Το σκήπτρο σας έχει μηδενική αξία μπροστά σε μια κιμωλία! Με αυτήν μετρώ τη συνείδηση μου!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Στέφανος Κασσελάκης “κούφανε” τους Παπάδες στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής: Όταν βαφτίστηκε, στο νερό σχηματίστηκε ένας Σταυρός από το λάδι, ισχυρίστηκε…

Ο Κασσελάκης «φαγώθηκε» να συναντήσει τα στελέχη του Εβραϊκού Λόμπι για να ακυρώσει τη συνάντηση στο παρά πέντε: Δεν παίζουν με αυτά κύριε Πρόεδρε…

“Να αποφασίσουμε να μιμηθούμε (τους προγόνους μας), να ολοκληρώσουμε τον αγώνα τους και να ελευθερώσουμε την πατρίδα μας”: Το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου

Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ (*)

Για χρόνια, άκουγα, έβλεπα, σιωπούσα. Έλεγα, θα ηρεμήσει, θα καταλάβει, θα σκεφτεί. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο φαίνεται μάταιο. Είναι η δεύτερη φορά που καταπιάνομαι με αυτό το θέμα σε μια βδομάδα.

Όσο αφήνεις κάτι να περνά, άλλο τόσο φαίνεται ότι μένει στάσιμο (ή χειροτερεύει). Και αυτό το κατάλαβα από τα (δυστυχώς πολλά) μηνύματα που έλαβα μετά την πρώτη δημοσίευση (ΕΔΩ).

• Στην τάξη πάντα λέω στους φοιτητές: “Να καταλαβαίνετε την ερώτηση πριν προχωρήσετε να απαντήσετε”. Ίσως ο Αρχιεπίσκοπος δεν “κατάλαβε” την ερώτηση.

Ερώτηση: “Πώς απαντάτε σε σχέση με την κατάθεση των 300 χιλιάδων ευρώ στην εκκλησία, τη μέρα της έκδοσης ενός από τα “μαύρα” διαβατήρια;”

Απάντηση: Όποιου δεν του σ’αρέσει, ας πέσει χώρκα του!

• 2016: Σε άλλη ερώτηση, “τι θα έλεγε σε ένα ομοφυλόφιλο παιδί”, ο Αρχιεπίσκοπος απάντησε (μεταξύ άλλων):
• Είναι ντροπή, είναι αμαρτία, είναι παρά φύση, δεν είναι φυσιολογικό.

Τόσα χρόνια, πολλές οι ερωτήσεις και άλλες τόσες οι “φυσιολογικές” απαντήσεις του προκαθήμενου της Εκκλησίας. Οι δικές μου ερωτήσεις ίσως να μην είναι φυσιολογικές αλλά θα ρωτήσω:

Μακαριώτατε, δεν γνωρίζω και ούτε με ενδιαφέρει να μάθω πόσα κοστίζει ένα σκήπτρο. Γνωρίζω ότι μια κιμωλία κοστίζει κάποια σεντ. Αν δεν βρω πίνακα, θα βρω τοίχο, κάπου θα βρω να γράψω. Και θα πεοασπαθήσω (τουλάχιστον) να γεμίσω αυτό τον τοίχο με κάθε υγιή δρόμο που θα με φωτίσει ο Θεός να σκεφτώ. Δεν θα κοιτάξω φύλο ή προτίμηση, χρώμα ή θρησκεία, μαντήλα ή κιπά. Είπατε ότι η Εκκλησία “κόπτεται για φτωχούς και πεινασμένους, για όλους τελοσπάντων”. Γιατί αυξήθηκαν τότε; Γιατί πολλοί φεύγουν; Γιατί ο ρατσισμός και το bullying έγιναν καθημερινό φαινόμενο; Γιατί κάποιοι θέτουν τέρμα στη ζωή τους;

• Δεν λέω ότι για όλα αυτά φταίει η Εκκλησία. Ούτε θα συμπεριλάβω στην Εκκλησία όλους όσους την εκπροσωπούν (ευτυχώς ακόμη υπάρχουν εξαιρέσεις) . Όμως, εγώ ο απλός πολίτης που έφυγα από την Κύπρο και πέφτω (στην κυριολεξία) χώρκα που το παιδί μου εδώ και χρόνια, διερωτώμαι πότε ήταν η τελευταία (ή η πρώτη;) φορά που δράσατε (όχι με λόγια) για να μειώσετε την περιουσία της Εκκλησίας και να αυξήσετε την περιουσία των ψυχών χιλιάδων ανθρώπων; Και δεν μιλώ για τον οβολό του καθενός που ανακυκλώνεται ως βοήθημα. Μιλώ για τα πολλά “σκήπτρα”!

Δέστε (αν μπορείτε) ένα πρόσφατο παράδειγμα Μακαριώτατε (το όνομα είναι υποθετικό, το γεγονός πραγματικό):

George, what’s going on? This month you are always late in class (Γιώργο, τι συμβαίνει; Αυτό τον μήνα αργείς συνεχώς στην τάξη).

George: “Ο πατέρας μου έχασε τη δουλειά του κύριε. Πρέπει να δουλεύω σε ταξί 50 ώρες τη βδομάδα για να πληρώνω τα δίδακτρα και να βοηθήσω την οικογένεια μου. Το πρωί δεν με σώνουν τα πόδια μου. Συγνώμη”. (Με τον George να επιβεβαιώνει τα πιο πάνω με υπογεγραμμένη επιστολή από τον πατέρα του, όπως προνοούν οι κανονισμοί για τέτοιες περιπτώσεις).

• Και εδώ επεμβαίνει η “φτωχή” κιμωλία και οι όποιοι “φτωχοί” διδάσκαλοι για να προσπαθήσουν να σώσουν την όποια αξιοπρέπεια απέμεινε στην κοινωνία μας. Φανταστήκατε που θα μπορούσε να οδηγηθεί αυτό το παιδί αν του γύριζα(με) την πλάτη; Αν δεν το στηρίζαμε μέσα και έξω από την τάξη. Αν, αντί για στήριξη, του λέγαμε: “Δεν μας νοιάζει, βρες τρόπο, κι αν δε σου αρέσει, ας πέσει χώρκα σου”. Bullying, Ναρκωτικά, Βία, όλα, είναι αποτέλεσμα των δικών μας πράξεων και χειρισμών (Antoniades, N., 2019, Harvard, “Happiness Vs Abstention: Leading Teenage Students to the Ballot Box”).

Ίσως πρέπει να θυμηθούμε το πρόσφατο (παρόμοιο) παράδειγμα με το παιδί στην Κύπρο που έθεσε τέρμα στην ζωή του (δουλεύοντας ως αργά και πηγαίνοντας το πρωί στο σχολείο εξαντλημένος). Όχι Γιώργο, εμείς Συγνώμη! Ίσως ο Αρχιεπίσκοπος γνωρίζει όλες τις απαντήσεις. Εγώ ο “κανένας”, έχω μόνο μια κιμωλία για μαξιλάρι. Με αυτό μιλάω στο Θεό κάθε βράδυ. Με αυτό μετράω τη συνείδηση μου. Εσείς Μακαριώτατε, ποιο μέτρο έχετε; Χαλάλι σας το σκήπτρο. Η κιμωλία με αρκεί!

(*) Ο Νίκος Αντωνιάδης είναι Επίκουρος Καθηγητής Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s της Νέας Υόρκης και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com & LA Voice
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades/

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Μακαριώτατε, σας το λέω καθαρά κι ας πέσει χώρκα σας: Τα διαβάτηρια και ο Χρυσόστομος…