Ο Λευκός Οίκος το βράδυ. Φωτογραφία Hellas Journal
Το διπλό κτύπημα της Αμερικανικής Βουλής στην Τουρκία, με την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας και την ψήφιση του νομοσχεδίου για επιβολή σκληρών κυρώσεων στην κατοχική δύναμη, δεν πρέπει να ιδωθεί ως μία απόφαση της στιγμής ή δύο πράξεις που έτυχε να συμβούν την ίδια στιγμή.
Αυτή η απαράδεκτη και σάπια «λογική» κυριαρχούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, και ούτε οι Δημοκρατικοί, που είναι πιο ευαίσθητοι στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιχειρούσαν να τιμωρήσουν την Τουρκία για την συχνά αντιαμερικανική στάση της.
Όμως τα πράγματα άλλαξαν και αυτό αποδεικνύει η διπλή ψηφοφορία της περασμένης Τρίτης. Οι Αμερικανοί νομοθέτες μάζεψαν αρκετή οργή, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, εναντίον του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος -σύμφωνα με τις αμερικανικές υπηρεσίες- έχει απομακρυνθεί από τη Δύση, φτάνοντας στο σημείο να έχει πιο στενές σχέσεις με τη Μόσχα παρά με την Ουάσιγκτον. Μόνο ο Ντόναλντ Τραμπ δεν το έχει ακόμα καταλάβει…
Το συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι ένα: ο κ. Τραμπ, ο οποίος επιμένει να προστατεύει τον αυταρχικό Ερντογάν, είναι εντελώς μόνος σε αυτόν τον «χορό θανάτου» γύρω και πάνω από την Τουρκία. Είναι βέβαιο πια ότι ακόμα και οι στενοί του συνεργάτες, όπως οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας δεν συμφωνούν μαζί του σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της Τουρκίας. Απλά δεν έχουν το θάρρος ακόμα να τοποθετηθούν και δημόσια για να αποκαλύψουν όσα υποστηρίζουν ιδιωτικά ενώπιον του Αμερικανού Προέδρου. Τους υποστηρικτές του κ. Ερντογάν και της Τουρκίας στην αμερικανική πρωτεύουσα τους αναζητεί κανείς με το φανάρι του …Διογένη και δεν τους βρίσκει.
Βέβαια, όταν τον στηρίζει ακόμα ο Αμερικανός Πλανητάρχης τι ανάγκη έχει τους γραφειοκράτες; Το ζήτημα είναι πόση ζημιά προκλήθηκε στον κ. Τραμπ, ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2020, από τη προδοσία των Κούρδων, οι οποίοι στα μάτια της αμερικανικής κοινής γνώμης είναι πιστοί φίλοι της Αμερικής, που θυσιάστηκαν για να ηττηθεί ο μεγαλύτερος εχθρός των ΗΠΑ: οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους.
Ήταν τόση η επίδραση των ψηφοφοριών στη Βουλή για την Αρμενική Γενοκτονία και τις κυρώσεις στην Τουρκία, που ο Λευκός Οίκος και ενώ έχουν περάσει τόσες μέρες, δεν τοποθετήθηκε. Δεν είπε ούτε μία κουβέντα μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Και στο μεταξύ, ο Πρόεδρος Τραμπ ασχολείται στο Twitter επί παντός επιστητού. Σχολιάζει και κρίνει και …παρασημοφορεί ακόμα και τον Κόναν, τον «ήρωα»-σκύλο της Συρίας, ο οποίος στο μεταξύ βρίσκεται χιλιάδες μίλια μακριά, και …μάχεται στα πεδία των μαχών. Αλλά, για τη βαριά ήττα του Ερντογάν στη Βουλή, που είναι και δική του, δεν έβγαλε τσιμουδιά ο κ. Τραμπ.
Προφανώς ήταν τόσο ισχυρό το χαστούκι που τον ζάλισε. Δεν εξηγείται διαφορετικά.
Αυτό που αδυνατεί να καταλάβει ο κ. Τραμπ, αλλά και ο προστατευόμενος του στην Άγκυρα, είναι ότι το «βαθύ κράτος» της Ουάσιγκτον, το οποίο πολεμά με νύχια και με δόντια, δεν έχει πει τον τελευταίο λόγο για την ανάρμοστη σχέση του με τον Ερντογάν.
Το κλίμα για τον Ερντογάν και γενικότερα την Τουρκία δεν είναι μόνο βαρύ. Έτσι απλά να το πούμε: Δεν είναι ευπρόσδεκτος…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το αποτέλεσμα των δύο ψηφοφοριών της περασμένης Τρίτης ήταν και η απόλυτη ήττα για τους μεγαλόσχημους λομπίστες της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον, τις υπηρεσίες των οποίων εξαγόρασε η Άγκυρα. Ο Ερντογάν ξόδεψε μερικά εκατομμύρια για να εξασφαλίσει …11 ψήφους! Από την άλλη πλευρά, οι Αρμένιοι δεν ξόδεψαν τίποτα, χρησιμοποίησαν σωστά τη βοήθεια των Ελλήνων και των Εβραίων ακτιβιστών, και βεβαίως διέθεταν και το πιο βαρύ πυροβολικό: την τηλεπερσόνα Κίμ Καρντάσιαν.
Η διαφθορά στο πρώτο πλάνο για να εκβιαστεί φιλοτουρκική λύση: Ναι, κινδυνεύει η Κύπρος…