File Photo: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης με τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, κ. Αντόνιο Γκουτέρες. ΓΤΠ, Δ. ΠΑΝΑΓΟΣ
Παραφράζοντας τον ποιητή, και τώρα τι θα γίνουμε μετά το Βερολίνο! Η συνάντηση του Βερολίνου ικανοποίησε την τουρκική πλευρά, τους οπαδούς της όποιας λύσης στην Κύπρο και τους ΝΑΤΟγενείς στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και τις Βρυξέλλες.
Εξάλλου στο Βερολίνο επικυρώθηκαν και τα κεκτημένα της τουρκικής πλευράς, το κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου 2014, η πολιτική ισότητα και τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που οδηγούν σε ενδιάμεση συμφωνία. Η οποία θα οδηγήσει σε αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος ως συνομιλητή του νόμιμου κράτους και σε υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ένα μέρος αυτού του κατεστημένου γύρω από τον Αναστασιάδη φαίνεται να έχει αμφιβολίες για το βιώσιμο της διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα. Ένα άλλο όμως μέρος του μεταπρατικού αστικού κατεστημένου παραμένει πιστό στη λύση της διζωνικής ομοσπονδίας με την φρούδα ελπίδα ότι θα ανοίξει έτσι στα συμφέροντα του η τουρκική αγορά. Φραγκολεβαντινισμός βεβαίως μιας άλλης εποχής.
Και όλες αυτές οι υποθέσεις όμως θα μπορούσαν να ανατραπούν στην περίπτωση που ο Νίκος Αναστασιάδης θα αποφάσιζε να διεκδικήσει και μια τρίτη θητεία, κάτι που πολλοί καθόλου δεν αποκλείουν. Το βέβαιο πάντως είναι ότι στο τέλος οι διάφορες φατρίες του μπλοκ εξουσίας θα τα βρουν προκειμένου να διατηρήσουν τον έλεγχο του κράτους. Ούτε άλλωστε υπάρχει και κάποια εναλλακτική πρόταση εξουσίας αυτή τη στιγμή στα χάλια που βρίσκεται ο λεγόμενος ενδιάμεσος χώρος αλλά και το ΑΚΕΛ.
Ακριβώς αυτή η έλλειψη προοπτικής επιτρέπει και την ανεξέλεγκτη αύξηση της διαφθοράς.
Σε μια ημικατεχόμενη χώρα όχι μόνο οι θεσμοί δεν λειτουργούν, αλλά έχει επικρατήσει και ένας κυνισμός ανοχής από μέρους των πολιτών. Οι οποίοι τρέφονται με ψιχία από το μεγάλο φαγοπότι. Κοινωνία διαφθοράς, διαπλοκής και ρουσφετοκρατίας! Υπάρχουν για όλα αυτά και οι κατά καιρούς διαπιστώσεις του Γενικού Εισαγγελέα αλλά και οι εκθέσεις του Γενικού Ελεγκτή, των μόνων θεσμών που παραμένουν ακόμη όρθιοι.
Σαρανταπέντε χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, ψάχνουμε ακόμη τους «όρους αναφοράς» για να συνομιλήσουμε με τους Τουρκοκύπριους.
Εδώ που έχει φτάσει η κυπριακή κοινωνία μόνο μια ανάταση, μια αφύπνιση, μια αντίδραση των πολιτών, μπορεί να κάνει τη διαφορά τόσο στο Κυπριακό όσο και στα εσωτερικά θέματα της διαφθοράς και της ηθικής σήψης. Υπάρχει όμως τέτοια περίπτωση να σηκωθεί ο ο κύπριος πολίτης από τον καναπέ του; Η ελπίδα, πεθαίνει πάντα τελευταία!
(*) Πανεπιστημιακός, διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά-ΚΕΕΚ, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019
E-mail [email protected]
Είναι άτρωτη η Τουρκία; Παρουσιάζει πολλαπλές αδυναμίες και αντιφάσεις σε όλα τα επίπεδα