File Photo: Ο επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος Vox Santiago Abascal (Δ) με συνεργάτες του. EPA, Mariscal
Οι συνήθεις εξηγήσεις για την άνοδο του Vox στις πρόσφατες ισπανικές εκλογές είναι συνήθως τρεις. Ότι αποτελεί την ισπανική εκδοχή ενός ευρωπαϊκού, και ενδεχομένως παγκόσμιου, φαινομένου: της νέας λαϊκιστικής εξτρεμιστικής Δεξιάς. Ότι προωθήθηκε άμεσα ή έμμεσα από ορισμένα μέσα ενημέρωσης. Και ότι έχει χαρακτήρα φρανκικο-φασιστικό.
Το Vox αποτελεί πράγματι την ισπανική εκδοχή του εθνικολαϊκισμού που παρατηρείται σε κόμματα όπως εκείνα της Λεπέν ή του Σαλβίνι, αλλά και στις κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Ουγγαρίας. Όπως κι εκείνα, αντιπαραθέτει τον «λαό» με τις «ελίτ» ή κάστες, ακόμη περισσότερο όμως τον «λαό» με τους ξένους, και κυρίως τους φτωχούς μετανάστες, νόμιμους και παράτυπους.
Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια ότι στην πολιτική κουλτούρα του Vox υπάρχουν στοιχεία που συνάδουν με αυτές τις προσεγγίσεις, καθώς και μια θετική αξιολόγηση του δικτάτορα Φράνκο και της κληρονομιάς του.
Τα στοιχεία αυτά είναι παρόντα σε ένα μέρος της ισπανικής κοινωνίας, όπως αποδεικνύεται κάθε φορά που αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης, είτε πρόκειται για τη μεταφορά των οστών του δικτάτορα είτε για την εκταφή θυμάτων της πολιτικής του βίας. Η άνοδος του Vox οφείλεται εν μέρει σε «φρανκικούς» παράγοντες, αλλά αυτό δεν εξηγεί πλήρως το φαινόμενο. Ούτε την πιθανή συνέχιση της ενίσχυσης της δύναμής του.
Όπως αναφέρεται σε ένα από τα συνθήματά του, το Vox θέλει να καταργήσει την «προοδευτική δικτατορία».
Όσο λοιπόν τα προοδευτικά κόμματα δεν δίνουν λύσεις στα προβλήματα εκείνων που αδικήθηκαν από την παγκοσμιοποίηση και την κρίση και δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα των αυτονομιών, το Vox θα συνεχίσει να προσφέρει εύκολες συνταγές, να ενισχύεται και να επηρεάζει τα προγράμματα άλλων δεξιών κομμάτων. Το κόμμα αυτό αποτελεί το σύμπτωμα του ότι κάτι δεν πάει καλά. Καιρός λοιπόν να δοθούν απαντήσεις.
(*) Ο Ζοάν Μαρία Τομάς είναι καθηγητής σύγχρονης ιστορίας στο πανεπιστήμιο Rovira i Virgili και συγγραφέας του βιβλίου «Οι ισπανικοί φασισμοί» – Πηγή: El País via ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τι πραγματικά συνέβη στη Βολιβία; Ήταν πραξικόπημα ή ήταν μία “απομάκρυνση” του Μοράλες