Το «Καζάν-Καζάν» του Ερντογάν: Η “win-win” λύση σημαίνει υποχώρηση του αδύνατου…




Του ΑΝΔΡΕΑ Σ. ΑΓΓΕΛΙΔΗ

Γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος μίλησε για «Καζάν – Καζάν» με την αναφορά στη γλώσσα του, για μια στη θάλασσα από το 2010 «win–win» λύση (όπως καθιερώθηκε διεθνώς ο όρος για υποχωρήσεις του αδύνατου);

Απέβλεπε σε εσωτερικούς λόγους; Απέβλεπε στην έμμεση ναρκοθέτηση της λύσης του Κυπριακού, ή της πορείας μας προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Απέβλεπε στην καθιέρωση γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο; Απέβλεπε να διαπιστώσει την αντίδραση της Ελλάδας ή απέβλεπε σε διαπραγμάτευση επί όλων αυτών των θεμάτων από θέση ισχύος;

  • Ήταν η θέση, αυτή από έναν Ερντογάν τότε, που δεν είχε Συνταγματικά καταστεί όπως είναι τώρα, ένας Πρόεδρος με εξαιρετικά εκτεταμένες εξουσίες και απόλυτα ανεξέλεγκτος στις αποφάσεις του. Δεν είχε επίσης τότε την όση έχει σήμερα σε εξοπλισμούς στρατιωτική, ναυτική και αεροπορική ισχύ. Δεν είχε στερήσει όπως σήμερα σε δεκάδες χιλιάδες αντιπάλων του την ελευθερία τους, ή την εργασία τους χωρίς κατά κανόνα δίκη μετά το λεγόμενο πραξικόπημα εναντίον του. Ούτε είχε τις όσες έχει σήμερα εντάσεις με όλες τις γύρω χώρες μετά την εισβολή στη Συρία και τους πυραύλους S400.

Δέκα χρόνια μετά από τότε, οι σχεδιασμοί του κ. Ερντογάν ήδη μετατράπηκαν σε αποφάσεις και ενέργειες, σε χρόνο όμως και με τρόπο που δεν φαίνεται διατεθειμένη η διεθνής κοινωνία, να αποδεχθεί την αυθαιρεσία και αλαζονεία του ισχυρού μεν στρατιωτικά, ο οποίος όμως παραβιάζει προκλητικά το διεθνές δίκαιο. Μια διεθνής κοινή γνώμη που την «παρακίνησε» σε κάποιο βαθμό μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η διεκδίκησή μας όπως τώρα και η διπλωματική αντίδραση της Ελλάδας.

  • Απόλυτα ορθά η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία απαιτούν την οφειλόμενη κατά το κοινοτικό κεκτημένο αλληλεγγύη των εταίρων μας, ώστε να καταστεί η Ε.Ε. πέραν από ασπίδα, ταυτόχρονα και το δόρυ μας με βάση το δίκαιο, Διεθνές και Ευρωπαϊκό.
  • Παράλληλα η άμεση και πολυεπίπεδη διπλωματική αντίδραση της Ελλάδος για την ΑΟΖ μας αλλά και για την Τουρκολιβυκή παράνομη συμφωνία, προσθέτει στη διασφάλιση της ασπίδας προστασίας και διευκολύνει την πρωτοβουλία που η Κυπριακή Δημοκρατία προωθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η καταφυγή στη Χάγη είναι ορθή και αναγκαία γιατί, ήδη η Τουρκία κινήθηκε επιθετικά με πολεπικά πλοία και υποθαλάσσιες έρευνες, αντίθετα στο Διεθνές Δίκαιο, ως τρίτος Αττίλας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στην περιβάλλουσα το Κράτος μας θάλασσα.

Συνεπώς η νομική διάσταση της διεκδίκησης μας προσθέτει και την «εξοπλίζει» στην πολιτική και διπλωματική προώθηση μιας λύσης, που να είναι απόλυτα σύμφωνη με τις αρχές και τις αξίες του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  • Η αδύνατη στρατιωτικά Κύπρος, έχει συμπαραστάτη και οφείλει να διεκδικεί κατά το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Η προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης θα καταδείξει άλλωστε και το αυτονόητο και ζητούμενο: την ασυνέπεια της Τουρκίας, εάν δεν ανταποκριθεί στη Δικαστική πρόκληση / πρόσκλησή μας και παράλληλα την αντιφατικότητά της για ό,τι αφορά τη φραστική επίκληση εκ μέρους της, του διεθνούς δικαίου.
  • Η ενδεχόμενη μη ανταπόκρισης της Τουρκίας σε μια δικαστική διαφορά, θα μας επιτρέψει αξιοποίηση της στάσης της αυτής σε πολιτικό επίπεδο, ενώ παράλληλα την κατάλληλη στιγμή θα διευκολύνει την προώθηση ενός μονομερούς αιτήματος για «προσωρινά μέτρα» στο Δικαστήριο της Χάγης κατά των παραβιάσεων σε βάρος της ΑΟΖ.

Διαδικασία ανοικτή κατά το δίκαιο, υπό προϋποθέσεις που συντρέχουν στην περίπτωσή μας. Αρκεί η δίκαιη και επιβεβλημένη τώρα καταφυγή στη Χάγη να μην έχει την ίδια τύχη (εγκατάλειψη), όπως επισυνέβηκε και με την 4η Διακριτική Προσφυγή του Κράτους μας κατά του Κράτους της Τουρκίας στο ΕΔΑΔ. Μια απόφαση που υπάρχει, όσο και εάν η Τουρκία δεν «αναγνωρίζει» το Κράτος μας και δεν έχει υποστεί μέχρι σήμερα τις όποιες συνέπειες που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μετά από μια τέτοια απόφαση του ΕΔΑΔ.

Απόφαση άλλωστε που παρέχει δυνατότητα για πρόσθετες συνέπειες κατά της Τουρκίας που συνεχίζει τις σωρευτικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην υπό κατοχή γη μας, η οποία καλό θα ήταν να μελετηθεί ως πρόσθετη προσπάθεια πέραν από την καταφυγή στη Χάγη, για αξίωση νέων σε βάρος της Τουρκίας νομικών και άλλων συνεπειών.

Η Τουρκία πρέπει να αισθανθεί ότι δυνατόν να πληγούν τα ευρύτερα συμφέροντά της με τις νομικές και πολιτικές διεκδικήσεις μας, αρκεί να υπάρξει συνέχεια και συνέπεια από πλευράς μας. Το γενικό κλίμα διεθνώς έναντί της, είναι σαφέστατα αρνητικό. Πρέπει λοιπόν να πιεστεί με νομική και πολιτική διεκδίκηση, αντί των συνεχών για 45 χρόνια υποχωρήσεών μας.

(*) Δικηγόρος

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Το φάντασμα των ελληνικών οριοθετήσεων: Ο χάρτης που δείχνει τη στρατηγική του Ερντογάν

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: