου υποστήριξε ότι «ο Πούτιν καθοδηγεί την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας».
Γι’ αυτό, είναι από εκείνες τις στιγμές που απαιτείται άμεση κινητοποίηση, δράση και συντονισμός των δυνάμεων του Ελληνισμού.
Όχι μόνο για να προληφθεί ένας πόλεμος, αλλά για να διασφαλιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Εκείνο που μετράει δεν είναι μια πιθανή αμερικανική διαμεσολάβηση, αλλά η στάση της Ελλάδας