53 χρόνια από το θάνατο του Γουόλτ Ντίσνεϊ: Από εφημεριδοπώλης, ο μεγαλύτερος παραμυθάς [photos, videos]

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Γουόλτ Ντίσνεϊ: Η σκοτεινή προσωπικότητα πίσω από τον αγαπημένο Μίκι Μάους [video]

Άνοιξε ξανά επισήμως η Disneyland στο Παρίσι: Ο Μίκι Mάους όμως δεν κάνει αγκαλιές…[Photos]

Σπάνια βίντατζ πόστερ του Μίκι Μάους: Αναμένεται να “πιάσουν” χιλιάδες δολάρια σε δημοπρασία

Ο πιο σπουδαίος “παραμυθάς” του κόσμου Γουολτ Ντίσνεϊ, ο άνθρωπος που δημιούργησε τον Μίκι Μάους πέθανε σαν σήμερα, στις 15 Δεκεμβρίου 1966.

Αnimator, επιχειρηματίας, ηθοποιός φωνής και παραγωγός ταινιών, θεωρείται πρωτοπόρος στη βιομηχανία του αμερικανικού animation. Μαζί με τον αδερφό του, Ρόι Ντίσνεϋ, ίδρυσε το Disney Brothers Studio (νυν The Walt Disney Company).

Ως παραγωγός ταινιών, κατέχει ρεκόρ για τα περισσότερα Βραβεία Ακαδημίας που απέσπασε ποτέ ένα άτομο, έχοντας κερδίσει συνολικά 26 Όσκαρ από 59 υποψηφιότητες.

Κέρδισε τρεις Χρυσές Σφαίρες, δύο εκ των οποίων στην κατηγορία Σπουδαίο Επίτευγμα και ένα Βραβείο Έμμυ, μεταξύ άλλων τιμών. Αρκετές από τις ταινίες του συμπεριλαμβάνονται στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. Πίσω από την αστραφτερή βιτρίνα κρύβονται πολλά σκοτεινά μυστικά.

Βιογραφία

Πρώιμα χρόνια: 1901-1920
Ο Γουόλτερ Ελάιας «Γουόλτ» Ντίσνεϊ γεννιέται στις 5 Δεκεμβρίου 1901 στο Σικάγο των ΗΠΑ στην πολυμελή οικογένεια του Ιρλανδο-Καναδού Ελάιας Ντίσνεϊ και της Γερμανο-Αμερικανίδας Φλόρα Ντίσνεϊ. Ένα από τα πέντε παιδιά της φαμίλιας, ο Ντίσνεϊ περνάει την παιδική του ηλικία στο Μισούρι, όπου αρχίζει από μικρός να σχεδιάζει και να ζωγραφίζει πίνακες, τους οποίους και πουλούσε σε γείτονες και οικογενειακούς φίλους.

• Το 1911, η οικογένεια μετακινείται στο Κάνσας Σίτι, με τον μικρό Γουόλτ να αναπτύσσει θαυμασμό για τα τρένα. Ο θείος του, Μάικ Μάρτιν, ήταν μηχανοδηγός, και μετέδωσε στον πιτσιρικά την αγάπη του για τον σιδηρόδρομο, με τον Γουόλτ να περνά τα καλοκαίρια του στον σταθμό, πουλώντας σνακ και εφημερίδες στους ταξιδιώτες.

Ο Ντίσνεϊ πήγε Γυμνάσιο στο Σικάγο, παίρνοντας μαθήματα σχεδίου και φωτογραφίας. Σύντομα θα ξεκινήσει να απασχολείται ως καρτουνίστας στη σχολική εφημερίδα, ενώ τα βράδια επέκτεινε τις γνώσεις του στη ζωγραφική, φοιτώντας στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο.

Σε ηλικία 16 ετών ωστόσο εγκαταλείπει το σχολείο και τις εξωσχολικές του δραστηριότητες για να καταταγεί στον Στρατό, απορρίπτεται ωστόσο ως ανήλικος! Δεν χάνει όμως το κουράγιο του: προσχωρεί στον Ερυθρό Σταυρό και στέλνεται για έναν χρόνο στη Γαλλία ως οδηγός ασθενοφόρου.

Δημιουργία του Mickey Mouse
Για να αντικαταστήσουν τον χαρακτήρα Oswald the Lucky Rabbit, ο Ντίσνεϋ και ο animator Ουμπ Άιουερκς δημιούργησαν τον χαρακτήρα Mickey Mouse, πιθανώς εμπνευσμένος από ένα οικόσιτο ποντίκι που είχε υιοθετήσει ο πρώτος την περίοδο που εργαζόταν στο στούντιο Laugh-O-Gram, ωστόσο οι απαρχές του χαρακτήρα είναι ασαφείς. Το αρχικό όνομα επιλογής του Ντίσνεϋ για τον χαρακτήρα ήταν Mortimer Mouse, ωστόσο, η εικαστική καλλιτέχνιδα Λίλιαν Μπάουντς θεώρησε ότι ήταν πολύ πομπώδες, και αντιπρότεινε το Mickey. Ο Άιουερκς προσάρμοσε τα πρόμο σκίτσα του Ντίσνεϋ ώστε ο Mickey να γινόταν πιο εύκολο να προσαρμοστεί στη διαδικασία του animation, και ο Ντίσνεϋ έδωσε τη φωνή του στον χαρακτήρα μέχρι το 1947. Ο ίδιος περίγραψε τον τρόπο προσέγγισης του χαρακτήρα ως εξής:

“Έπρεπε ο Μίκι να είναι απλός στον σχεδιασμό του. Τα αυτιά του ήταν στρογγυλά, ο κορμός του είχε το σχήμα αχλαδιού και τα πόδια του κατέληγαν σε δύο μεγάλες πατούσες, όπως ενός παιδιού που χρησιμοποιεί τα παπούτσια του πατέρα του. Δεν θέλαμε να του δώσουμε χέρια ποντικού, γιατί έπρεπε να θυμίζει άνθρωπο. Έτσι του φορέσαμε γάντια και του αφαιρέσαμε ένα δάκτυλο, γιατί τα πέντε έμοιαζαν υπερβολικά σε ένα τόσο μικρό σώμα”.

Σύμφωνα με τα λόγια ενός εργαζόμενου της Disney, “Ο Ουμπ σχεδίασε την εξωτερική εμφάνιση του Mickey, αλλά ο Γουόλτ του έδωσε την ψυχή του”.

Ο Mickey Mouse παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Μάιο του 1928 σε ένα τεστ προβολής της ταινίας μικρού μήκους Plane Crazy, αλλά αυτή και η δεύτερη ταινία παρωδίας, The Gallopin’ Gaucho, απέτυχαν να βρουν διανομέα. Μετά από την επιτυχία που σημείωσε τη ταινία του 1927, The Jazz Singer, ο Ντίσνεϋ χρησιμοποίησε συγχρονισμένο ήχο στην τρίτη ταινία μικρού μήκους, Steamboat Willie, εμπνευσμένη από την ταινία Steamboat Bill Jr. (1928), για να δημιουργήσει το πρώτο καρτούν με ήχο. Όταν η διαδικασία του animation είχε ολοκληρωθεί, ο Ντίσνεϋ υπέγραψε συμβόλαιο με τον Πατ Πάουερς, πρώην στέλεχος της Universal Pictures, για να χρησιμοποιήσει το σύστημα ηχογράφησης ήχου “Powers Cinephone”. Η ταινία, η οποία έχει διάρκεια 7½ λεπτά, προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 18 Νοεμβρίου του 1928 στο Colony Theater της Νέας Υόρκης, και έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Ο Πάουερς έγινε διανομέας των πρώτων καρτούν με ήχο του Ντίσνεϋ, τα οποία σύντομα έγιναν δημοφιλή.

Χρυσή εποχή του animation: 1934–
Στις 9 Ιουνίου του 1934, έκανε την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση σε δευτερεύοντα ρόλο η πάπια Donald Fauntleroy Duck, στο επτάλεπτο επεισόδιο της σειράς Silly Symphonies, ονόματι The Wise Little Hen.[16] Το όνομά του είναι παρμένο από τον Αυστραλό παίκτη κρίκετ, Ντόναλντ Μπράντμαν. Η κακόκεφη και νευρική πάπια δημιουργήθηκε ως αντίθεση στον καλό Mickey Mouse. Οι χαρακτήρες που σχεδιάστηκαν έπειτα, έγιναν όλοι δημοφιλείς: η Μίννι Μάους, ο Πλούτο, ο Γκούφυ, τα τρία γουρουνάκια. Όλα ανθρωπόμορφα και ρεαλιστικά, αποτέλεσμα προσεκτικής παρατήρησης και δημιουργικής φαντασίας. Παράλληλα, η αρχική βιοτεχνία εξελίχθηκε σε βιομηχανία για να καθιερωθεί ως αυτοκρατορία. Το 1934, το καλλιτεχνικό και τεχνικό προσωπικό ξεπερνούσε τα 700 άτομα.

Εκτός από την παραγωγή ταινιών, η εταιρία προώθησε και εμπορικές επιχειρήσεις (παιχνίδια, ρούχα, βιβλία κ.ο.κ.) με σήμα κατατεθέν τους ήρωες.

Στην πρώτη ταινία μεγάλου μήκους της Disney, Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι (1937), εφαρμόστηκαν νέες τεχνικές όπως το πολυπλάνο, για λήψεις με πολλαπλά επίπεδα βάθους, και δαπανήθηκαν κολοσσιαία, για την εποχή, ποσά (1.500.000 δολάρια, περίπου).[19] Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία και έφερε στα ταμεία εκείνης της χρονιάς (1938) 8.000.000 δολάρια, ποσό που θεωρήθηκε πρωτοφανές. Ακολούθησε ο Πινόκιο (1940) και μετά η Φαντασία (1940), ταινία βασισμένη στην κλασική μουσική συνοδευόμενη από την εικόνα.[20]

Το Ντάμπο (1941), ταινία μεγάλου μήκους της εταιρείας με θέμα ένα μικρό ελεφαντάκι, το Μπάμπι (1942), που αφηγείται την ζωή ενός ελαφιού από μικρό μέχρι την ενηλικίωσή του, το Σαλούδος Αμίγκος (1943) και το Τρεις Καμπαλέρος (1945), όπου κινούμενα σχέδια εμφανίζονταν μαζί με ανθρώπους, το Μουσική και Χαρά (1946), το Ώρα για Διασκέδαση (1947), που περιελάμβανε δυο ταινίες μικρού μήκους (Μπόνγκο και Ο Μίκυ και η Φασολιά), και το Νοσταλγικές Μελωδίες (1948), το Ίκαμποντ και ο κύριος Τοντ (1949), η Σταχτοπούτα (1950), η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων (1951) ο Πίτερ Παν (1953) η Λαίδη και ο Αλήτης (1955), η Ωραία Κοιμωμένη (1959), τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας (1961), το Σπαθί του Βασιλιά Αρθούρου (1963), η Μαίρη Πόππινς (1964) ήταν μερικές από τις κριτικές επιτυχίες που απέφεραν στον Ντίσνεϋ 22 βραβεία Όσκαρ.

Ο Ντίσνεϋ δημιούργησε το θεματικό πάρκο με το όνομα Disneyland στο Άναχαϊμ της Καλιφόρνια, το οποίο άνοιξε στις 17 Ιουλίου του 1955.

Προσωπική ζωή και θάνατος
Ο Γουώλτ Ντίσνεϋ νυμφεύθηκε την εικαστική καλλιτέχνιδα Λίλιαν Μπάουντς, η οποία εργαζόταν στο τμήμα “μελάνι και ζωγραφική” του Disney Studio. Ο γάμος τους πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1925 στο Αϊντάχο.Απεβίωσε στις 15 Δεκεμβρίου του 1966, σε ηλικία 65 ετών, από καρκίνο του πνεύμονα. Είχε δηλώσει: “Θα ήθελα το όνομα Ντίσνεϋ να είναι συνώνυμο με θεάματα ποιότητας που απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες”, αφήνοντας μια άτυπη διαθήκη στους κληρονόμους του. Οι ισχυρισμοί περί παγώματός του με την κρυογονική μέθοδο, μέχρι να ανακαλυφθεί θεραπεία, είναι αστικός μύθος.

Με πληροφορίες από el.wikipedia.org

Το “Last Christmas” των Wham γίνεται 35! Το γιορτάζει με μια συλλεκτική έκδοση [videos]