File Photo: Πλοία του Πολεμικού Ναυτικού. Φωτογραφία αρχείου από Γενικό Επιτελείο Ναυτικού
Αυτό που δύσκολα γίνεται κατανοητό στη σημερινή συγκυρία, είναι πως οι κυβερνήσεις δεν αντιλαμβάνονται ότι τα προβλήματα των Ενόπλων Δυνάμεων είναι εντελώς αδικαιολόγητο να αντιμετωπίζονται με τρόπο, που δεν απέχει πολύ από την αδιαφορία.
Η κυβερνητική φθορά σε εποχή Μνημονίων είχε πλήξει σοβαρά τον Τσίπρα, άρα από πολιτικής απόψεως, η απόφαση να δίνει “φιλοδωρήματα” εν όψει εκλογών μπορεί να γίνει κατανοητή. Εξάλλου, η πολιτική λογική ήταν ανέκαθεν λίγο περίεργη… Μπορεί να αντιβαίνει κραυγαλέα με το οφθαλμοφανές συμφέρον της χώρας, το οποίο αναγνωρίζουν σχεδόν οι πάντες σε ιδιωτικές συζητήσεις, αλλά παραμένει τουλάχιστον εξηγήσιμη.
Ω του θαύματος, όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή, οι ιδιοτελείς πολιτικά υπολογισμοί τελικά πάντα επικρατούν. Ίσως, οι εκάστοτε κρατούντες να σκέφτονται, ότι για να σώσουν την Ελλάδα, πρέπει πρώτα να διατηρηθούν με όσο το δυνατόν καλύτερους όρους στην εξουσία! Τι άλλο να πει κανείς;
Σήμερα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι έτοιμη να ανακοινώσει ένα καλό οικονομικό αποτέλεσμα, με ένα σεβαστό ποσό που έχει περισσέψει συγκριτικά με τον στόχο. Οπότε υπάρχει ποσό προς αξιοποίηση. Προφανώς, η κατανομή του θα γίνει με κριτήριο τον τρόπο που αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση τις προτεραιότητες.
Οπότε, αναμενόταν η σημερινή κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει τους περισσευούμενους πόρους για να απελευθερώσει τις δυνάμεις της οικονομίας από τις δυσβάστακτες επιβαρύνσεις, με σκοπό την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ Η ΑΜΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;
Έλα όμως που η συγκυρία με την αυξημένη περιφερειακή αστάθεια και μια Τουρκία που επιδεικνύει πρωτοφανή επιθετικότητα, αλλάζει τις εθνικές προτεραιότητες. Από τη μία είναι η υβριδική επίθεση διά του Μεταναστευτικού κι από την άλλη η διαρκής απειλή στρατιωτικής εμπλοκής, καθώς η πολιτική του στρατιωτικού καταναγκασμού μπορεί ανά πάσα στιγμή να οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο.
Καλό θα είναι βέβαια να μην προτρέχουμε, διότι μπορεί να γίνει η έκπληξη και μακάρι να γίνει. Η κυβέρνηση διαθέτει στελέχη με γνώση της “μεγάλης εικόνας”, που δεν πάσχουν από μονοδιάστατο οικονομισμό. Είναι η “μεγάλη εικόνα” που ανεβάζει τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων στη λίστα των προτεραιοτήτων.
ΠΡΩΤΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙΣ ΝΑ “ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ” ΟΣΑ ΗΔΗ ΔΙΑΘΕΤΕΙΣ…
“Τρύπες”, οι οποίες στην απευκταία περίπτωση που προκύψει κατάσταση στρατιωτικής ανάγκης, θα μπορούσαν να αλλάξουν την εικόνα, ακόμα και να κρίνουν το αποτέλεσμα. Το πιθανότερο είναι πως εάν έχουν κλείσει θα έχουν επηρεάσει τους υπολογισμούς της Άγκυρας, με την έννοια ότι μπορεί να την αποτρέψουν από τυχοδιωκτισμούς. Να σκεφτεί πολύ πριν αποφασίσει να “διαβεί τον Ρουβίκωνα” (όχι τον άλλον που το έχει ρίξει στον ιδιότυπο εσωτερικό ανταρτοπόλεμο).
Όλα είναι απολύτως μετρήσιμα.
Οι επιτελείς του Πολεμικού Ναυτικού με παρότρυνση από την πολιτική ηγεσία θα πρέπει να μετρήσουν κάτι πολύ απλό: Εάν επενδυθεί x ποσό άμεσα στη μερική έστω αποκατάσταση της επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας του Κλάδου, άρα και των Ενόπλων Δυνάμεων συνολικά, πόσα χρόνια κερδίζει η χώρα, ώστε η εκταμίευση της δαπάνης για νέες ναυπηγήσεις να μετατεθεί χρονικά, έχοντας καλύψει πολύ πιο γρήγορα τις ανάγκες με “χειρουργικές” παρεμβάσεις;
ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ “ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΡΩΤΟΤΗΤΑΣ” Ή ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟ;
Εάν κινηθούμε σε μια τέτοια κατεύθυνση χωρίς να έχουμε καλύψει τις άμεσες ανάγκες, υπάρχει άλλος ένας κίνδυνος: Το μήνυμα που θα στείλουμε στην επιτιθέμενη τουρκική πλευρά, είναι ότι αν θέλει να πετύχει ευκολότερα τον στόχο της θα πρέπει να κάνει την κίνησή της πριν ενταχθούν οι νέες μονάδες.
Ποιος θα αναλάβει ένα τέτοιο ρίσκο;
Εκτός κι αν μια σύμβαση για την προμήθεια φρεγατών από τη Γαλλία συνοδεύεται από αμυντικό σύμφωνο, το οποίο θα προβλέπει ότι σε περίπτωση ελληνοτουρκικής κρίσης θα σπεύσει να συνδράμει την Ελλάδα ακόμα και το αεροπλανοφόρο Ντε Γκολ! Εάν αυτό υπήρχε στο τραπέζι, τότε θα μπορούσε κανείς να συζητήσει η επένδυση να γίνει στη ναυπήγηση νέων μονάδων επιφανείας, χωρίς να έχει διασφαλιστεί ότι στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, ότι η Ελλάδα θα μπορεί να αντεπεξέλθει αμυντικά, αν προκύψει ανάγκη.
Ας επιστρέψουμε όμως στη σφαίρα του εφικτού.
Δεν είναι δυνατό να συζητάμε εάν θα διατεθεί ένα εκατ. ευρώ περίπου ανά φρεγάτα για την αντικατάσταση του προωστηρίου σκεύους της, ώστε να διασφαλιστεί ότι στη δύσκολη στιγμή τουλάχιστον θα φθάσει εκεί που πρέπει το ταχύτερο. Πρέπει να φθάσει για να μπορέσει να αμυνθεί του πατρίου εδάφους, αν χρειαστεί.
Πρέπει να τονιστεί ότι και μόνο μια πρωθυπουργική αναφορά στην ανάγκη κάλυψης άμεσων αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων θα στείλει το σωστό μήνυμα σε φίλους και αντιπάλους, ότι η Ελλάδα επιστρέφοντας στην “κανονικότητα”, δεν εξαιρεί την άμυνά της. Αυτό από μόνο του δημιουργεί προϋποθέσεις συμμαχιών…
(*) Ο Ζαχαρίας Β. Μίχας είναι Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας
Γιατί Τραμπ και Ερντογάν εξαπέλυσαν επίθεση στον Μακρόν; Οι αλήθειες για την Τουρκία…