Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν κάθεται στη χρυσή πολυθρόνα στη διάρκεια της συνέντευξής του στο TRT. Φωτογραφία Τουρκική Προεδρία
Προσφάτως κλιμακώνοντας τις προκλήσεις του ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καθήμενος σε μια εντυπωσιακά χρυσή πολυθρόνα και έχοντάς του απέναντι τρεις δημοσιογράφους, με αυτοκρατορικό ύφος, θέλησε να μας ενημερώσει για τους χάρτες που γράφουν…«ιστορία».
Ήδη ο Τούρκος Πρόεδρος υπέγραψε την «παράνομη» συμφωνία με την κυβέρνηση της Τρίπολης για τον καθορισμό θαλασσίων ζωνών και την υπέβαλε στα Ηνωμένα Έθνη. Σε κύρωση της συμφωνίας προέβη και το «ιδιότυπο καθεστώς» της Λιβύης. Ταυτοχρόνως ο Τούρκος Πρόεδρος σε δηλώσεις του επέμεινε ότι η Τουρκία θα αξιοποιήσει «τα δικαιώματά της στην Ανατολική Μεσόγειο».
Έκτοτε Τούρκοι αξιωματούχοι σε απειλητικό ύφος και μάλλον με «πολεμική υστερία», έκαναν αναπαραγωγή των θέσεων της Άγκυρας. Ωστόσο, ενταύθα θα πρέπει εν συντομία να γίνει αναφορά στο Θεσμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΟΖ
Εξ αρχής πρέπει να επισημειωθεί προκειμένου περί της ΑΟΖ ότι πρόκειται για απολύτως νέο Θεσμό.
Το εντυπωσιακό δεδομένο της ΑΟΖ είναι ότι κατ’ ουσίαν απορροφά το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας. Εξαίρεση μπορεί να υπάρχει ώστε να μην συμπίπτει η ΑΟΖ με την υφαλοκρηπίδα, μόνο εάν η υφαλοκρηπίδα μπορεί να υπερβαίνει τα διακόσια (200) ναυτικά μίλια.
Βεβαίως η ΑΟΖ δεν παρεμποδίζει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα, ούτε τις ελεύθερες υπερπτήσεις, ούτε και τις τοποθετήσεις καλωδίων. Ωστόσο, λόγω του ιδιότυπου καθεστώτος που κατά το ένα μέρος δεν είναι Αιγιαλίτιδα Ζώνη και κατά το άλλο μέρος ούτε Ανοιχτή Θάλασσα.
ΟΙ ΔΥΟ «ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ»
Μετά την προαναφερόμενη σύντομη αναφορά στο «τί» αφορά η ΑΟΖ, άξιο επισημείωσης είναι να σχολιάσουμε την τακτική της Άγκυρας. Η Άγκυρα επιδιώκει μια συγκεκριμένη τακτική. Ιδού λοιπόν «τί» πράττει:
Αρχικώς εξαγγέλλει την πρόθεσή της, αξιολογεί τις αντιδράσεις και στη συνέχεια αδιστάκτως εφαρμόζει την εξαγγελία της.
Ιδού «τί» αντιθέτως πράττει διαχρονικώς η Αθήνα:
Συνεπώς τίθεται το ζήτημα «ποια» πολιτική μπορεί να τροποποιηθεί. Της Τουρκίας αποκλείεται. Συνεπώς η αλλαγή της διαδικασίας αφορά μονομερώς στην Ελλάδα, που κινδυνεύει με την στάση της να δημιουργήσει την αίσθηση «φοβικού συνδρόμου», που προδήλως αφορά στην παρεξήγηση πολιτικής, σκοπούσας στον…«εξευμενισμό» της απροκάλυπτης επιθετικότητας της «ελίτ της Άγκυρας».
Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ CASUS BELLI
Οίκοθεν συνάγεται, και για αποτροπή παρεξηγήσεων, ότι θα πρέπει κατά τρόπον αδιστάκτως βέβαιον να επαναφέρουμε το ελληνικό casus belli, που αφορά στο ενιαίο αμυντικό δόγμα. Να επικαιροποιήσουμε το ΕΛΛΗΝΙΚΟ CASUS BELLI του 1983, που υλοποιήθηκε ως προς το Αιγαίο από τον Ανδρέα Παπανδρέου τον Μάρτιο-Απρίλιο του 1987.
Περαιτέρω η Ελλάδα σε συνεργασία με την Κυπριακή Δημοκρατία, την Αίγυπτο, αλλά και με τη σύμφωνη γνώμη του Ισραήλ, θα πρέπει σε εφαρμογή του άρθρου 75 του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας να καταρτίσει τους ναυτικούς χάρτες και τους πίνακες των γεωγραφικών συντεταγμένων και έτσι να καθοριστούν:
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ:
Στην Ελλάδα από τη Θεία Πρόνοια έχoυν δοθεί τα δώρα του ήλιου, του αέρα και της θάλασσας.
Έτσι στη μοναδικότητά της η Ελλάδα μπορεί να ενταχθεί στη διαδικασία των εναλλακτικών πηγών ενέργειας σε μια μοναδική πρωτοπορία ακόμη και στα όρια της αυτάρκειας. Η ελληνική θάλασσα, ως Θείο δώρο δεν μπορεί να αναλώνεται με αναφορά στα έγκατά της. Ως εκ τούτου έχει δίκιο το ΜεΡΑ25.
Κατά το μέρος που αφορά στην Ελλάδα, είναι δεδομένο ότι το Αιγαίο, το Ιόνιο, το Βόρειο Κρητικό Πέλαγος, αλλά και το Νότιο Κρητικό Πέλαγος, συνιστούν παγκόσμια αναφορά περιβαλλοντικού κάλους και αναδεικνύουν τη μοναδικότητα του ελληνικού περιβάλλοντος για τουρισμό και αναψυχή. Ειδικότερα πρέπει να επισημειωθεί ότι με απόφαση της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Πολεμικού Ναυτικού, το Λιβυκό Πέλαγος μετονομάστηκε σε Νότιο Κρητικό Πέλαγος. Τούτων όλων δοθέντων, ως κατακλείδα, υποστηρίζονται και τα παρακάτω:
ΩΣ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΑ
Οι «υδρογονάνθρακες» είναι αυταπόδεικτο ότι προκαλούν σύγκρουση συμφερόντων, εντάσεις και πολλές φορές «ακραίες καταστάσεις». Συνεπώς λόγω των εντάσεων που δημιουργούν οι «υδρογονάνθρακες», καλό θα είναι το «όλον ζήτημα» να επενεξετασθεί υπό το πρίσμα των προνοιών:
Φυσικά και στην περίπτωση αυτή, της επί εσφαλμένης και παρανόμου προϋποθέσεως επέκτασης συνόρων ή κυριαρχικών δικαιωμάτων για τη «δημιουργία» μιας…«νέας γαλάζιας πατρίδας», όπως εννοείται εχθρικά, το καθήκον της Ελλάδας καθορίζεται από το Δόγμα του Έθνους: Μολών Λαβέ!
(*) Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC- EU).
Οι αριθμοί προβλέπουν εκλογές για το 2021: Η οικονομία μπορεί να οδηγήσει στις κάλπες;