Γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος μίλησε για «Καζάν – Καζάν» με την αναφορά στη γλώσσα του, για μια στη θάλασσα από το 2010 «win–win» λύση (όπως καθιερώθηκε διεθνώς ο όρος για υποχωρήσεις του αδύνατου);
Απέβλεπε σε εσωτερικούς λόγους; Απέβλεπε στην έμμεση ναρκοθέτηση της λύσης του Κυπριακού, ή της πορείας μας προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Απέβλεπε στην καθιέρωση γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο; Απέβλεπε να διαπιστώσει την αντίδραση της Ελλάδας ή απέβλεπε σε διαπραγμάτευση επί όλων αυτών των θεμάτων από θέση ισχύος;
Δέκα χρόνια μετά από τότε, οι σχεδιασμοί του κ. Ερντογάν ήδη μετατράπηκαν σε αποφάσεις και ενέργειες, σε χρόνο όμως και με τρόπο που δεν φαίνεται διατεθειμένη η διεθνής κοινωνία, να αποδεχθεί την αυθαιρεσία και αλαζονεία του ισχυρού μεν στρατιωτικά, ο οποίος όμως παραβιάζει προκλητικά το διεθνές δίκαιο. Μια διεθνής κοινή γνώμη που την «παρακίνησε» σε κάποιο βαθμό μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η διεκδίκησή μας όπως τώρα και η διπλωματική αντίδραση της Ελλάδας.
Συνεπώς η νομική διάσταση της διεκδίκησης μας προσθέτει και την «εξοπλίζει» στην πολιτική και διπλωματική προώθηση μιας λύσης, που να είναι απόλυτα σύμφωνη με τις αρχές και τις αξίες του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Διαδικασία ανοικτή κατά το δίκαιο, υπό προϋποθέσεις που συντρέχουν στην περίπτωσή μας. Αρκεί η δίκαιη και επιβεβλημένη τώρα καταφυγή στη Χάγη να μην έχει την ίδια τύχη (εγκατάλειψη), όπως επισυνέβηκε και με την 4η Διακριτική Προσφυγή του Κράτους μας κατά του Κράτους της Τουρκίας στο ΕΔΑΔ. Μια απόφαση που υπάρχει, όσο και εάν η Τουρκία δεν «αναγνωρίζει» το Κράτος μας και δεν έχει υποστεί μέχρι σήμερα τις όποιες συνέπειες που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μετά από μια τέτοια απόφαση του ΕΔΑΔ.
Απόφαση άλλωστε που παρέχει δυνατότητα για πρόσθετες συνέπειες κατά της Τουρκίας που συνεχίζει τις σωρευτικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην υπό κατοχή γη μας, η οποία καλό θα ήταν να μελετηθεί ως πρόσθετη προσπάθεια πέραν από την καταφυγή στη Χάγη, για αξίωση νέων σε βάρος της Τουρκίας νομικών και άλλων συνεπειών.
Η Τουρκία πρέπει να αισθανθεί ότι δυνατόν να πληγούν τα ευρύτερα συμφέροντά της με τις νομικές και πολιτικές διεκδικήσεις μας, αρκεί να υπάρξει συνέχεια και συνέπεια από πλευράς μας. Το γενικό κλίμα διεθνώς έναντί της, είναι σαφέστατα αρνητικό. Πρέπει λοιπόν να πιεστεί με νομική και πολιτική διεκδίκηση, αντί των συνεχών για 45 χρόνια υποχωρήσεών μας.
(*) Δικηγόρος
Το φάντασμα των ελληνικών οριοθετήσεων: Ο χάρτης που δείχνει τη στρατηγική του Ερντογάν