Ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν. Photo via Twitter, Τουρκική Προεδρία.
Μπορεί και κανένα από τα μέτρα και κινήσεις που υιοθετούνται από τη Λευκωσία να μην αποδώσουν. Ούτε η Χάγη, ούτε οι πολυσυζητημένες κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της Τουρκίας.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να γίνουν ενέργειες και να μην υιοθετούνται πολιτικές δράσεις επειδή δεν είναι προδιαγεγραμμένη η επιτυχία τους. Στην πολιτική ούτε η ακινησία είναι διέξοδος, ούτε και οι απερίσκεπτες κινήσεις, τακτικισμοί που αποκρύπτουν υψηλό ρίσκο.
Έστω και αργά γίνονται κάποιες κινήσεις. Αυτές οι κινήσεις κρίνονται από κάποιους ανεπαρκείς. Μπορεί και να είναι και σε πολλές περιπτώσεις αυτό ισχύει. Αλλά υπάρχει μια τάση στο πολιτικό σύστημα και στην… περιφέρεια αυτού, που επιχειρεί να υποβαθμίσει τις όποιες κινήσεις γίνονται με ένα στόχο και μόνο: Να διαμορφωθούν οι συνθήκες για να προσαρμοστεί η Κυπριακή Δημοκρατία πλήρως στις τουρκικές επιδιώξεις. Αυτό εκφράζει την πολιτική του κατευνασμού. Είναι η λογική που αναπτύσσεται και θεωρεί πως θα ξεπεραστεί ο τουρκικός «πονοκέφαλος» με δώρα. Για να… καλμάρει ο Ερντογάν.
Και μέσα σε αυτό το κλίμα, της έντασης και των απειλών της επεκτατικής Τουρκίας, κάνουν την εμφάνισή τους και οι επαναλαμβανόμενες φωνές, τη αδιέξοδης πεπατημένης, που επιμένουν ότι πρέπει, λένε, να βρεθούν τρόποι για επανάληψη των συνομιλιών στο Κυπριακό. Πώς θα γίνει τούτο δεν το λέγει κανένας. Είναι οι ίδιοι, πάντως, που υποστηρίζουν πως σε τέτοιες συνθήκες και κλίμα δεν μπορεί να αποδώσει οποιαδήποτε κίνηση στη Χάγη. Αλλά αυτό δεν θεωρούν πως ισχύει για τις συνομιλίες στο Κυπριακό. Και υποστηρίζουν αυτό μετά το δείπνο του Βερολίνου και τα όσα έγιναν ή δεν έγιναν.
Η μόνη επιλογή που υπάρχει είναι η αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων.
Η λύση δεν είναι η προσαρμογή-υποταγή στις τουρκικές επιδιώξεις, αλλά η διαμόρφωση πολιτικών ανατροπής των σχεδιασμών της κατοχικής δύναμης.
Η Τουρκία προχωρεί γιατί εισπράττει τα φοβικά σύνδρομα της Αθήνας: Στόχος και η Ελλάδα…