Η Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη δείχνει τα… κυβικά της σημερινής Ελλάδας: Και δεν μας κάνουν
Φωτογραφία AP Photo/Petros Giannakouris)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η άρνηση της Γερμανίας να καλέσει, την Ελλάδα -αγνοώντας και τη δημόσια διατύπωση του αιτήματος της κυβέρνησης- στη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, εκτός όλων των άλλων πρακτικών ζητημάτων αποδεικνύει και την μεγάλη πικρή αλήθεια.
Παρά όλα όσα θα θέλαμε να πιστεύουμε ή και να φαντασιωνόμαστε, η εμβέλεια της σημερινής Ελλάδας και της εξωτερικής της πολιτικής είναι περιορισμένη.
- Και επειδή το επόμενο ερώτημα είναι ποιος φταίει γι’ αυτό, η απάντηση είναι πολύ απλή. Φταίνε όλοι οι Έλληνες. Προφανώς φταίει ο καθένας στο επίπεδο που του αναλογεί -είναι προφανώς μεγάλη συζήτηση που παρέλκει να γίνει σε αυτό το σημείωμα- και πάνω απ’ όλα οι κυβερνήσεις.
- Το γεγονός ότι η άρνηση πέφτει πάνω στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και έρχεται από τη Γερμανία της Μέρκελ προφανώς δίνει ένα δραματικό τόνο ευθύνης στον σημερινό πρωθυπουργό και το επιτελείο του.
Ταυτόχρονα όμως κανείς δεν μπορεί να αφήσει εκτός κάδρου και τον προκάτοχό του. Και μένουμε ως εκεί για να μη φτάσουμε στο… προπατορικό αμάρτημα.
Θα μπορούσαμε επί ώρες να συζητάμε για την κρίση, τα μνημόνιο, τους πολεμοκάπηλους και τους εθνομηδενιστές.
Το πρώτο ζητούμενο όμως αυτή τη στιγμή δεν είναι να αποδοθούν ευθύνες. Είναι να αποφασίσει η Ελλάδα τι κράτος θα είναι και τι είδους εξωτερική πολιτική θα ασκεί.
Καλές οι γιορτές για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821.
Νομίζω όμως ότι αυτό που θα έπρεπε να αναζητείται δεν είναι η μνήμη, αλλά το μέλλον, μέσα φυσικά και από τη μνήμη.
Εκτός κι αν βολευόμαστε με αυτό που έχουμε. Δεν νομίζω, όμως, ότι συμφωνούν οι περισσότεροι Έλληνες με αυτό.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Ο ταραξίας της Τουρκίας προκαλεί κρίσεις και μετά αναζητεί ρόλο ως εγγυητής εκτόνωσής τους