File Photo: Μαζική εκδήλωση-πορεία διαμαρτυρίας κατά του Μνημονίου και της Τρόικας στη Λευκωσία από μαθητές και σπουδαστές. Φωτογραφία ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Ενόψει της νέας χρονιάς, η αναφορά σε γεγονότα γίνεται για να αξιολογήσουμε την παρούσα κατάσταση με ανοχή ή άγνοια που επιδεικνύει μεγάλο μέρος της κυπριακης κοινωνίας.
Τον Μάρτιο του 2013 έγινε ένας καταστροφικός τρόπος διαχείρισης των προβληματικών τραπεζών στην Κύπρο, με αποτέλεσμα την οικονομική συντριβή, αλλά και ανθρώπινες τραγωδίες, για τις οποίες ειδικά επικρατεί σιωπή.
Στην περίπτωση εκείνη που το κούρεμα καταθέσεων ήταν επάναγκες, υπήρχε σαφώς καλύτερη διαχείριση η οποία προτάθηκε πριν την κατάληξη (προτάθηκε εκ των προτέρων εντός Κύπρου και από άλλους Υπουργούς Οικονομικών στα Eurogroup), συμβατός με τη νομοθεσία της ΕΕ για τις εγγυημένες καταθέσεις και με δικαιότερη κατανομή του κουρέμματος με βάση δύο αρχές:
Η εισήγηση υποβλήθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο (της Λευκωσίας), αλλά ένα «λεωφορείο από άριστους συμβούλους μαζί με τον Πρόεδρο» Αναστασιάδη (όπως γράφτηκε), το απέρριψαν και υιοθέτησαν το βάναυσο και άδικο δεύτερο κούρεμμα, που υποχρεωτικά προστάτεψε τις εγγυημένες καταθέσεις όσο και να … «απεκρύβη».
Μετά το φιάσκο, εφαρμόστηκε η Τραπεζική Ένωση στην ΕΕ όπου διαμορφώθηκε το πλαίσιο κανόνων διαχείρισης προβληματικών τραπεζών. Το πλαίσιο καθορίζει κανόνες βάσει των οποίων την κατάρρευση μιας τράπεζας «πληρώνουν» οι επενδυτές στην τράπεζα και όχι η κοινωνία ευρύτερα ή ο φορολογούμενος. Τέτοιο ορθολογιστικό πλαίσιο υποτίθεται ότι δεν επιτρέπει επιλεκτικές παρεμβάσεις.
Η περίπτωση του Συνεργατισμού έγινε πάλι από τους “άριστους” και με τους κανόνες διαχείρισης προβληματικών τραπεζών σε ισχύ, ενώ οι διασώσεις τραπεζών σε άλλα κράτη-μέλη εξακολουθούν να γίνονται.
Πριν μερικές βδομάδες, έγινε διάσωση Γερμανικής Τράπεζας η οποία συνεχίζει τις εργασίες της (με έγκριση της Ευρ. Επιτροπής), ενώ η Ιταλική Κυβέρνηση σχεδιάζει τη διάσωση άλλης τράπεζας. Στην Πορτογαλλία το 2017, έγινε κρατική διάσωση τράπεζας με €3.9 δις και το κράτος αναμένει φέτος μέρισμα €237 εκατομμύρια. Εκεί προφανώς δεν είχαν τους δικούς μας “άριστους”…
Το ευτύχημα είναι που στην δημοκρατία, η τελική ευθύνη ανήκει στους πολίτες που έχουν επιλογή και αυτό είναι τεράστια δύναμη για καλύτερο μέλλον όταν το αντιληφθούν.
(*) O Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ (S&D) – [email protected]
Η Αθήνα «ξύπνησε» επιτέλους: Ο Ελληνισμός σε επιφυλακή μετά τις πολεμικές απειλές της Τουρκίας