Έστω και τώρα ας επαναπροσανατολιστούμε στο στόχο μας: Απελευθέρωση και επανένωση

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όχι θα …παίζουμε, γνωρίζει καλύτερα ο υπουργός!!! Το υπουργείο Άμυνας της κατοχικής Τουρκίας …«εκπαιδεύει» δημοσιογράφους για τη «σωστή» μετάδοση των ειδήσεων!!!

Ο Ρούμπιν εκθέτει και εγκαλεί τον Πρόεδρο Μπάιντεν: Γιατί επιβραβεύεις τους εχθρούς μας και αγνοείς τους συμμάχους μας; Γιατί καλείς τον Ερντογάν και όχι τον Νίκο Χριστοδουλίδη;

Πέτυχε το σχέδιο του Προεδρικού: Η Λευκωσία πιστεύει και υπογραμμίζει ότι υλοποιήθηκε ο στόχος διασύνδεσης των ευρωτουρκικών με την πρόοδο στο Κυπριακό

Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ

20 Ιουλίου 1974. Η τουρκική εισβολή σηματοδοτεί το χειρότερο χτύπημα στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου και του λαού της.

• • Ενός λαού που κατόρθωσε να επιβιώσει από πολλούς κατακτητές και να φτάσει μέσα από λάθη και πάθη, μέσα από ατέρμονες ξένες παρεμβάσεις και επεμβάσεις σε μια κολοβωμένη και εξαρτημένη ανεξαρτησία το 1960.
• • Ενός λαού που παρά τα χίλια-μύρια κύματα του χρόνου που μεσολάβησε ως το 1974 κατόρθωσε να οικοδομήσει ένα ευημερούν κράτος, με πολλά δημοκρατικά, κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα. Κατόρθωσε μια θαυμαστή πορεία, έστω πληγωμένη με διενέξεις, αντιπαραθέσεις και αίμα.

Ως τη στιγμή που ξένα και εντόπια συμφέροντα, ηλιθιότητα και άγνοια, οδήγησαν στην προδοσία του 1974. Την προδοσία η οποία άνοιξε το δρόμο στην τουρκική βάρβαρη εισβολή. Και από τότε υποφέρει και η χώρα και ο λαός. Από τότε ψάχνει το δρόμο που θα αποκαταστήσει την πλήρη ανεξαρτησία, κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα της χώρας και του κράτους. Από τότε ψάχνει το μονοπάτι που θα τερματίσει την κατοχή και θα φέρει την επανένωση και απελευθέρωση. Που θα καταστήσει κυρίαρχο και αφέντη του τόπου του, μόνο τον ίδιο. Τον Κυπριακό Λαό στο σύνολο του.

Σαρανταπέντε ολόκληρα χρόνια μετά ακόμα ψάχνει.

Σαρανταπέντε χρόνια μετά η κατοχή και τα σκληρά παράγωγα της παραμένουν.

• Και όχι μόνο παραμένουν αλλά οι κίνδυνοι για το μέλλον του τόπου και του λαού επαυξάνονται. Τι και αν η Κυπριακή Δημοκρατία έχει καταστεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τι και αν έχει εξευρεθεί φυσικός ενεργειακός πλούτος στα σπλάχνα της κυπριακής θάλασσας, ικανός να καταστήσει ευημερούσα όλη τη χώρα και να ανταμείψει πλουσιοπάροχα το σύνολο των Κυπρίων. Όλων των παιδιών της κύπριας γης.

Και λογικά διερωτάται, απογοητεύεται, θυμώνει και συγχύζεται. Δυσανασχετεί για το παρόν και φοβάται για το μέλλον. Όσες αλλαγές και να επήλθαν στον κόσμο, και επήλθαν πολλές, συγκλονιστικές και ιστορικές, σε όλους τους τομείς, το κυπριακό παραμένει. Παραμένει στάσιμο και άλυτο.

Και πέραν αυτού τα μαύρα σύννεφα του άλυτου κυπριακού και της οριστικής διχοτόμησης, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, παραμένουν και επαυξάνονται.

• Ορατός ο κίνδυνος η διχοτόμηση να προέλθει είτε από το πέρασμα του χρόνου και τη μονιμοποίηση και νομιμοποίηση του statusquo, είτε μια μορφή «λύσης» που θα ισοδυναμεί ε διχοτόμηση, είτε μια «λύση» με εγγυήτρια και παρούσα την Τουρκία, και άρα επικυρίαρχο, που σημαίνει καταστροφή για τον λαό και τον τόπο. Όχι μόνο για όσους λόγους ίσχυαν προς τούτο μέχρι χθες, αλλά και επιπρόσθετα γιατί η σημερινή Τουρκία μεγαλώνει. Και μεγαλώνουν μαζί όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά ενός κράτους αυταρχικού, συντηρητικού και ιμπεριαλιστικού.

Οι λόγοι που μας έφεραν ως εδώ πολλοί και διάφοροι. Άλλοι αντικειμενικοί και άλλοι υποκειμενικοί.

Το απάνω χέρι βέβαια το έχουν οι αντικειμενικοί λόγοι.

Οι εξελίξεις δηλαδή στο διεθνές πεδίο, οι αλλαγές στους συσχετισμούς δυνάμεων και συμφερόντων, που επέτρεψαν στην Τουρκία και το κατεστημένο που την διαφεντεύει να συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται. Αλλαγές που διεθνώς σπρώχνουν προς τον περιορισμό της δημοκρατίας, των εθνικών και λαϊκών δικαιωμάτων, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών και προάγουν τον ολοκληρωτισμό, το σωβινισμό κάθε είδους, την επεκτατικότητα και επιθετικότητα. Και όλα αυτά μαζί πλήττουν τους λαούς, τα έθνη, τη μάζα των πολιτών, τις κατακτήσεις των απλών ανθρώπων, τις κοινωνίες και τα κράτη στο σύνολο τους, ιδιαίτερα τα μικρά μεγέθη και τέλος τον ίδιο τον πλανήτη.

Μέγα πρόβλημα: Η παράξενη δήλωση της Ελίζαμπεθ Σπέχαρ για την τουρκική επιθετικότητα

• Εκείνο όμως στο οποίο εμείς οφείλαμε και οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας είναι στους υποκειμενικούς παράγοντες. Στα δικά μας όρια, ευθύνες, δικαιοδοσία και δυνατότητες. Στην ικανότητα μας να εντοπίζουμε τις αλλαγές και τα συμφέροντα όπως διαμορφώνονται και να προσαρμόζουμε την τακτική και τους χειρισμούς μας, στα πλαίσια μιας χαραγμένης στρατηγικής στηριγμένης στο τελικό μας στόχο.

Προϋπόθεση γι΄ αυτό η μελέτη, η γνώση και ανάγνωση της πραγματικότητας.

• Όχι για να παραδοθούμε, αλλά για να καταστήσουμε τον αγώνα μας άκρως αποτελεσματικό, έτσι ώστε να πετύχουμε τον στρατηγικό μας στόχο. Την επανένωση και απελευθέρωση της Πατρίδας μας. Την μετατροπή του διχοτομημένου de-facto τόπου μας σε ελεύθερο, ανεξάρτητο και κυρίαρχο. Τη συνέχιση και μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα κανονικό κράτος, με νέα πολιτειακή μορφή, χωρίς εγγυητές, ξένους στρατούς, προστάτες και επικυρίαρχους.

Το πρώτο – πρώτο χαρακτηριστικό που οφείλαμε να διαφυλάξουμε, για να φτάσουμε στο στόχο μας, και δεν το πράξαμε, ήταν να διατηρήσουμε συνέχεια και συνέπεια στη γραμμή και τακτική, που χαράχθηκε μέσα σε πολύ αντίξοες, τραγικές συνθήκες. Δηλαδή τη στόχευση ενός ενωμένου λαού, εδάφους, κράτους και θεσμών, υπό την πολιτειακή μορφή της ομοσπονδίας. Μιας τέτοιας ομοσπονδίας η οποία να συνάδει με τα διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα ενός κανονικού κράτους. Προς τούτο από δεκαετίες χαράκτηκε η στρατηγική και τακτική μας. Για τη στρατηγική, τον στρατηγικό στόχο έχω ήδη αναφερθεί.

• Δηλαδή επανένωση, απελευθέρωση, πλήρης αποκατάσταση ελευθερίας, ανεξαρτησίας, εδαφικής ακεραιότητας, κυριαρχίας, χωρίς εγγυητές και προστάτες και επικυρίαρχους. Ένα κράτος ομοσπονδιακό, διάδοχο και συνεχιστή της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτος κανονικό, δημοκρατικό και ενωμένο. Ισότιμο μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Η τακτική συνίστατο στη διεθνοποίηση του προβλήματος, τις συνομιλίες, την επαναπροσέγγιση, την αμυντική θωράκιση και τη διασφάλιση ισχυρού οικονομικού μετώπου και ενωμένου εσωτερικού μετώπου. Τι απ΄ όλα τα πιο πάνω ακολουθήσαμε με συνέχει και συνέπεια; Η απάντηση μόνο θλίψη προκαλεί.

Έστω και τώρα ας επαναπροσανατολιστούμε στο στόχο και ας ακολουθήσουμε με συνέπεια και συνέχεια την τακτική. Και να δώσουμε σ΄ αυτή την τελική προσπάθεια όλες μας τις δυνάμεις.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Απουσιάζει η ευθύνη στη Λευκωσία: Τώρα ωρύονται εκ των υστέρων, ολίγον αργά, δυστυχώς…