O Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Πηγή φωτογραφίας via Twitter, Τουρκική Προεδρία
Είχε δεν είχε ο Ερντογάν, και την επέκταση της Τουρκίας πέτυχε προς νοτιοανατολικά, και εμβολίασε την Ευρώπη με τον «πυρετό» ακόμα μερικών χιλιάδων προσφύγων, που-πέρα από το ανθρωπιστικό πρόβλημα το οποίο διογκώνεται-δημιουργούνται νέοι κίνδυνοι ασφάλειας για τους πολίτες της.
Ο αυταρχικός ηγέτης της Τουρκίας επί σειρά ετών καλλιεργούσε το κλίμα για την επίθεση αυτή με το έωλο επιχείρημα ότι μόνο έτσι είναι δυνατή η ανάσχεση των προσφυγικών ροών προς την Ελλάδα και ο κίνδυνος διάχυσής τους στην Ευρώπη: με τη δημιουργία δηλαδή μιας ζώνης μερικών χιλιομέτρων μέσα στη Συρία, προκειμένου να δημιουργήσει εκεί καταυλισμούς φιλοξενίας ( sic) των πάσης φύσεως προσφύγων, επίδοξων μεταναστών, τυχοδιωκτών, ακραίων ισλαμιστών, μελών εγκληματικών οργανώσεων και κάθε καρυδιάς καρυδιού.
* Τον ξεριζωμό των Κούρδων της Β. Συρίας από τις εστίες τους που θα έχει ως συνέπεια την ανάφλεξη του κουρδικού ζητήματος σε εύλογο χρονικό διάστημα, με όσες ανησυχίες μπορεί να γεννά αυτή η εξέλιξη στις πρωτεύουσες της Δύσης.
*Την ασφαλή διαφυγή πολλών ισλαμιστών του ISIS μέσω Τουρκίας και τη διάχυσή τους (πολλές φορές υπό την προβιά του «πρόσφυγα») όπου νομίζουν, για να εκδικηθούν την ήττα τους.
*Μα το κυριότερο, το θέριεμα του τέρατος, το οποίο σαρκάζοντας θα τους απειλεί και θα τους εμπαίζει όσο το ταΐζουν με σάρκες και συμφέροντα άλλων λαών.
Εμ δεν γίνεται έτσι δουλειά.
Το πραγματικό του πρόσωπο ο Ερντογάν είχε δείξει πριν ακόμα αρχίσει την εισβολή στέλνοντας-και εξακολουθώντας να στέλνει-χιλιάδες πρόσφυγες και φυγάδες πάσης φύσεως στα ελληνικά νησιά, γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα λόγω του ότι είναι χειροπόδαρα δεμένη με την εξάρτηση των μνημονίων, δεν μπορεί να απαιτήσει από τους εταίρους της τίποτα:
*Ούτε δίκαιη κατανομή των προσφύγων στις χώρες της ΕΕ
*Ούτε ουσιαστική πίεση προς την Άγκυρα
*Ούτε δωρεάν (που επί της ουσίας δεν θα είναι δωρεάν αφού δικά τους συμφέροντα θα προασπίζουν) υλική βοήθεια για την ανέγερση και εξοπλισμό σύγχρονων κέντρων δια-χεί-ρι-σης των ανθρώπινων κυμάτων δικαίων και αδίκων που φτάνουν στις ευρωπαϊκές ακτές.
*Ούτε ενίσχυση των νατοϊκών αμυντικών δυνάμεων στο Αιγαίο για επιμελή έλεγχο της θαλάσσιας διακίνησης των ύποπτων σκαφών κι ας προσποιείται η Άγκυρα τη «σύμμαχο» χώρα-μόνο τέτοια δεν είναι.
Είναι της ώρας να μελαγχολήσει κανείς για το πνεύμα διαχείρισης μιας τέτοιας σπουδαιότητας κρίσης, πνεύμα που πηγάζει από τη σημερινή εκδοχή της Αριστεράς και γενικότερα της Κεντροαριστεράς, ένα ιδεολογικό και πολιτικό ρεύμα το οποίο (μαζί με όλες τις εθνικές δημοκρατικές δυνάμεις) έχει εγγράψει στο παρελθόν παρακαταθήκες πατριωτικού μεγαλείου.